4
บ้านพี่เฟียส
ฉันนั่งรถกลับพร้อมพี่เฟียสด้วยสภาพจิตตก ก็เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ทำให้พี่พายแท้งลูกน่ะสิ และฉันผู้อยู่ร่วมเหตุการณ์ก็ไม่สามารถช่วยอะไรพี่เขาได้เลย ฉันเสียใจมาก
"จะไปไหน!!!"เขาถามเสียงเหี้ยมเมื่อฉันลงจากรถเดินตรงเข้ามาในบ้าน
"จะขึ้นไปอาบน้ำค่ะ"ฉันบอกแล้วเดินต่อ ไม่มีอารมณ์มาทะเลาะด้วย
"เธอผลักเมียไอ้ฟีนตกบันไดใช่มั้ย!"เขาเดินมาตัดหน้าบีบแขนฉัน เค้นถามความจริง
"ตัวเล็กไม่ได้ทำ โอ๊ย! เจ็บ"ฉันตอบน้ำตาคลอ พยายามแกะมือโตที่บีบแขนออก
"เธออิจฉาเมียไอ้ฟีน เสียใจที่ไม่ได้แต่งงานกับมัน! เลยผลักพายลงมาใช่มั้ย!"เขาถามด้วยความเกรี้ยวกราด บีบแขนฉันแรงกว่าเดิม
เขาคิดว่าฉันรักพี่ฟีนอยากแต่งงานกับพี่ฟีน แต่ความจริงมันไม่ใช่!
"ฮือออ ตัวเล็กไม่ได้ทำ เจ็บ! ตัวเล็กเจ็บ"ฉันเบะปากร้องไห้ทั้งเจ็บแขนทั้งเสียใจที่คนตัวโตปักใจเชื่อว่าฉันเป็นคนทำ
ผลัก!!!
"โอ๊ย!!!"ฉันร้องด้วยความเจ็บเมื่อคนตัวโตผลักฉันลงกับพื้นด้วยความแรง เจ็บตัวเพิ่มจากที่ตกบันไดจนได้
"ไม่ต้องมาโกหก! คนอย่างเธอทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ยัยฆาตกร เธอฆ่าหลานฉัน"เขาชี้หน้าต่อว่า
"ฮืออออ ตัวเล็กไม่ได้ทำจริงๆนะพี่เฟียส ฮืออออ"ฉันส่ายหัว คลานเข้าไปหาเขาพยายามลุกขึ้นไปจับมือ อยากให้พี่เขาเชื่อใจฉันบ้าง
"ไม่ต้องมาจับยัยฆาตกร"เขาสะบัดมือออกไม่ให้ฉันจับ แล้วเดินขึ้นบ้านไป
"พี่เฟียส ฮืออออ ฮึกๆ ตัวเล็กไม่ได้ทำ ฮือออ"ฉันยืนร้องไห้ มองหลังคนตัวโตที่เดินขึ้นบันได ด้วยความน้อยใจ
"ฮือออออ ฮึกๆ ฮือออ ตัวเล็กไม่ได้ทำ ฮืออออ"ฉันทรุดเข่านั่งร้องไห้อยู่กลางบ้าน อยู่ๆก็กลายเป็นฆาตกร ฆ่าหลานเขา จากที่เขาเกลียดอยู่แล้วยิ่งเกลียดฉันเข้าไปอีก ฉันจะต้องทำยังไงกัน
"คุณหนู!"พี่ออนเดินเข้ามาหาฉันหน้าตื่น
"พี่ออน ฮือออ ตัวเล็กไม่ได้ทำ ฮือออ ไม่ได้ทำ"ฉันโผเข้ากอดพี่ออน พร่ำบอกว่าตัวเองไม่ได้ทำอยู่แบบนั้น