“คุณหญิงย่า คุณพ่อกับคุณแม่คงรู้ว่าหญ้าหวานรักที่นี่ค่ะ”
เธอนึกขอบคุณญาติผู้ใหญ่ของเธอด้วยหัวใจ แม้เธอจะเรียนคณะบริหารธุรกิจตามที่ผู้เป็นย่าต้องการ แต่ถ้ามีกิจกรรมค่ายอาสาพัฒนาชนบทหรือกิจกรรมลุยๆ เธอไม่เคยพลาดและท่านก็ไม่เคยขัด เธอไม่ทิ้งความฝัน ทุกคนที่กรุงเทพฯ คงรู้ว่าเธอเหมาะกับที่ไหน อีกทั้งไว้วางใจว่าเธอจะมีผู้ชายที่แสนดีข้างกายอย่างกริชไทดูแลจึงยอมให้เธอมาอยู่ที่นี่
“ขอบคุณพี่กระทิงมากๆ นะคะ” เธอกราบเขาที่อก
กริชไทมองอย่างงุนงง จับมือเธอมากุมเอาไว้ก่อนถาม
“ขอบคุณพี่เรื่องอะไรครับ”
“ที่พี่กระทิงดูแลบ้านและที่ดินให้หญ้าหวาน”
“พี่ยินดีจะดูแลมันด้วยหัวใจ ไว้รอคนที่พี่รักกลับมา”
“ถ้าหญ้าหวานไม่กลับมาล่ะคะ”
“ถามคำถามนี้อีกแล้ว ถ้าหญ้าหวานไม่กลับมาจริงๆ พี่ก็จะดูแลให้ดีตลอดไป เพราะมันเป็นของคนที่พี่รัก”
“แล้วถ้าหญ้าหวานไม่แต่งงานกับพี่ล่ะคะ”
“ถ้าหญ้าหวานจะครองตัวโสดพี่ก็จะดูแลให
