“ตาบอดหรือไง” พีรวัสตอบเสียงห้วน
คราวนี้ศวิตาเลิกทานอาหารแล้วตรงไปแย่งเสื้อผ้าเธอในมือเขาพร้อมกับพูดเสียงดัง “นั่นมันของๆ ฉันนะ! นายจะเอาไปไหน”
พีรวัสปล่อยมือจากเสื้อที่เธอยื้อคืนไป แล้วหันไปยัดเสื้อผ้าของเธอลงกระเป๋าใบเล็ก ก่อนจะรูปซิบปิดกระเป๋าดังแควกพร้อมกับตอบหญิงสาวไปด้วยว่า
“อยู่ที่นี่มันสบายเกินไป อย่างเธอมันต้องไปอยู่ที่อื่น ฉันเตรียมเอาไว้ให้แล้ว”
“ย้ายไปไหน?” ศวิตาตามเขาด้วยความงุนงง ก่อนจะโวยวายขึ้นมาเมื่อคิดได้ว่าคำพูดของเขามันแฝงนัยบ่งบอกชัดว่าเขาคิดจะแกล้งเธออีกแล้ว! “นี่นายแกล้งฉันแค่นี้มันยังไม่พอหรือไง กะจะฆ่าฉันให้ตายเลยเหรอ”
น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความประชดประชัน
“ฆ่า?” พ่อเลี้ยงหนุ่มทวนคำเสียงสูง ก่อนจะหัวเราะหึในลำคอแล้วตอบเธอด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน “ฆ่าเธอมันสบายเกินไป เก็บไว้อย่างนี้แหละ สะใจกว่า”
ศวิตาถลึงตาดุใส่เขาอย่างอดไม่อยู่ “ไอ้คนซาดิสม์!”
พีรวัสไม่สนใ
