เดินไม่ไหว
1280 Words
ตอนที่ 1
เดินไม่ไหว
“เจน! ถึงแล้วครับ”
เสียงนุ่มทุ้มหูเอ่ยขึ้นบอกกับร่างที่หลับไหลแทบไม่ได้สติ ทันทีที่แอสตันมาร์ตินสีเทาคันหรูจอดเลียบยังด้านล่างคอนโดที่พักของ เจนจิรา ก่อนที่ผู้เอ่ยจะโน้มหน้าคมคายที่มีลมหายใจอุ่นร้อนมาใกล้หน้าเหมือนต้องการปลุกให้หญิงสาวตื่นจากภวังค์
“เจนครับ”
เขาเรียกชื่อเธออีกครั้ง มือหนามาจับแก้มเนียนใสให้ขยับไปมา เมื่อยังเห็นเธอยังหลับตาพริ้มไม่ยอมตื่นหลังจากงานสังสรรค์ปิดยอดรายเดือนของบริษัทจบลง แล้วพนักงานฝ่ายธุรการคนนี้ขอติดรถของเขาเพื่อจะมาลงปากซอย
แต่เธอดันหลับ จนกระทั่งรถมาจอดอยู่หน้าคอนโด
“อือ ..อ้าว ถึงแล้วเหรอคะ”
เจนจิรา งัวเงียเล็กน้อย ปรือตาคู่สวยมองหน้าคมคายตรงหน้า ใจรู้สึกหวั่นไหวเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายจากร่างหนาโชยมาแตะจมูก
“ถึงแล้วครับ เห็นเจนหลับเลยขับมาส่งถึงคอนโด ไม่แน่ใจว่าตึกไหน ผมจอดตรงนี้ละกันนะครับ”
เขาเอ่ยบอกเสียงสุภาพ เลื่อนกายกลับไปนั่งเพื่อเตรียมสตาร์ทรถกลับไปที่เดิม
“ตึกนี้แหละค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาส่งเจน”
เธอก้มหน้าไหว้อย่างนอบน้อม และเตรียมก้าวท้าวลงจากรถ ก่อนจะแกล้งเซเล็กน้อยให้ล้มลงด้านล่าง
“อ้าว เจนไหวมั้ย”
เขาอุทานอย่างตกใจ รีบวิ่งลงจากรถและมาประคองร่างบางขึ้นทันที
“อา เจนเวียนหัวมากเลย ไม่เคยดื่มหนักขนาดนี้”
เธอแกล้งซบหน้าและทิ้งตัวกับอกกำยำแน่นเครียด ที่แอบหลงไหลมาแสนนาน ตั้งแต่เริ่มเข้ามาทำงานที่บริษัท
“อยู่ชั้นไหนเหรอ เดี๋ยวผมประคองไปส่ง”
เขาถามเสียงนุ่ม ทำให้เจนจิราแอบยิ้มละไมอยู่ในใจ ด้วยวันนี้เธออุตส่าห์ หลบหลีกเพื่อนๆในแผนกไม่ให้มาส่ง เพื่อจะมารถของ ติณ ภาสกรกุล เจ้านายหนุ่มรูปหล่อผู้เคร่งขรึมเจ้าของบริษัท VM Group ที่ทำธุรกิจด้านแพลตฟอร์มสินค้าออนไลน์รายใหญ่ของประเทศและเขาเป็นเจ้านายของเธอ
วันนี้ เธอจะไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือไปเด็ดขาด
“ชั้นเก้าค่ะ ฮือขอบคุณมากเลยค่ะ”
เธอแกล้งหลับตาพริ้ม และเดินโอนเอนโอบเอวหนาของเขา เพื่อมาเข้าลิฟต์เตรียมขึ้นไปห้องของตัวเอง
“คราวหลังถ้ากินไม่ไหว ไม่ต้องฝืนตัวเองแบบนี้นะครับ”
คำบอกของบอสสุภาพและละมุนหูยิ่งนัก เธอได้แต่พยักหน้าเบาๆ อย่างว่าง่าย เหมือนคนใสซื่อที่ไม่ประสีประสากับเรื่องใดๆ
ติณประคองร่างเธอมาจนถึงหน้าห้อง และยืนลังเลอยู่เพียงชั่วครู่ หญิงสาวรีบควานหาคีย์การ์ดและยื่นให้เขาแปะเพื่อเข้าห้อง แต่เมื่อประตูเปิดแล้ว เขากลับยืนนิ่งไม่ยอมประคองร่างพาเข้าไปข้างใน
“ถึงแล้วครับ ผมส่งแค่นี้นะ”
“ช่วยประคองเจนไปที่โซฟา ให้หน่อยค่ะ”
เธอกลั้นใจพูด มือควานหาสวิฟต์ไฟและเปิดให้แสงสว่าง นั่นทำให้ติณยอมทำตามฉันแต่โดยดีอย่างเก้ๆกังๆ เหมือนเขาเองค่อนข้างระวังตัวพอสมควร แต่คงคิดว่าพาเธอส่งไปถึงโซฟาแล้วจะได้รีบกลับ
“เรียบร้อย ผมกลับละนะครับ”
“เดี๋ยวค่ะคุณติณ”
เธอคว้าข้อมือเขาไว้แน่น ตาปรือเชื่อมมองเขาอย่างอ้อนวอน และสังเกตเห็นว่าเขาขบกรามหนาของตัวเองแน่นเหมือนต้องการระงับอารมณ์ เมื่อมองมายังต้นขาอ่อนของเธอที่ถลกสูงขึ้นมาจนเห็นแพนตี้ตัวจิ๋ว
