งานประมูลเครื่องเพชรหรูดำเนินการไปเรื่อยๆ จนจบงาน เคแลนเอาแต่นั่งมองหน้าเพลงขวัญไม่วางตา เขาสามารถนั่งมองหน้าเธอได้ทั้งวันอย่างไม่รู้สึกเบื่อเลย
“อยากกลับหรือยังเพลง” เคแลนเอ่ยถามหญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ เขา
“ค่ะ” เพลงขวัญตอบกลับพร้อมกับหันไปยิ้มอ่อนๆ ให้เขา
“งั้นกลับกัน”
“เพลงขอไปเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหมคะ”
“พี่ไปด้วย”
“ไม่เป็นไรค่ะ เพลงไปคนเดียวได้” หญิงสาวไม่อยากให้เคแลนต้องไปยืนรอเธอเข้าห้องน้ำ
“ไทก้า ตามไปเฝ้าเพลงขวัญไว้อย่าให้ใครมาเข้าใกล้และอย่าให้คาดสายตาเด็ดขาด” เคแลนสั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างหลังเสียงเข้ม
“ครับนาย” ไทก้าตอบรับเสียงนิ่งเรียบ
“เดี๋ยวพี่ออกไปรอข้างนอกหน้างานนะเพลง” เคแลนเอ่ยขึ้นเพราะเขาอยากจะเดินหาพ่อของเมลินและคุยกับเขาให้รู้เรื่องเกี่ยวกับเรื่องหุ้นต่างๆ ที่เขามีอยู่ในบริษัทของพ่อเธอ ถึงเขาจะตัดความสัมพันธ์กับเธอแต่เรื่องงานก็คืองาน
“ค่ะ”
สิ้นเสียงเพลงขวัญค่อยๆ
