อันนากุมโทรศัพท์มือถือไว้ในมือและทำท่าจะต่อสายออกหากก็กดทิ้งหลายครั้งเหมือนยังไม่แน่ใจ เธอมีทีท่าลังเลเมื่อก้มลงดูหมายเลขปลายทางอีกครั้งก่อนเงยหน้าขึ้นและหันไปมองทิวทัศน์นอกห้องทำงาน ซึ่งเป็นรีสอร์ทบนเกาะกลางทะเล ห่างจากแผ่นดินใหญ่มามาก เป็นหมู่เกาะอยู่ติดชายแดนทางภาคใต้ระหว่างจังหวัดระนองและพม่า แวดล้อมด้วยน้ำทะเลสีเทอควอยส์และหมู่เกาะน้อยใหญ่ เกาะแห่งนี้ชื่อ เกาะพยาม เต็มไปด้วยที่พักและหาดสวยรอบเกาะ หญิงสาวเอนหลังพิงเบาะนุ่มบนเก้าอี้ทำงาน เธอมาทำงานอยู่ที่นี่กินเวลาเกือบครึ่งปี อยู่ในรีสอร์ทริมชายหาดซึ่งเธอรู้จักกับเจ้าของที่ครั้งหนึ่งเคยติดต่อดิวแขกกับเบญญารีส หลังลาออกเธอก็ตัดสินใจว่าต้องไปอยู่ที่ไหนสักแห่ง หลีกลี้หนีมาหลบรักษาแผลใจไกลถึงทางใต้ทั้งที่เจ็บปวดจนไม่รู้จะพูดยังไง รามยินดีให้เธอจากมา อันอันไม่ยอมพูดกับเธอเพราะยังขึ้งโกรธที่พี่สาวไม่อยากให้ยุ่งกับเจ้าของเบญญารีสคนใหม่ เธอได้
