“ทำไมเธอพูดแบบนั้นล่ะ อันนามาเรีย โรส”
เคลย์ตันเอ่ยถามภรรยาสมรส เขาตามเกมของเธอไม่ทัน ช้าไปหนึ่งก้าว เธอต้องการอะไรกันถึงต้องให้เขาพาเธอกับลูกย้ายเข้าไปอยู่บ้านของลักษณ์นารา แม่ตน ในเมื่อเขาเต็มใจมาอยู่บ้านหลังนี้ของเธอโดยเฉพาะ หรือว่าอันนามาเรียยังไม่พอใจอะไร
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ถ้าหากคุณไม่ต้องการพาโรสกับลูกไปอยู่บ้านของคุณก็ไม่เป็นไร โรสไม่ใช่ผู้หญิงเรื่องมากอยู่แล้ว ไม่ไปก็คือไม่ไป”
อันนามาเรียทำทีน้อยใจ พูดจาประชดสามีใจทมิฬ เธอผละออกจากสามีด้วยสีหน้าเศร้าหมอง
“โรส” ชายหนุ่มหดหู่ ห่อเหี่ยวใจบอกไม่ถูกเห็นปฏิกิริยาชัดเจนของเมียเด็กที่น้อยใจสามีไม่เอาไหนอย่างเขา
เคลย์ตันเอื้อมมือไขว้คว้าตัวเธอกลับคืนมาสู่อ้อมอกแกร่งดั่งเดิม ทว่า...เสมือนคว้าน้ำเหลว เธอออกจากห้องปิดประตูใส่กระแทกอารมณ์โกรธรุนแรง
ปัง!
“โรส”
เขากุมขมับกับความดื้อรั้น เอาแต่ใจตัวเอง ปกติอันนามาเรียไม่เคยเป็นแบบนี้สัก
