พูดจาดีด้วย แต่กับเธอท่านกลับมองเหมือนอากาศธาตุ ทั้งๆ ที่เธอเป็นลูกแท้ๆ
เหมราชหายไปหลายวันแล้วทำให้เธอไม่ต้องฟังคำพูดร้ายๆ จากเขาอีก ได้ยินมีคนพูดกันว่าเขาไปส่งขวัญจิราที่กรุงเทพฯ และคงอยู่เที่ยวต่ออีกนานเพราะกำลังจะหมั้นและแต่งงานกัน
พลับพลึงรู้สึกวูบขึ้นมาในอก ปวดหนึบไปหมด จะไม่ให้คิดเรื่องของ เหมราชเลยก็ทำไม่ได้ ใจของเธอมันไม่รักดี พยายามไม่ให้คิดก็ยังจะคิด พยายามจะตัดก็ตัดไม่ได้
ร่างเล็กบอบผอมบางเดินไปยังลำคลองตรงชายป่าเพื่อเก็บผักกูด ผักกูดเป็นผักที่ชอบขึ้นอยู่ตามแหล่งน้ำ และหน่อไม้ป่ารสชาติหวานกรอบ แม่ค้าชอบนำไปแกงกับกุ้งเพราะกลิ่นหอมหวานอร่อย เสียงเห่าของเจ้าตาลทำให้เธอชะงัก มันเห่าเสียงดังแล้วทำขนพอง เธอหันไปมองก่อนจะถอยหนีจนหกล้มเพราะเห็นงูเห่าตัวใหญ่กำลังแผ่แม่เบี้ยอยู่ตรงหน้า เจ้าตาลดูเหมือนมันจะไม่กลัว มันเห่าไม่หยุดท่าทีปกป้องเธอ
“เจ้าตาลถอยมาเร็ว” เธอไม่กล้าขยับได้แ
