วันต่อมา
ทองกวาวเดินเข้ามาในหมู่บ้านพร้อมกับพ่อหมอสมิง เพื่อที่จะไปเยี่ยมแม่ของตนเองที่ไม่ได้ไปหากันนานพอสมควรแล้ว และมันก็น่าแปลกอยู่เหมือนกัน ปกติป้าเกี๋ยงจะแวะมาหาอยู่บ่อยๆ เพราะเข้าป่าผ่านทางนี้ แต่ไหงช่วงนี้กลับมาเงียบไปจนผิดหูผิดตา
จะว่าพากันอพยพตามคนอื่นๆ ไปก็คงไม่ใช่ เพราะถ้าหากเป็นอย่างนั้นคงต้องแวะมาบอกล่าวกันก่อน
ไม่นานนักสองผัวเมียก็มาถึงยังบ้านของทองกวาว บ้านแม่ของทองกวาว ทันทีที่เดินเข้าไปยังไม่ทันจะได้ก้าวขึ้นบันไดบ้าน กลิ่นเหม็นอุก็ลอยโชยมาจนแทบจะลากแตกให้ได้ ทองกวาวเอามือปิดปากแน่นเพราะรู้สึกไม่ค่อยจะดีตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
“พี่สมิง เหม็นอะไรอึก!”
“พี่ไม่รู้ เหมือนมีอะไรตาย”
พ่อหมอสมิงได้แต่พูดพึมพำพร้อมกับมองไปรอบๆ เพื่อหาเจ้าของกลิ่นเหม็นอุที่ว่านี้ มันเหม็นมากจริงๆ
“ทองกวาว พ่อหมอ”
ทองกวาวชะงักเพราะเสียงเรียกของป้าเกี๋ยง เขาดูตกใจที่ได้เห็นทองกวาวและพ่อห
