ep6
1607 Words
" ถึงจะคุณเป็นพรีเซ็นเตอร์แต่ทางทีมงานเราเตรียมทุกอย่างเอาไว้แล้ว คุณควรทำตามทีมงานไม่ใช่ทำตามใจตัวเอง ถ้าขืนคุณทำแบบนี้วันนี้ก็ถ่ายทำไม่เสร็จ"
ภูริตาตอกหน้าดาวิกาด้วยความโมโห ดาวิกาไม่พอใจผลักภูริตาเกือบล้ม
" เธอเป็นใครกล้าดียังไงมาว่าฉัน ก็แค่ทีมงาน ฉันนี่ฉันเป็นดาราเป็นนางเอกมีชื่อพวกเธอต้องขอบคุณฉัน ที่ยอมลดตัวมาเป็นพรีเซนเตอร์ให้"
" ทำไมต้องขอบคุณ เป็นคุณไม่ใช่เรอะที่แย่งงานนี้มาจากคนอื่น"
เพี๊ยะ
ดาวิกาตบหน้าภูริตาอย่างแรง เธอหมั่นไส้มานานแล้ว เธอรู้ดีว่าภูริตาเป็นคนที่ธีรเดชแต่งงานด้วย แล้วไงหล่ะได้แต่ตัวแต่ไม่ได้ใจ วันนี้เธอตั้งใจป่วนทีมงานจริงๆ เพื่อกลั่นแกล้งภูริตา ยังไงก็ไม่มีใครรู้ว่าภูริตาเป็นภรรยาตีทะเบียนของธีรเดช ไม่เหมือนเธอที่ใครๆก็รู้ว่ามีความสัมพันธ์คลุมเครือกับธีรเดช แถมเมื่อก่อนยังเคยคบกันอีก ถึงเกิดอะไรขึ้นเขาก็ต้องเข้าข้างเธออยู่แล้ว
ภูริตายกมือจะตบคืนแต่ถูกจับข้อมือเอาไว้หันไปดูก็เห็นว่าเป็นธีรเดช
" มีเรื่องวุ่นวายอะไร"
เขาถามเธอด้วยสีหน้าเย็นชา
" ก็คนของคุณหน่ะสิคะมาต่อว่าฉัน ไม่พอใจที่ฉันเป็นพรีเซ็นเตอร์ หาว่าฉันแย่งงานไอยวรินทร์เพื่อนของเธอ แล้วก็จะตบฉันดีนะที่คุณมาก่อน ไม่งั้นฉันคงจะโดนตบไปแล้ว ฉันรู้ว่าทุกคนไม่พอใจที่ฉันมาแทนไอยวรินทร์เลยพากันกลั่นแกล้งฉัน ดูสิถ่ายมาตั้งนานจนจะเย็นแล้วก็ยังไม่เสร็จเลย ฉันเหนื่อยมากเลยค่ะธีร์"
" เรื่องพรีเซนเตอร์ผมได้ตัดสินใจแล้ว ต่อไปห้ามใครพูดถึงเรื่องนี้อีก เอาหล่ะทุกคนไปพักกันก่อนผมสั่งอาหารมาให้ทุกคน กินให้อิ่มกันก่อนพักสักชั่วโมงแล้วค่อยมาถ่ายต่อ"
ภูริตาเดินออกมาจากตรงนั้น นันทิยากับรินลณีรีบเดินตามไปด้วยความเป็นห่วง
"พี่พายเจ็บมากไหมพี่"
" ไม่เป็นไร "
"แต่แก้มพี่แดงมากเลยแม่นั่นฟาดเต็มแรงเลย ดูสิเป็นรอยฝ่ามือชัดเจนเลย"
" ใช่ ดูก็รู้ว่าตั้งใจตบพี่ถึงได้ใส่เต็มแรงแบบนั้น ถือว่าตัวเองมีบอสให้ท้ายนึกอยากทำอะไรก็ทำ"
" พี่รอแป๊บนะเดี๋ยวฉันไปหาอะไรมาประคบให้"
ภูริตามองดาวิกาที่ควงแขนธีรเดชออดอ้อนในใจก็เจ็บปวด ถึงจะบอกตัวเองว่าควรตัดใจได้แล้วเขาไม่ได้รักเธอ แต่ไม่รู้ทำไมเวลาเห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นถึงได้ปวดใจนัก
ธีรเดชมองเห็นแววตาตัดพ้อของภูริตา เขาอยากจะเดินเข้าไปหาแต่ดาวิกาก็รั้งเขาไว้ไม่ยอมปล่อย
" ธีร์คะคุณก็กินด้วยกันสิคะ "
ดาวิกาตักอาหารมาจ่อตรงปากเขา เขาปฏิเสธบอกว่าไม่หิวสายตายังคงมองไปทางภูริตา
