ซูจิ้งหนานไม่สนใจความวุ่นวายข้างหลัง เธอเลือกเดินอ้อมไปยังสวนหน้าบ้าน ผ่านต้นไม้ที่จัดเอาไว้อย่างลงตัวสวยงามน่ามองเสียจนอยากหยุดมองนาน ๆ อีกหน่อย
ร่างเล็กนั่งลงตรงม้านั่งตัวยาวสีขาวก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกเต็มปอด แล้วหายใจออกอย่างโล่ง ๆ ปล่อยใจให้กับน้ำพุเล็ก ๆ กลางสวนสวยที่ทำเป็นกลไกลหมุนด้วยแรงของน้ำทำให้มองได้อย่างเพลิดเพลินจริง ๆ
แต่บรรยากาศอันแสนสบายกลับถูกใครบางคนมาทำลายเสียอย่างนั้น...
“เก่งดีนี่...ตอกฝาโลงเสียจมมิดเลย”
หานอวี้เฉิงนี่เป็นอะไรกับเธอหรือเปล่านะ ทำไมชอบมาวุ่นวายกับเธอจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่เธอและเขาไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกันสักหน่อย
แต่เธอก็คือจิ้งหนานคนใหม่...ดังนั้นทำได้เพียงช้อนสายตาที่เคลือบด้วยน้ำตาวาวเสียจนดวงตาเป็นประกายราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า
“คุณก็อีกคนเหรอคะที่คิดว่าฉันร้ายกาจ” มือเล็กยกขึ้นปาดน้ำตาก่อนจะผินหน้าหลบไปอีกฝั่งคล้ายกับกำลังเสียอกเสียใจอย่างมาก
ห
