พลาดรักเมียบำเรอ

ออกจากชีวิต...1

สี่ปี่ต่อมา...

หลังจากที่เฌอริตาหนีออกมาจากชีวิตของภูริแล้ว เพียงไม่กี่เดือนหลังจากนั้นเธอก็คลอดทารกเพศหญิงหน้าตาน่ารักน่าชังออกมา เธอตั้งชื่อว่าเด็กหญิงภูริตา เพื่อเป็นตัวแทนความรักที่เธอมอบให้เขา แม้ว่าคนอย่างเขาจะไม่สมควรได้รับมันก็ตาม แต่ก็เพื่อระลึกถึงความโง่ของเธอ ที่รอผู้ชายคนหนึ่งอย่างไม่มีความหวัง และสุดท้ายแล้วก็กลายเป็นเธอที่ต้องเดินออกมาเอง

ส่วนบิดาของเธอนั้นเมื่อรู้ความจริงท่านก็อยากไปเอาเรื่องภูริ แต่เฌอริตาห้ามไว้ เรามันคนจน คงไม่สามารถไปเอาเรื่องคนอย่างเขาได้หรอก ที่สำคัญเธอกลัวว่าเขาจะส่งคนมาทำร้ายบิดา นั่นทำให้บิดาตัดสินใจลาออกจากไร่ ก่อนที่จะมาอยู่กับหญิงสาว พร้อมทั้งหน้าที่เลี้ยงหลานสาวตัวน้อยๆ ที่ตอนนี้น่ารักน่าชังและเป็นดวงใจของทั้งนายชายและเฌอริตา

“ทำอะไรอยู่เหรอลูก” นายชายเข้ามาในบ้านพร้อมกับขนมของโปรดหลานสาว เขาก็เลยเดินเข้าไปนั่งมองหลานสาวที่กำลังขะมักเขม้นกับการทำอะไรบางอย่างอยู่

“ทำของขวัญวันพ่ออยู่ค่ะ ที่โรงเรียนจะมีงานวันพ่อ” เด็กน้อยเอ่ยอย่างไร้เดียงสา เล่นเอาผู้เป็นตาสะอึกไม่น้อย

“พ่อหนูไม่อยู่แล้วนี่คะ แล้วจะเอาไปให้ใครล่ะลูก” นายชายและเฌอริตาจำใจต้องบอกหลานสาวว่าบิดาของเธอไม่อยู่ เพื่อไม่ให้เด็กน้อยถามถึงเขาอีก เพราะอย่างไรเสียภูริก็ไม่เคยต้องการให้เด็กน้อยคนนี้เกิดมาอยู่แล้ว สู้ให้หลานสาวไม่รู้ยังดีซะกว่า รู้ว่าพ่อของตนเองไม่ต้องการตนเอง

“ไม่อยู่ก็ไม่เป็นไรค่ะ เฌอแตมจะเก็บไว้เผื่อวันไหนที่เฌอแตมได้เจอพ่อ เฌอแตมจะให้พ่อทีเดียวเลยก็ได้” คำตอบที่ใสซื่อของหลานสาวเล่นเอานายชายเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ คนอย่างภูริไม่ควรได้รับความรักจากหลานสาวตัวน้อยของเขาเลยสักนิด แต่อย่างว่าแหล่ะ จะให้นายชายสอนให้หลานเกลียดพ่อ นายชายก็คงไม่ทำ เขาได้แต่ปล่อยเลยตามเลยไปเท่านั้นเอง

“เอาเถอะลูก จะทำก็ทำเถอะ ตาไม่ห้ามหรอก แต่ว่าพักก่อนนะมากินขนมเค้กเจ้าโปรดของหนูก่อนเถอะ ตาซื้อมาฝาก น่ากินมากเลย” ผู้เป็นตาเจ็บปวด แต่ก็ต้องข่มใจ

“ค่ะตา ขนมเค้กของเฌอแตม น่าอร่อยที่สุดเลยค่ะ” เด็กน้อยวางมือจากความสนใจที่อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมารับกล่องเค้กจากผู้เป็นตาแล้วแกะกล่องออกด้วยความคล่องแคล่ว มือน้อยๆ ค่อยๆ จับช้อนแล้วตักเค้กเข้าปาก พร้อมทั้งหันมายิ้มให้กับผู้เป็นตาและยกนิ้วโป้งให้ผู้เป็นตา

“อร่อยมากเลยค่ะ วันหลังตาซื้อมาฝากเฌอแตมอีกนะคะ เฌอแตมชอบเค้กมากเลยค่ะ” เด็กหญิงภิริตาเอ่ยกับผู้เป็นตาทันที แก้มของเด็กน้อยเปื้อนเค้กโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว ผู้เป็นตาจึงรีบเช็ดให้ พร้อมทั้งส่งยิ้มเอ็นดูให้หลานสาว เธอเป็นเหมือนของขวัญของเขากับเฌอริตา แม้ว่าทั้งสองจะต้องลำบากแค่ไหน ทั้งสองก็มีความสุขที่มีความสดใสเป็นเด็กหญิงตัวน้อย ทำให้หายเหนื่อยจากงานที่ทำมาตลอดทั้งวัน

“ได้สิคะ ว่าแต่แม่เราอยู่ไหน ทำไมปล่อยเราอยู่คนเดียวแบบนี้ล่ะลูก” วันนี้เป็นวันที่นายชายออกไปงานรับเหมาตัดแต่งต้นไม้ บุตรสาวจำต้องลางานอยู่กับหลานสาว แต่ตั้งแต่กลับมา เขายังไม่เห็นบุตรสาวเลย ก็เลยเอ่ยถามหลานสาวออกไป