เมื่อนาฬิกาติดฝาผนังร้องบอกเวลาสี่ทุ่มตรงของคืนค่ำแสนหวาน...
ก๊อก ๆ เสียงเคาะประตูห้องนอนทางปีกซ้ายบนชั้นสามของคฤหาสก็ดังขึ้น
“มาแล้วเหรอ?” เขาพูดกับตัวเอง ด้วยสีหน้ากระหยิ่ม หลังจากรอคอยเจ้าหล่อนด้วยใจกระวนกระวายมาสักพักใหญ่ อย่างที่ไม่เคยตื่นเต้นขนาดนี้มานานมากแล้ว
ชายหนุ่มยังสวมเสื้อเชิ้ตปล่อยชายและกางเกงสเลคสีดำซึ่งเป็นชุดที่ใช้ใส่ไปทำงานวันนี้ เขายังไม่ได้อาบน้ำ ยังไม่ได้จัดการตัวเองเลย เพราะมัวแต่เดินไปเดินมาจนพื้นห้องจะสึกเอา !
“อ่า...ใจเย็นไว้” เขาพยายามปรับสีหน้าและท่าทางให้สุขุมเยือกเย็นเหมือนเช่นที่ทุกคนเห็นเสมอมา ความเป็นพี่ใหญ่ของบ้าน ความเป็นผู้บริหาร บังคับให้เขาอยู่ในกรอบที่ดีงามและสมบูรณ์แบบทุกกระเบียดนิ้ว
“โอเค...”
เขาเดินตรงไปยังประตูบานใหญ่ ทำใจวินาทีหนึ่ง ก่อนจะเปิดประตูให้หญิงสาว
“อือ...”
หลังบานประตู เผยให้เห็นหญิงสาวแสนสวยผิวพรรณขาวผุดผ่องเป็นยองใยทั้งตั
