หลังจากเกวลินเดินออกมาจากห้องน้ำได้ไม่นาน เตชินท์จึงขอตัวกลับก่อน เพื่อพาเกวลินกลับมาพักผ่อน เนื่องจากพรุ่งนี้หญิงสาวยังต้องไปฝึกงานที่บริษัทอยู่
ในระหว่างทางกลับคอนโดฯ ภายในรถยนต์คันหรูเงียบสงัด ไม่มีแม้แต่ประโยคคำพูดเล็ดลอดออกมาแม้แต่ประโยคเดียว ช่างแตกต่างจากปกติทั่วไปจนชวนให้อึดอัด ต้องเปล่งวาจาเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“เป็นอะไร” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามเกวลินขึ้น เพียงแค่เห็นทุกอย่างรอบตัวผิดปกติไป จนรู้สึกชีวิตและเส้นประสาทหูเงียบเกินความจำเป็น
“นี่พาหนูมา เพื่อแนะนำตัวกับผู้หญิงอีกหนึ่งคนของคุณเหรอ” เกวลินหันขวับไปมองหน้าเตชินท์ ตอบกลับคำถามด้วยใบหน้าหงุดหงิดงุ่นง่านใจ
“เมา?” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันกับอารมณ์สวิงของคนตัวเล็ก ที่กำลังแสดงใบหน้าบึ้งตึงออกมา
“เมาบ้าอะไร? ไม่ได้เมาสักหน่อย มีสติดีทุกอย่าง”
“เธอกำลังหึงฉันกับดาริน” หากไม่เมาก็คงเป็นอาการหึงของผู้หญิง และเตชินท์เองไม่ได้แปลกใจส
