“คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ อยู่เหรอ” ทิดเอ่ยถาม พลับพลึงสะดุ้งลืมตาขึ้นก่อนจะยิ้มเมื่อเห็นว่าเป็นทิด
“มาเงียบๆ ตกใจหมดเลย” เธอสูดอากาศเข้าปอดแรงๆ ลึกๆ มองไปรอบกายแล้วอมยิ้ม
“เดินเข้าไปดูในโรงเรียนกันไหม” โรงเรียนเป็นพื้นปูน ตัวอาคารเป็นไม้ซึ่งผุพังไปหมดแล้ว พลับพลึงเดินตามไปเงียบๆ โดยมีเจ้าตาลวิ่งตามไปติดๆ เธอเห็นกระดานดำก็ทำให้นึกถึงตอนเรียนหนังสือ บรรยากาศเก่าๆ ทำให้หัวใจไหววูบ
“อุ๊ย!” หญิงสาวร้องอุทานเมื่อถอยหลังไปชนกับอ้อมแขนของทิดเข้าเต็มๆ แล้วเขาก็กอดรัดเธอแนบอก
“ทิดจะทำอะไรน่ะ ปล่อยเราเดี๋ยวนี้นะ” พลับพลึงดิ้นรนแต่ทิดยิ่งกอดรัดรุนแรงขึ้น
“เฮ้ย! นางพลับพลึงมาแล้วว่ะ ใครอยากแก้แค้นที่ตอนเด็กๆ มันทำให้พวกเราโดนตีมาเลยโว้ยพวก โตขึ้นอีนี่สวยเสียด้วยว่ะ” เสียงตะโกนของทิดทำให้พวกของมันอีกสองคนรีบออกมา ชัยกับธรรมลูบคางไปมาอย่างแสนเจ้าเล่ห์
“โอ๊ย! อะไรวะ ไอ้หมาบ้า” เจ้าตาลเห็นว
