take a bath
1082 Words
คนสวยสองคนกระโดดลงมายืนที่พื้นด้วยท่ายิมนาสติกตีลังกา 3 ตลบ เห็นท่านอ๋องกำลังนั่งกุมไข่หน้าเขียวอยู่ที่พื้น ท่ามกลางองครักษ์ที่ถูกปืนเลเซอร์เมอร์คิวรี่แช่แข็งพวกเขาไว้ในก้อนน้ำแข็ง
"คุณคิดจะตบฉันเหรอคะ ฝันไปเถอะ!" ฉันหมุนควงกระบอกปืน ทำหน้ายิ้มเยาะเหมือนนางร้ายในละครหลังข่าว
"พวกเราไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอ ที่ยอมให้ผู้ชายมาตบตีเราได้ง่าย ๆ ถึงคุณจะหล่อมากและของใหญ่ พวกเราก็ไม่มีวันให้อภัยคุณ" เด็บเบอร์ร่ากล่าวสมทบ
"ข้าน่ะรึ จะตบตีพวกเจ้า" คุณอ๋องยังนั่งกุมเป้าอยู่ที่พื้น เขาชี้ที่ตัวเองแล้วทำหน้าเหลอหลา
"ใช่ คุณเงื้อมือจะตบฉันเมื่อกี้"
"ฉันก็เห็นว่าคุณอ๋องจะตบแพรี่" เด็บเบอร์ร่าพยักหน้า
พวกเราสองคนคือสองสาวดาวยั่วที่เข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย
"ข้าเงื้อมือจะตบเจ้ายุงอสูรนั่นต่างหาก มันคงตามพวกเจ้ามาจากป่าอสูรกระมัง"
เขาชี้มาที่ไหล่ของฉัน
"กรี๊ดดดดดดดดดดด โคตรพ่อโคตรแม่ยุง" ฉันกรีดร้องออกมา บนไหล่ของฉันมียุงตัวเท่ากำปั้นกำลังดูดเลือดจนเต็มท้อง คงสูบเลือดฉันได้ประมาณ 350 ซีซี เลยทีเดียว
ฉันเงื้อมือจะตบไอ้ยุงเวรตะไลแต่มันหายแว๊บไปทันที
"ว๊ายยย เด็บบี้ ยุงเปรตกำลังดูดเลือดที่หลังคอเธออยู่" ฉันเอามือชี้ยุงยักษ์ ยืนขนลุกขนพองเมื่อเห็นมันกำลังดูดเลือดเด็บเบอร์ร่า
"ช่วยหน่อยค่ะ คุณอ๋อง ตบยุงอสูรนั่นก่อนเลย" ฉันทำตาละห้อย กล่าวขอร้องท่านอ๋องให้ช่วยเด็บเบอร์ร่าก่อน
"เจ้าเอาหัวโหม่งแท่งลำของข้าจนจุก ข้าลุกไม่ไหวหรอก" ท่านอ๋องปฏิเสธด้วยถ้อยคำสุภาพ น้ำเสียงนุ่มนวลกว่าเมื่อครู่หลายระดับ
ปล. แต่ฉันแอบเห็นเขายิ้มมุมปาก เขาจงใจไม่ยอมช่วยพวกเราจากอภิมหายุงลาย
"ฉันขอโทษค่ะ ที่เอาหัวชนไอ้นั่นของคุณเพราะเข้าใจผิดว่าคุณจะตบฉัน so sorry นะคะ" ฉันขอโทษจากใจจริง
"จะไถ่โทษอย่างไรดี" เขามองฉันด้วยสายตาวาววับเหมือนเพลย์บอยนักล่า
"ฉันมียาแก้ฟกช้ำแบบเอนแค็ปซูเลท นาโนโซม ทาปุ๊บหายปวดหายเขียวทันที ฉันจะทายาบนไอ้นั่น ฉันขอรับผิดชอบการกระทำของตัวเอง" ฉันยื่นขอเสนอจะทายาบนจรวดนาซ่าของท่านอ๋อง (ถือโอกาสวัดขนาดไปในตัว)
"ช่างไร้ยางอาย" เขาหน้าแดงซ่าน
"ตกลงรึเปล่าล่ะ หรืออยากปวดบวมจนใช้การไม่ได้ก็ตามใจ"
"อืม ตกลง"
"เย้ๆ อุ๊บส์" ฉันเผลอแสดงอาการดีใจจนออกนอกหน้าเมื่อเขาตอบตกลงให้ฉันทายาบนจรวดให้
อ๋องมองค้อนฉันขวับใหญ่ แต่ก็พาร่างหยัดขึ้นจากพื้นด้วยความทุลักทุเล เขาพุ่งตัวไปทางเด็บเบอร์ร่า
พัวะ!!
