คลั่งรักยัยลูกหนี้ [Black List]

EP.6

เบตงสบถออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะก้มลงหยิบชั้นในของเธอยัดใส่กระเป๋าเสื้อแจ็กเกต แล้วช้อนร่างเล็กขึ้นอุ้ม เดินออกจากห้องบัญชีไป

"หนักมือไปรึเปล่าเฮีย"

อาสี่ที่ขึ้นมาหาเบตงบนห้องนอนส่วนตัว ที่อยู่ชั้นบนสุดของไนต์คลับแห่งนี้ เอ่ยถามเชิงตำหนิเบาๆ แก่เจ้านายวัยอ่อนกว่า เมื่อเขาได้รับรายงานว่า เจ้านายหนุ่มสุดหล่อล่อแม่สาวน้อยเด็กใหม่ ซะจนสลบไสลคาอก จนต้องแบกกันขึ้นมาปฐมพยาบาลถึงห้องพักส่วนตัว ที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ย่างกายขึ้นมา

"ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ก็แค่...จูบ"

"แต่เฮียไม่จูบคู่นอนนี่ หรือว่าเปลี่ยนกฎใหม่ อันที่บอกว่า ห้ามจูบ ห้ามแตะต้องเนื้อตัวของเฮียเนี่ย ยังเป็นกฎอยู่ไหม หรือยกเว้นเป็นรายบุคคล"

อาสี่เหน็บแนม เมื่อคนตั้งกฎเกณฑ์อย่างเขา กลับมาแหกกฎซะเอง

"ช่างมันเถอะน่า ที่อยากรู้คือจะเอาไง"

"สรุปเฮียรับข้อเสนอของเธอแล้วใช่ไหม"

"รับก็รับดิ จะได้จบๆ "

"ถ้ารับก็ให้เริ่มงานเลย คืนนี้ก็ให้นอนนี่แหละ เพราะยังไงก็ต้องรอลิลลี่เลิกงานอยู่ดี เหมือนน้องๆ จะเตรียมพร้อมทุกอย่างแล้ว ส่วนรายละเอียดก็เอาตามที่เฮียเคยตกลงกับคนอื่นๆ แล้วกัน แต่เงิน 5แสนของเฮีย ก็ขึ้นอยู่กับเฮียแล้วล่ะ ว่าจะทำยังไงให้คุ้มค่า และที่แบกขึ้นมาบนที่ส่วนตัวแบบนี้ คือคิดดีแล้วใช่ไหม"

เบตงเงียบ เพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่าคิดยังไง ถึงได้พาเธอขึ้นมาบนที่ส่วนตัวเช่นนี้ แต่ก็คงเลยตามเลยแหละ เพราะเขาไม่อยากเสียเวลาแบกเธอลงไปชั้นล่างอีก

"อือ! อยู่บนนี้แหละ ขี้เกียจแบกลงไป"

"งั้นก็คงหมดหน้าที่ของผมแล้ว จะทำอะไรก็เบามือด้วย น้องมันใหม่อยู่ จู่โจมมากไปเดี๋ยวไก่ตื่นกันพอดี ปกติเฮียก็ไม่ได้ใจร้อนขนาดนี้นี่"

"พูดมากไปแล้วอาสี่ จะไปไหนก็รีบไปเลยไป ผมรู้ว่าอะไรควรไม่ควร"

"ครับเจ้านาย ผู้ใหญ่เตือนฟังบ้างก็ดี "

อาสี่ทิ้งท้ายไว้เท่านั้น เพราะเขารู้ดีว่านายน้อยของเขาหัวรั้นแค่ไหน แม้แต่เจ้าสัวทรงชัยเจ้านายใหญ่ของเขา ยังปล่อยวางกับเรื่องของลูกชายมาหลายปีแล้ว คนอย่างเฮียเบตงต้องได้เห็นโลงศพก่อนถึงจะหลั่งน้ำตา และอาสี่ก็เฝ้ารอดูเวลานั้นอยู่เช่นกัน

