ซูเหยียนหลิงใบหน้าขาวซีด ใบหน้ามองไปที่ซูจิ้ง หนานด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ คล้ายกับกำลังแสดงให้หลี่ เหวินอวี้ดู และเธอรู้สึกว่า
เสียเวลามาก!
จิ้งหนานรู้ว่าบทบาทนั้นไม่ได้จริงอย่างที่ใครเห็น แค่แค่นางเอกสวมบทนางร้าย ส่วนนางร้ายอย่างเธอน่าจะตกงานแล้วกระมัง เพราะสู้มารยาไม่ได้เลยจริง
เธอจึงเลือกเดินหนี
เท้าเล็ก ๆ ในรองเท้าอย่างที่เอาออกมาจากห้องมิติของเธอก้าวไปตามทางที่เป็นเส้นทางในหมู่บ้านชนบท ที่ลัดเลาะไปยังหลังบ้านของเธอเร็วขึ้น เส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่คนงานของโรงทอใช้เดินทางมารับเงินที่ตระกูลหลิวที่จ้างเป็นรายวันในเมื่อช่วงก่อนหน้านี้ แต่บัดนี้จ้างเป็นรายเดือนแล้วก็ไม่ได้เดินมาอีก แต่ทว่าทางเดินกลับยังโล่งเตียนและเดินสะดวก ทั้งบรรยากาศสองข้างทางเต็มไปด้วยดอกไม้กับธารน้ำที่ไหลกระทบหินสร้างความเบิกบานและสบายใจยิ่งนัก
แต่ดูเหมือนวันนี้จะไม่เป็นเช่นนั้นเมื่อด้านหลังมีคนเดินตามมา
“หนา
