ทันทีที่เปิดประตูห้องเข้าไป พีรวัสก็ต้องรีบยกมือขึ้นมากันใบหน้าของตนเองไว้ทันทีเมื่อเห็นว่าคนบนเตียงนั้นโยนอะไรบางอย่างพุ่งตรงมายังหน้าเขาอย่างแม่นยำ
เมื่อมันกระทบถูกแขนเขาแล้วตกลงไปแทบเท้าจึงได้รู้ว่านั่นคือหมอนใบหนึ่งจึงไม่ได้ทำให้เขาเจ็บแม้แต่น้อย ทว่าเขาก็ยังไม่ชอบใจอยู่ดีที่ศวิตาจู่ๆ ก็ทักทายเขาด้วยอารมณ์รุนแรงถึงเพียงนี้
ชายหนุ่มก้มลงหยิบหมอนใบนั้นขึ้นมาแล้วสาวเท้าตรงดิ่งไปหาคนป่วยที่ยังนั่งอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าดุดัน พลางร้องถามเธอด้วยน้ำเสียงเดียวกัน
“อะไรกันนี่ เธอจะขว้างหมอนใส่ฉันทำไม”
ทว่านอกจากเจ้าหล่อนจะไม่เกรงกลัวแล้ว มิหนำซ้ำศวิตายังจ้องมองเขาด้วยสายตาอาฆาตแล้วแหวใส่เขาเสียงแหลมเสียอย่างนั้น
“ก็ใครใช้ให้นายไปบอกอะไรเอื้องบ้าๆ แบบนั้น”
คราวนี้คำพูดของเธอทำให้เขางุนงงบ้าง “บอกอะไร แบบไหน?”
พอเขาถามออกไป หญิงสาวกลับทำท่าอึกอัก นั่งหน้าแดงแล้วพูดออกมาตะกุกตะกักจนเขาแทบจับค
