ASMİN ÇELEBİ:
“Ezman, sonra olsun” diye tekrarladım, ben kendimi biliyordum çünkü duramıyordum o her içime çarptıkça daha yüksek sesle inlemek istiyordum. Ya kendimi tutamazsam çığlık atarsam! Düşünmek dahi utançla kızarmama sebebiyet veriyordu. Bedenimi kucağından indirerek duşakabine geçip suyu açtı ve bana döndü, “Sayıyorum Asmîn!” Dedi.
Kaşlarımı havalandırdım, neyi sayıyordu. Kaç defa birlikte olduğumuzu mu? Bu sayılır mıydı? Anlamamıştım.
“Neyi?” Diye fısıldadım.
Üzerime bir adım attı ve önüme dikildi, banyo o kadar küçüktü ki Ezman’ın iri bedeniyle daha da küçülmüştü tabii, nefesim daraldı. “Diğerlerini es geçiyorum, ama bu bir Asmîn. İçine boşaldım, bakalım o ilaçları aldın mı?”
“Almadım” dedim kendimden emin bir şekilde, “Anlayacağız Asmîn, bu kadar sevişmenin sonunda ne
