ดวงใจพ่อเลี้ยงณดล

ไม่ปั้นหน้า...2

“ไม่ต้องพยายามหรอก คุณไม่มีทางทำสำเร็จ ออกไปได้แล้ว ใกล้เวลาเริ่มงานแต่งงานของเราสองคนแล้วล่ะ” ชายหนุ่มบอกออกมา ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แต่หญิงสาวกลับไม่ยอมลุกขึ้นแต่อย่างใด ด้วยเพราะว่าเธอสงสัยบางอย่าง ในเมื่อเธอต้องแต่งงานกับเขาจริงๆ เธอก็ต้องถามเขาให้หายคาใจแล้วกัน

“ฉันถามอะไรหน่อย ตอบตามจริงนะ ไม่ต้องโกหก” พะพายเอ่ยถามออกมาจริงจัง

“ก็เอาสิ ถามมาเลย ตอบได้ก็จะตอบ” พ่อเลี้ยงณดลเอ่ยออกมาอย่างสบายๆ เขาไม่ได้กลัวกับคำถามของเธอเลย ก็เป็นอย่างที่เขาบอกนั่นแหล่ะ ตอบได้ก็ตอบ ตอบไม่ได้ก็ไม่ต้องชอบ ชีวิตมันไม่มีอะไรยากหรอก มันง่ายนิดเดียวอย่าทำให้มันเป็นเรื่องยากเลย

“ผู้หญิงสวยๆ มีตั้งหลายคน ทำไมต้องเป็นฉัน ทำไมคุณไม่เลือกคนอื่นล่ะ” พะพายเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะเธอกับเขาแทบไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เธอได้ยินเพียงชื่อเสียงทางด้านลบของเขา เธอไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเขาทำไมต้องทิ้งเงินตั้งห้าสิบล้านเพื่อค่าตัวผู้หญิงอย่างเธอ

“สักวันผมจะบอกคุณเอง” นี่คือคำตอบที่ออกจากปากเขา เล่นเอาหญิงสาวมองหน้าเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อหู สาบานนะว่าเขาตอบเธอแล้ว เนี่ยน่ะนะคำตอบ เธอกระจ่างมากจริงๆ

“ยิ่งพูดก็ยิ่งทำให้ฉันสงสัย ทำไมคุณไม่บอกความจริงมา ถ้ามันมีเหตุผลจริงๆ เราอาจจะเริ่มต้นกันได้ดีกว่านี้ก็ได้” พะพายพยายามหว่านล้อมเขาเพื่อให้ตนเองได้คำตอบ แต่มันเหมือนกับว่าเธอไม่มีทางได้คำตอบหรอกนะ เพราะดูจากท่าทางของเขาแล้ว เขาไม่มีทางบอกเธอแน่ๆ

“ไม่ล่ะ ผมไม่ต้องการใช้ทางลัด” พ่อเลี้ยงณดลเอ่ยออกมาตามจริง อะไรที่มันง่ายเกินไป มันจะไม่จีรังยั่งยืน แต่อะไรที่มันได้มายากๆ มันจะมีค่าและน่าทะนุถนอม และเขาไม่อยากจะใช้เรื่องในอดีตมาตัดสินเรื่องในปัจจุบัน แค่เขาใช้เรื่องนั้นมาเลือกเธอเป็นเจ้าสาวมันก็น่าจะพอแล้ว ที่เหลือให้เขาใช้ความสามารถของเขา ทำให้เธอมอบความรักให้เขา แบบนั้นสิ่งที่เขาได้กลับมาจากเธอมันจะมีคุณค่ามากจริงๆ

“ยิ่งพูดก็ยิ่งงง ทางลัดอะไรของคุณ ฉันไม่เข้าใจจริงๆ มันเป็นความลับอะไรนักหนา ถึงบอกกันไม่ได้” หญิงสาวโวยวายก่อนที่เธอจะลุกขึ้น แน่นอนว่าครั้งนี้หญิงสาวเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ และเธอก็ไม่อยากอยู่กับเขาตามลำพังในห้องนี้แล้ว ไปก็ไป เข้าไปในงานแต่งงานของเธอและเขาให้จบๆ นาทีนี้อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดเถอะ ไปทำหน้าที่ให้สมกับห้าสิบล้านที่เขาให้มารดาเธอมา เปย์หนักก็ต้องทำหน้าที่ให้สมกับเงินที่เขาเปย์ให้สิ