โสเภณียังมีค่าตัวมากกว่ามึงอีกนางลูกหน้าโง่เอ๊ย!” นายพันจิ้มหน้าผากบุตรสาวจนหน้าหัน
แล้วใครกันล่ะทำให้เธอต้องเป็นหนี้เหมราชโดนเขารังแกอยู่ทุกวัน พลับพลึงคิดอย่างระทดท้อใจ น้ำตาตกในอีกรอบ
“เห็นแล้วรำคาญลูกตา”
“นั่นพ่อจะไปไหนจ๊ะ ไม่กินข้าวกินปลาก่อนเหรอ”
“กินไม่ลงโว้ย เห็นลูกหน้าโง่แบบมึงแล้วของขึ้น” นายพันกระชากเสียงใส่อย่างหงุดหงิด
“มีเงินไหม วันนี้จะไปแก้มือ”
“หนูไม่มีหรอกจ้ะพ่อ”
“ตอแหลนะมึงอย่าให้กูหาเจอ ได้เจอตีนกูแน่” นายพันตรงเข้าไปรื้อค้นข้าวของเพื่อหาเงิน เมื่อไม่เจอก็ไปค้นที่ตัวบุตรสาว
“นี่ไงเงิน มึงโกหกกูเหรอ คิดจะอมเอาไว้คนเดียวหรือไง”
“นั่นเงินของหนูนะจ๊ะพ่อ เอาไว้ซื้อกับข้าว”
“โอ๊ย!” นายพันร้องขึ้นเมื่อโดนกัด
“ไอ้หมาที่ไหนวะมากัดกูวะ อยากตายมากใช่ไหมมึง” พันเตะเจ้าตาลจนลอยกระเด็นไปกระแทกกับพื้นบ้านโครมใหญ่ มันร้องเอ๋งๆ ด้วยความเจ็บ
“เจ้าตาล!” พลับพลึงอุทานอย่างตกใจร