“นั่งพักสักหน่อยได้มั้ยคะ เดี๋ยวเจนชงไมโลร้อนๆให้”
เธอพยายามวางตัวให้ปกติ มือจับชายกระโปรงให้เรียบร้อย ก่อนจะสะบัดหน้าไปมา
“รีบออกไปตอนนี้รถก็ติดค่ะ ในซอยนี้ต้องรออีกสักชั่วโมงก่อน” เธอแสร้งเว้าวอนต่อ
“ก็ได้ครับ”
เขาพยักหน้า เมื่อมองลงไปยังถนนด้านล่าง ก่อนจะนั่งย่อตัวลงยังเก้าอี้นวมมุมห้องอีกตัว
“เดี๋ยวเจนชงไมโลให้นะคะ”
“ถ้าไม่ไหว ไม่ต้องก็ได้นะครับผมขอเป็นน้ำเย็นๆก็ได้”
เจนจิรารีบกระวีกระวาดเปิดตู้เย็นหาน้ำเย็น ในใจก็ครุ่นคิดว่าจะใช้มารยาไหนต่อดี นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้อยู่สองต่อสอง กับเขาในห้องของตัวเอง และสถานที่นี้เหมาะที่ฉันจะได้ซบกับอกกำยำที่เธอหลงไหลมานาน
น้ำเปล่าจากตู้เย็นถูกรินจากขวด และเธอก็รีบยกไปให้เขา สมองได้แต่ครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรต่อดี
“อะ ..ว้าย”
เธอสะดุดเท้าตัวเองล้ม และแก้วน้ำก็หลุดไปชนอกของติณ แต่มือหนาเขาคว้าไว้ทันแก้วเลยไม่แตก
“อุ้ย ขอโทษค่ะ เสื้อคุณติณเปียกหมดเลย”
เธอลนลานตกใจ ยอมรับว่าอันนี้ไม่ได้อยู่ในแผนเท่าไหร่ ทั้งเสื้อเขาที่เปียก และหน้าอกอวบอิ่มของเธอที่ทับอยู่บนหน้าหล่อเหลาของผู้เป็นเจ้านาย
“อะ..ไม่เป็นไรครับ”
เขาขยับตัวเล็กน้อย แต่มืออีกข้างยังจับเต้าเต่งตึงของหญิงสาวไว้แน่นเหมือนลืมตัว เธอชะงักเพียงเล็กน้อยก่อนจะแอ่นหน้าอกตัวเองเบียดให้ชนหน้าของเขา
“คือ เจนไม่ได้ตั้งใจนะคะบอส”
เธอเอ่ยเบาๆ ดึงมืออีกข้างของเขามาจับสะโพกงามงอนของตัวเองไว้ บอสเหมือนจะอ้าปากค้างไปชั่วขณะ และเธอก็ใช้จังหวะนั้นนั่งทับบนตักของเขาและโอบรอบคอเขาไว้ทันที
“เอ่อ...เจนครับ”
เขาเอ่ยตะกุกตะกัก เจนจิรารู้ดีว่าเขาเป็นคนที่ค่อนข้างเคร่งขรึม ที่ผ่านมานั้นเขาไม่เคยมาพร่ำเพรื่อกับลูกน้องสาวๆสวยๆในออฟฟิศให้เสียการปกครองเลยและนั่นมันเป็นเสน่ห์ของเขาที่เธอชอบหนักหนา
เธออยากเห็นว่า เวลาเขาหื่นจะเป็นอย่างไร
“ดูซิ แว่นตาคุณติณเปียกหมดเลย ถอดออกก่อนนะคะ เดี๋ยวเจนเช็ดให้” เธอดึงแว่นตาของเขาออกวางไว้ข้างโต๊ะ และแอ่นหน้าอกนิ่มเข้าไปใกล้กว่าเดิม
“เอ่อ ..ผม”
“เจนอยากนวดไหล่ให้คุณติณค่ะ ให้เจนนวดให้นะคะจะได้ผ่อนคลาย”
เธอเอ่ยเสียงหวานอย่างใจเย็น เขาไม่ตอบอะไรและเริ่มจะหลับตาพริ้มเมื่อมือนิ่มไล้มือยังบ่าแข็งเครียดและไล่นปลายนิ้วกดไปอย่างช้าๆ
“คุณติณตัวหอมจังเลยค่ะ”
“เจนก็ตัวนิ่มมากครับ อกก็นิ่ม”
“คุณติณอยากจับมั้ยคะ”
ไม่รอให้เขาตอบ เธอก็ดึงมือหนาที่วางสะเปะสะปะนั้นมาจับเต้าปทุมเต่งตึงของตัวเองทันที ติณทำสีหน้าเหมือนตระหนกเล็กน้อย และก็ไม่ยอมชักมือออก หนำซ้ำเขายังคลึงผ่ามือและบีบเคล้นอย่างหนักหน่วง
“อืม นิ่มดีจัง”
เสียงนุ่มหูแต่แสนรัญจวนใจกระซิบอยู่ไม่ห่าง จนเธอแอ่นอกสู่ผ่ามือเขาให้มากกว่าเดิม กายส่วนล่างขยับไปมาเมื่อรู้สึกถึงความแข็งเครียดจากท่อนเอ็นของเขาที่บดเบียดอยู่ในตอนนี้
“เจนขอจูบนะคะ”
เธอเอ่ยเบาๆพอเป็นพิธี ก่อนจะประกบริมผีปากยังปากหนาได้รูปนั้น และเจ้านายรูปหล่อก็รีบกดท้ายทอยเจนไว้แน่น
**************
- Writer
