EP.8
876 Words
ร่างแน่งน้อยถูกจู่โจมด้วยจูบราวพายุหมุนของเบตง เมื่อคนตรงหน้าทำให้ความอดทนของเขาขาดสะบั้น เขากดเธอราบลงไปกับเตียงกว้าง ก่อนจะทาบทับร่างบางด้วยร่างกำยำจนหนักอึ้ง ร่างน้อยที่ถูกจู่โจมด้วยจูบหลับตาปี๋ ตอนแรกเธอก็มีท่าทีที่ขัดขืน แต่พอเธอนึกขึ้นได้ว่าไม่ช้าก็เร็วเธอก็ต้องกลายเป็นของเขา สาวน้อยจึงยอมปล่อยตัวปล่อยใจทั้งที่ภายในมีแต่ความหวาดกลัว
ร่างบางที่เปลือยเปล่าแต่แรก ถูกเขาโลมลูบจูบไซ้ไปทั้งร่าง สัมผัสแปลกใหม่ที่เขามอบให้เธอร้อนระอุไปทั่วทุกตารางนิ้ว จนหญิงสาวเริ่มหวาดกลัวจนตัวสั่น เบตงหลงใหลในความบอบบางของเธอ จนเผลอสัมผัสเธอไปทั้งเรือนร่าง ทั้งที่เขาไม่เคยเริ่มต้นมันกับใครมาก่อน แต่เด็กสาวคนนี้ มีสิ่งที่ดึงดูดเข้ามากมาย จนเข้าอดทนที่จะสัมผัสเธอไม่ได้เลยแม้แต่เสี้ยววินาที
"อ๊ะ! ฮะ...เฮีย...เจ็บค่ะ"
สาวน้อยถึงกับผวากับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยพานพบ เมื่อชายหนุ่มฉกชิมยอดอกอิ่มของเธอด้วยปากอุ่น พลางกระตุ้นเธอด้วยปลายลิ้นร้อนที่ละเลงลงบนยอดสีชมพูหวาน ก่อนจะห่อปากดูดดื่มตุ่มไตนั้น จนสาวน้อยแสบร้อนจนต้องครวญครางอย่างทนไม่ไหว
"อ๊ะ! อื้อ! เฮีย พอแล้ว มี่คะ...คัน"
ความไร้เดียงสาจนเรียกได้ว่าซื่อบื้อ ทำให้เบตงนึกขำอยู่ในใจ ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาจ้องหน้าเนียนใส เพราะอยากสอนให้เธอเข้าใจว่าที่เธอรู้สึกมันเรียกว่าอะไร
"ยัยบื้อ! แบบนี้เขาเรียกว่าเสียว จะมาคงมาคันอะไร"
"เสียว?"
เบตงถึงกับถอนหายใจ เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะได้มาเจอคนที่บริสุทธิ์สดใสขนาดนี้ ใสซะจนไม่มีอะไรอยู่ในหัวเลยสักอย่าง จนเขาไม่อยากคิดว่ายัยนี่มาคบเพื่อนอย่างยัยลิลลี่ได้ยังไง
"มีคนที่ใสซื่อขนาดนี่หลงเหลืออยู่บนโลกด้วยเหรอวะ เธอรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องเพศศึกษาบ้างไหมเนี่ย"
"รู้สิ...มี่เคยอบรมตั้งหลายครั้ง"
"เวลาคนเอากันเขาทำยังไง"
"หมายถึงมีเพศสัมพันธ์ใช่ไหมคะ"
"เหอะ...มาเป็นวิชาการเลย จะรอดไหมเนี่ย..."
เบตงบ่นพลางก้มลงไปซุกไซ้ลำคอขาวเนียนอีกครั้ง ก่อนจะจู่โจมร่างบางพลางขยำเนื้อนุ่มไปทั้งร่าง เขากอดรัดฟัดร่างของเธอกะจะโอ้โลมจนเธอพร้อม แล้วยัดเยียดความแข็งแกร่งให้เธอได้เรียนรู้มัน แต่ไม่ทันได้เป็นไปอย่างที่คิด ร่างน้อยในอ้อมกอดก็ส่งเสียงแปลกประหลาดออกมา จนเขาที่พร้อมจะฟาดฟันถึงกับเงยหน้าขึ้นไปมองเธอด้วยความค้างเติ่งในอารมณ์
"มี่...หิวข้าวค่ะ"
"แม่งเอ๊ย! วันซวยอะไรของกูวะเนี่ย"
เบตงถึงกับทิ้งร่างลงนอนหงาย ทั้งที่ท่อนกายกำลังแข็งขืนเต็มที่ แต่ยัยเด็กนี่ก็ทำให้เขาเสียอารมณ์ทุกครั้ง ตั้งแต่เธอมาถึงเขายังไม่ทันได้อิ่มเอมจากเธอเลย มีแต่ความอัดอั้นที่คลั่งค้างอยู่ภายใน
"นี่กินหรือแดกห่าวะ ตัวเท่าลูกแมวทำไมกินเยอะขนาดนี้ ไม่กลัวอ้วนรึไง"
เบตงบ่นให้คนที่นั่งกินพิซซ่าหมดเป็นถาด และกำลังเริ่มถาดที่สอง หลังจากที่เขาสั่งให้ลูกน้องไปซื้อมาให้เธอ เขากินไปหนึ่งชิ้นยังรู้สึกอิ่มจนจะอ้วก แต่ยัยตัวเล็กตรงหน้ากับฟาดซะหมดถาด แถมยังเอื้อมมาเปิดถาดที่สองราวกับว่าที่กินไปยังไม่ครึ่งท้องเธอเลย
"แคกๆๆ"
"ค่อยๆ กิน เดี๋ยวก็ติดคอตายห่า ไปอดอยากมาจากไหนเนี่ย กินเยอะไปไหม"
"ก็...มี่ยังไม่ได้กินอะไรเลย ตั้งแต่เมื่อวานตอนเช้า"
"แล้วทำไมไม่กิน"
"ไม่มีตังค์"
เด็กสาวพูดหน้าตาเฉย ก่อนจะกัดพิซซ่าหนึ่งคำ การกระทำของเธออยู่ในสายตาของเบตงตลอด จวบจนร่างน้อยยกนิ้วที่เปื้อนซอสขึ้นมาดูด ดวงตาคมของเบตงถึงกับไหววูบจนใบหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาทันใด
นิ้วเรียวสวยถูกรูดออกมาจากริมฝีปาก ก่อนลิ้นเล็กจะแลบตามออกมาเลียที่ปลายนิ้ว ราวกับเสียดายรสชาติที่ติดอยู่บนนิ้วนักหนา แต่เธอคงไม่รู้ว่าการกระทำแบบนั้นรบกวนสมาธิของคนตรงหน้าแค่ไหน เพราะเขาแทบทนไม่ไหวอยากจับเธอมายัดดุ้นกายใส่ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
"โอย...อย่าทำแบบนี้ได้ไหม อร่อยขนาดนั้นเชียว"
"อื้ม...อร่อยค่ะ เฮียกินไหม"
มือเรียวเล็กหยิบพิซซ่ายื่นให้เขา แต่เบตงกลับจ้องใบหน้าสวยราวกับจะกินเธอแท่นพิซซ่า และนาทีที่เขาก้มลงงับมันจากมือเธอและค่อยๆ กินเข้าไปจนหมดชิ้น ก่อนเขาจะแลบลิ้นเรียวเลียที่ปลายนิ้วสวยของเธอเบาๆ จนสาวน้อยถึงกับร้อนฉ่าไปทั้งใบหน้า
"ฮะ...เฮีย"
- Writer
