กลับมาถึงคอนโดทุกคนก็แยกย้าย ...ไม่รู้ว่าแก้มใสคิดไปเองไหม แต่เธอรู้สึกเหมือนล่าคลื่นกำลังโกรธเธออยู่ ตั้งแต่ตอนลงจากรถมาจนถึงตอนนี้ที่กำลังจะแยกย้ายเข้าห้องของตัวเองแล้วแต่ล่าคลื่นก็ยังไม่ยอมปริปากพูดกับเธอสักคำ
“พี่ล่าคลื่น”
ทั้งล่าคลื่นและกันต์ธีร์ต่างหยุดมือที่กำลังเปิดประตูห้องพักของตัวเองแล้วหันมามองหน้าแก้มใสพร้อมกัน
“วันนี้ขอบคุณนะคะพี่พาไปโรงพยาบาล”
“อืม”
“พรุ่งนี้เจอกันมึง” กันต์ธีร์กล่าวขึ้นพร้อมกับผลักประตูเข้ามาด้านใน
แก้มใสเดินคอตกกะเผลกเท้าตามพี่ชายเข้ามาในห้อง “พรุ่งนี้เฮียนัดกับเพื่อนไปยิงปืนแก้มจะไปกับเฮียไหม”
เธอส่ายหน้าเบาๆ “เท้าหนูเป็นแบบนี้ขอนอนพักอยู่ห้องดีกว่า”
“อืมก็ดีเหมือนกัน แล้วเรื่องล้างแผลต้องกลับไปล้างที่โรงพยาบาลไหม”
“ไม่ต้องแผลเล็กนิดเดียวหนูจัดการเองได้” พูดมาจนถึงตอนนี้เธอก็มีบางอย่างอยากถามพี่ชาย
“เฮีย”
“หืม?”
“พี่ล่าคลื่นเป็นคนยังไงเหรอ”
“