มือใหญ่ตบเข้าที่ยุงอสูรจนมันแตกดังโพล๊ะ
กรี๊ดดดดด
ฉันกรีดร้อง เห็นเลือดสาดกระเด็นเต็มหน้าเด็บเบอร์ร่าเหมือนในภาพยนตร์สยองขวัญ
กรี๊ดดดดด
เด็บเบอร์ร่ากรี๊ดออกมาดัง ๆ เหมือนกัน
ยุงดูดเลือดพวกเราสองคนรวมครึ่งลิตร ยุงบ้าอะไรตัวเท่าแม่ไก่ ฉันเห็นแล้วต้องอุทานว่าตรูจะเครซี่
"ช่วยองครักษ์ของข้าก่อน" อ๋องต่อรองกับฉัน
"ก็ได้" ฉันเอาปืนเลเซอร์เมอร์คิวรี่มาปรับไปที่โหมด melting ยิงเลเซอร์สลายน้ำแข็งก้อนใหญ่หุ้มร่างเหล่าองครักษ์ให้ละลายออก
เสียงพวกเขาร้องโอดโอยแล้วมองเราอย่างกินเลือดกินเนื้อเหมือนเดิม พวกองครักษ์เหมือนถูกตั้งโปรแกรมมาเพื่อพิทักษ์อีตาอ๋องอย่างไม่สนสี่สนแปด พวกเขาพร้อมจะฆ่าฟันทุกสิ่งที่มุ่งร้ายต่อท่านอ๋อง ไม่ว่าเป็นสัตว์หรือคน
"พวกเจ้าหยุดก่อน พวกนางเพียงเข้าใจผิดเท่านั้น"
พอได้ยินท่านอ๋องสั่งการ พวกเขาก็เข้าสู่ระเบียบแถวทันทีแล้วยืนทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ขอโทษนะคะคุณอ๋อง" ฉันหน้าเจื่อน พุ่งไปประคองคนหล่อ
"พวกเราจะทายาให้เองค่ะ" เด็บเบอร์ร่าพุ่งเข้ามาเกาะแขนล่ำ ๆ อีกด้าน
ฉันถลึงตาใส่ยัยเพื่อนชั่ว เห็นฉันเอานมสีแขนคนหล่อไม่ได้เลยเชียว เสนอหน้ามาแย่งผู้กับฉันอีกแล้ว
"ไม่เป็นไร ข้าทายาเองได้" เขาหน้าแดงอีกแล้ว
โอ๊ย น่ารัก
"ยังเจ็บอยู่ไหมคะ" ฉันเอ่ยถาม พลางเอื้อมมือไปกลางกายเขาเพื่อสำรวจอาการ
"เจ้าจะทำอะไร” อ๋องสะดุ้งโหยง กระถดตัวไปด้านหลังอย่างรวดเร็วทำเหมือนกลัวฉันจับเจ้าโลกของเขา
"ขอตรวจอาการหน่อยค่ะ"
"เอ่อ...ข้าดีขึ้นแล้ว" เขาเขิน
"ดีค่ะ ถ้าดีขึ้นแล้วก็ควรทายาให้หายสนิท เพราะเราสองคนรอทำหน้าที่สตรีอุ่นเตียงของคุณอยู่" ฉันเปิดประเด็นโดยลากเด็บเบอร์ร่าเข้ามาเอี่ยว เป็นครั้งแรกที่ฉันเหนื่อยกับการแย่งผู้ชายกับเด็บเบอร์ร่า ดังนั้นจึงให้เพื่อนกินอ๋องด้วยกันจะดีกว่า
'ไม่แข่งเหรองานนี้ ห่อหมกจ้ำม่าใหญ่ ๆ แบบนี้ฉันชอบมาก' เด็บเบอร์ร่าโทรจิตเทเลพาธีถามฉัน
'ไม่ล่ะ ใหญ่แบบม้าพ่อพันธุ์ ฉันกลัวโพรงจะโบ๋ก่อนวัยอันควร แบ่งกันกินอ่ะดีละ' ฉันสื่อจิตตอบแบบไม่ให้ท่านอ๋องได้ยิน
อ๋องยืนยิ้มกริ่ม เขิน ๆ เล็กน้อยก่อนตีสีหน้าเคร่งขรึม
"เปิ่นหวางจะไปอาบน้ำ พวกเจ้าทั้งสองจงมาช่วยข้าอาบน้ำชำระกาย หากปรนนิบัติดี อาบน้ำได้ถูกใจ ข้าจะให้เบี้ยไว้ใช้สอย"
"ขอบคุณค่ะ" พวกเรารับคำ
มาในยุคโบราณยิ่งไม่มีเงินใช้พอดี เพราะเงินของพวกเราเป็นเงินดิจิทัล ถูกฝังไว้กับชิพขนาดเล็กใต้ผิวหนังบนหลังมือ ในยุคของเรานั้นเรารวยมาก แต่ในยุคโบราณไม่รู้ว่าเขาใช้จ่ายกันแบบไหน
"พวกเราตกลงรับงานแรกเป็นเด็กอ่างของคุณอ๋องค่ะ" ฉันกับเด็บบี้ต่างพากันประคองคนหล่อเข้าห้องอาบน้ำ
หวานหมูพวกเราล่ะ มามะ จะช่วยอาบน้ำ คงอิ่มตามาก ๆ จะมองทั้งตัวเลยจ้าอ๋องจ๋า
- Writer
