“ก็ฐานะเดิมของคุณ เดี๋ยวผมจะสร้างบ้านให้คุณที่ไร่ ให้คุณอยู่ที่นี่กับลูก แล้วก็พ่อของคุณ คุณไม่ต้องทำงาน คุณแค่มีหน้าที่เลี้ยงลูกก็พอแล้ว” ภูริเอ่ยออกมาเป็นเรื่องเป็นราว แต่คนฟังถึงกับยิ้มเหยียดเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด
“คิดไว้ไม่มีผิด คนอย่างคุณมันไม่มีทางเปลี่ยนไปจากเดิมเลยสักนิด คุณคิดว่าคนอย่างฉันถ้าได้เดินออกมาจากชีวิตของใครแล้วฉันจะกลับไปง้ออีกเหรอ คนอย่างฉันถึงจะจนแต่ก็มีศักดิ์ศรีพอ ฉันจะไม่มีวันเป็นนางบำเรอของใครอีก และถ้าคุณยังไม่เลิกมาวุ่นวายกับฉัน ฉันจะพาลูกหนีไปในที่ที่คุณไม่มีวันตามหาพวกเราเจอ” เฌอริตาเอ่ยออกมาเสียงเย็น มันหมดเวลาที่เธอจะต้องอดทนทำทุกอย่างเพื่อให้เขารักแล้ว เธอมาไกลจากจุดนั้นแล้ว และเธอก็ไม่มีวันที่จะกลับไปยืนในจุดเดิมอีกเด็ดขาด
“ขอร้องล่ะริตา อย่าทำแบบนี้เลยนะ เราทั้งสองคนผ่านความทุกข์ใจมามากแล้ว” เมื่อเห็นท่าทางที่แน่วแน่ของหญิงสาว ทำให้เขาต้องถอนหายใจออกมา
