“ก็ไม่ว่าไงหรอก พอรู้ว่าผมปลอดภัยแล้วก็ตอนนี้อยู่กับพริมก็รีบวางสายไปเลย คงกลัวว่าจะรบกวนการเคลียร์ใจของเราสองคนมั้ง” ภาวัตดึงหญิงสาวเข้ามากอดและหอมซ้ำๆ อยู่อย่างนั้นจนเธอต้องปรามเขา
“พอได้แล้วค่ะ พริมช้ำไปหมดแล้ว” พริมพิกาผลักอกชายหนุ่มเบาๆ เธอแทบจะไม่มีแรงก้าวลงจากเตียง ตอนนี้เธอและเขาอยู่ในสภาพเปล่าเปลือย เมื่อนึกได้อย่างนั้นหญิงสาวก็เริ่มหน้าร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย
“ขอโทษนะที่ผมคิดถึงพริมมากไปหน่อย” ภาวัตพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง ก่อนจะหอมพริมพิกาอีกฟอดใหญ่โดยที่ไม่สนใจคำห้ามปรามเมื่อครู่นี้
“แต่ว่าตอนนี้คุณภีมต้องเล่าให้พริมฟังได้แล้วนะคะว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณภีมถึงอยู่ในสภาพนั้น” พริมพิกาทำหน้าเครียดทันทีเมื่อนึกถึงสภาพของชายหนุ่มเมื่อคืน
“นิต้าเป็นคนวางยาผม” ชายหนุ่มตอบด้วยสีหน้าเครียดทันที
“ต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรอคะ” พริมพิกาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง แต่ตอนนี้ไม่เชื่อก็ต