"เธอมีอะไรดีนักหนา ทำไมถึงรบกวนสมาธิของฉันได้ขนาดนี้ ฮะ...ยัยจิ๋ว"

ร่างสูงในชุดคลุมอาบน้ำ พร่ำพูดออกมาเบาๆ ในขณะที่ยืนมองร่างน้อยที่นอนเหยียดยาวอยู่บนที่นอนของเขา ตั้งแต่เธอก้าวเข้ามาในที่แห่งนี้ สมาธิของเขาก็สั้นลงราวกับเธอคือคลื่นรบกวนที่ทำลายสมาธิของเขาจนรวนไปหมด และวันนี้เขาจะสำรวจตัวเธอให้ละเอียดทุกซอกทุกมุมไปเลย ว่าร่างกายอ่อนปวกเปียกของเธอมีอะไรดีพอที่จะแลกกับเงิน 5แสนของเขาได้บ้าง

เสื้อลายลูกไม้แสนสวยถูกปลดเปลื้องออกจากร่างบาง ตามมาด้วยกระโปรงตัวสั้นที่ซับด้านในถูกเขาถลกถอดออกมาแล้ว เบตงยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ ดวงตาคมสั่นไหวกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ร่างอรชรงดงามราวกับนางฟ้า สมกับชื่อจริงๆ ของเธอ

"อา! พิมพ์อัปสร...เป็นแบบนี้นี่เอง ตัวเล็กๆ ทำไมนมใหญ่จังวะ"

เสียงแหบพร่าเอื้อนเอ่ยออกมาด้วยความสั่นเครือ ก่อนจะเอื้อมมือหนาลงไปลูบไล้ลงบนความอวบอิ่มของทรวงสาว ที่กลมโตจนเกินขนาดตัวเจ้าของ มือหนาลูบไล้ไปมาบนเต้าอวบ ก่อนจะลูบวนบนลานสีชมพูเบาๆ

"แม่ง! สีชมพูด้วย น่าดูดชิบหาย"

ไม่เพียงพูดแต่ก้มลงไปหายอดปทุมสีชมพูทันที ก่อนจะหลับตาพริ้มพลางดูดดื่มเบาๆ ราวกับกลัวว่าเจ้าของทั้งสองเต้า จะตื่นขึ้นมางอแง

"นี่กูมาถึงจุดที่ต้องลักหลับผู้หญิงเลยเหรอวะ แม่งเอ๊ย! "

เบตงลากไถจูบลาดลงไปตามร่องสะดือสวย ก่อนจะจูบดูดดื่มเวียนวนลงบนหน้าท้องแบนราบ ลิ้นร้อนไล่เลียวนร่องสะดืองาม และลากผ่านลงไปตามขอบข้างระหว่างขา ลิ้นร้อนซอกซอนตามร่องหลืบไปมา ก่อนร่างสูงจะผละออกมาอย่างหักห้ามใจ

"ไอ้ตงเอ๊ย! เสียเงินตั้ง 5แสน ต้องมานั่งเขย่าแขนช่วยตัวเอง ชะตากรรมเหี้ยๆ ของกูแท้ๆ "

เบตงทั้งบ่นทั้งรูดรั้งลำกายแกร่งที่แข็งตึงของตนเองอย่างกระแทกกระทั้น ต้นเหตุมาจากการสำรวจร่างบางเมื่อครู่ เพราะมันคงอดสูเกินไป หากเขาจะย่ำยีคนที่ไร้สติ เลยต้องลำบากมานั่งชักรูดลำกายสร้างความสุขให้ตัวเองอยู่แบบนี้ แต่ถ้าถึงวันที่เขาจะได้ตัวเธอ เขาคงต้องคิดบัญชีทบต้นทบดอกอย่างแน่นอน