" คุณกินเถอะ ผมจะไปคุยกับช่างภาพหน่อยอยากรู้ว่าจะถ่ายเสร็จเมื่อไหร่"
ธีรเดชพูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกไปทันที หลังจากได้พูดคุยกับช่างภาพและทีมงานคนอื่นๆถึงได้รู้ความจริง ว่าคนก่อเรื่องคือดาวิกา ภูริตาทนไม่ไหวถึงได้ตักเตือนเธอ จนถูกดาวิกาตบ พอเธอจะตบคืนเขาก็มาเห็นซะก่อน ธีรเดชมองภูริตาที่นั่งอยู่ไม่ไกล เขากำลังจะเดินไปหาเธอแต่เสียงสัญญาณเตือนไฟไหม้ก็ดังขึ้น เกิดเหตุการณ์โกลาหล ทุกคนพากันวิ่งหนีตาย มุมหนึ่งชายคนหนึ่งกระตุกยิ้มมุมปากก่อนเดินจากไป
"กรี๊ดดดบอสค่ะทางนั้น"
เขาหันไปมองตามเสียงเรียกบอก ฉากถูกไฟไหม้พังลงมาตรงที่ดาวิกายืนอยู่ เขารีบวิ่งเข้าไปหาดาวิกา ขาของเธอถูกฉากที่หล่นลงมาทับ จึงรีบอุ้มเธอออกมาทันที ในช่วงชุลมุนต่างคนต่างวิ่งหนีภูริตาถูกชนจนล้มลงเธอเงยหน้าขึ้นดู เห็นธีรเดชอุ้มดาวิกาออกไปพอเธอลุกขึ้นไฟก็ลามมาขวางหน้าจึงได้แต่ถอยหลังยอมรับชะตากรรม
ธีรเดชอุ้มดาวิกาออกมานอกตึกได้อย่างปลอดภัย หลังจากส่งดาวิกาให้กู้ภัยแล้วเขาก็กวาดสายตามองหาภูริตา
" บอสคะพี่พาย พี่พายยังอยู่ในนั้น"
รินลณีกับนันทิยาที่หนีออกมาได้มองหาภูริตาไม่เห็น ก็รู้ได้ทันทีว่าภูริตายังติดอยู่ข้างใน
ธีรเดชตกใจเมื่อรู้ว่าภูริตายังไม่ออกมา เขาจะวิ่งเข้าไปข้างในแต่ถูกเจ้าหน้าที่ขวางเอาไว้
" ยังมีคนติดอยู่ในนั้น ปล่อยผมผมจะไปช่วยเธอ"
" เข้าไม่ได้ครับ คุณรออยู่ที่นี่ดีกว่าทางเราจะเข้าไปช่วยเอง"
" ไม่ ปล่อยผมผมจะช่วยเธอเอง ปล่อย"
" อย่าทำแบบนี้เลยมันอันตรายเชื่อผมเถอะตอนนี้เพลิงกำลังลุกไหม้ลมเปลี่ยนทิศไปทั่ว ยากที่จะคุมเพลิงอย่าทำให้เราต้องยุ่งยากเลย"
" บอสครับเชื่อเจ้าหน้าที่เถอะครับ "
ผ่านไปหลายชั่วโมง เจ้าหน้าที่ก็สามารถควบคุมเพลิงเอาไว้ได้ ธีรเดชยืนมองภาพตรงหน้าอาคารสี่ชั้นเป็นตึกสตูดิโอที่อยู่ติดกับตึกใหญ่ ตอนนี้ถูกไฟไหม้เหลือแต่ซาก เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นตอนนี้เขาสนใจแต่ภูริตา เขาคิดว่าเธอจะออกมาพร้อมคนอื่นแต่ไม่คิดว่าเธอจะยังติดอยู่ในนั้น แล้วเธออยู่ไหนทำไมถึงไม่มีใครเจอเธอ
" แล้วคนหล่ะเธออยู่ที่ไหน "
" พวกเราไม่มีใครเจอเลย หรือเธออาจจะหนีออกมาได้ทันแต่พวกคุณไม่ทันเห็น"
" เป็นไปไม่ได้ ถ้าหนีออกมาก็ต้องอยู่รวมตัวกับพวกเราสิ"
" ไม่นะ พี่พาย "
" งั้นเป็นไปได้ว่าเธออาจจะยังอยู่ในซากนั้นแต่คง"
" ไม่ ไม่จริงเธอยังอยู่ เธอต้องไม่เป็นอะไร "
ธีรเดชเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้นเขาไม่เชื่อว่าเธอจะจากเขาไป แม้จะบอกแบบนั้นแต่ในใจก็กลัว ใจของเขาบีบรัดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก
" หรือว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บแล้วถูกใครช่วยพาออกมา บางทีอาจอยู่ที่โรงพบาบาลก็ได้ "
เมื่อได้ยินแบบนั้นธีรเดชก็รีบลุกขึ้น สั่งให้คนไปเช็คที่โรงพยาบาลทันที สักพักอาชาก็รีบมารายงาน
" บอสครับคุณพายถูกช่วยออกมาได้ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลเดียวกันกับคุณดาวิกาครับ"
โรงพยาบาล
" ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยฉันเอาไว้ "
" ไม่เป็นไรครับ"
" ว่าแต่คุณไปทำอะไรที่นั่นคะ"
" ผมเป็นไรเดอร์ครับเอาอาหารไปส่งพอดีปวดท้องเลยเข้าห้องน้ำ ออกมาก็เห็นไฟไหม้ผมก็กำลังจะวิ่งหนี แต่เห็นคุณล้มก็เลยเข้าไปช่วย"
ภูริตานึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าตอนนั้นไฟไหม้ขวางทาง เธอคิดว่าตัวเองจะไม่รอดแล้วแต่ก็มีมือหนึ่งมาคว้าแขนเธอพาวิ่งออกไปอีกทาง เธอจำได้ว่าเขาถอดเสื้อคลุมออกใช้ฟาดไปที่ไฟแล้วอุ้มเธอวิ่งฝ่ากองไฟออกมา
" ขอบคุณอีกครั้งนะคะคุณ"
" ผมชื่อเลอสรรค์ครับเรียกผมว่าเสือก็ได้"
" ค่ะฉันชื่อภูริตาชื่อเล่นพาย"
ธีรเดชมาถึงโรงพยาบาลมิรันก็รีบเข้ามาหา
"คุณธีร์คะทางนี้ค่ะ ยัยดากระดูกขาร้าวต้องใส่เฝือก ตอนนี้เธอเสียขวัญมากคุณรีบไปปลอบเธอเถอะค่ะ ทางนี้ค่ะ"
ธีรเดชลังเลแต่เมื่อกี้อาชาบอกเขาว่าภูริตาไม่เป็นอะไรมากไม่ได้บาดเจ็บตรงไหน ส่วนดาวิกาถึงกับกระดูกขาร้าว เขาเลยตัดสินใจไปดูดาวิกาก่อน
" ธีร์คะ คุณมาซะทีฉันกลัวมากเลย"
ดาวิกาโถมตัวเข้ากอดธีรเดช เขาดันตัวเธอออก
" คุณเป็นยังไงบ้าง นอกจากที่ขาแล้วเจ็บตรงไหนอีกไหม"
" ไม่ค่ะ เจ็บแค่ที่ขาอย่างเดียว แต่ฉันกลัวมากเลย คุณอยู่เป็นเพื่อนฉันอย่าไปไหนนะคะ"
" มีหลายคนบาดเจ็บผมต้องไปดูพวกเขาหน่อย คุณพักผ่อนเถอะไว้ผมจะมาใหม่"
" ไม่ค่ะ คุณต้องอยู่กับฉัน ฉันเจ็บตัวขนาดนี้คุณยังจะทิ้งฉันไปอีกเหรอ"
ธีรเดชมองเธอด้วยสีหน้าไม่พอใจ มิรันรีบเข้ามาช่วยพูด
" ดา คุณธีร์เขาต้องไปเยี่ยมพนักงานคนอื่นที่บาดเจ็บ มันเป็นหน้าที่นะเขาไปแค่แป๊บเดียวเดี๋ยวเขาก็กลับมา เชื่อพี่สิ ใช่ไหมค่ะคุณธีร์"
ธีรเดชไม่ตอบหมุนตัวเดินออกไปทันทีประตูปิดลงดาวิกาโมโหจะกรีดร้อง แต่มิรันเอามือปิดปากเธอไว้
" ใจเย็นสิดา ทำแบบนี้ยิ่งจะทำให้คุณธีร์เขารำคาญ หัดใช้สมองมากกว่าอารมณ์ได้ไหม ถ้าอยากได้ผู้ชายคนนี้ก็ต้องฟังพี่ ไม่มีผู้ชายคนไหนชอบผู้หญิงเอาแต่ใจหรอกนะ"
- Writer
