“พี่เป็นแม่คนที่สองของอัน และนับแต่นี้ต่อไปจะไม่มีความบาดหมางหลงเหลือในใจของอันกับพี่อีกต่อไปแล้ว ขออวยพรให้พี่รักและมีความสุขกับราม เขารักพี่จริงๆ นะ ถึงอันกับเขาจะเคยมีความรู้สึกดี ๆ ต่อกันมาก่อน แต่คนที่ไม่ใช่ ยังไงก็ไม่มีวันใช่ ถึงแม้ว่าอันกับพี่จะหน้าตาเหมือนกันแค่ไหน แต่หัวใจของเราต่างเป็นหัวใจคนละดวง รักษาและดูแลหัวใจของกันและกัน ขอให้คืนนี้เป็นคืนที่พี่สาวของอันมีความสุขมากที่สุด อันขออวยพรให้พี่กับรามรักกันไปนาน ๆ”
อันอันวางสายไปแล้วแต่อันนายังกุมมือถือไว้แน่นกระทั่งรามเข้ามาใกล้ เขาจับมือของเธอข้างที่กุมโทรศัพท์ไว้ก่อนค่อย ๆ ดึงมือถือออกมา สัญญาณอีกฝั่งขาดหายไปแล้ว เขาเก็บมันไว้ในกระเป๋าตามเดิม “อันอันไปแล้วหรือ...เขาบอกผมว่าคืนนี้เขาจะเดินทางไปต่างประเทศ”
“อันจะไปไหนคะ?”
“ผมเป็นคนซื้อตั๋วเครื่องบินให้เขาเอง อันอันบอกว่าอยากไปเรียนทำอาหารที่อิตาลี เขาบอกก่อนวางแผนให้ผมตามคุณไป
