กว่าพีรวัสจะยอมปล่อยมือจากคอของเขา ทั้งคู่ก็เดินมาไกลจนเกือบจะถึงไร่ดอกไม้อยู่รอมร่อ ดีที่ศาสตราวุธตัดสินใจขืนตัวไม่ยอมเดินต่อไป พีรวัสจึงยอมปล่อยเขาในที่สุด
คุณหมอหนุ่มจ้องมองเพื่อนสนิทของตนเองเขม็ง แล้วจึงคาดคั้นถามอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกแปลกใจที่พีรวัสดูเฉยชาไม่ตกใจอะไรเลยสักนิดในตอนที่แสงฉายบอกว่าศวิตาเป็นว่าที่คู่หมั้น
“แกต้องอธิบายเรื่องนี้ให้ฉันเข้าใจด้วยนะพีท” เขาถามเพื่อนสนิทเสียงเข้ม พลางจ้องมองอีกฝ่ายอย่างคาดคั้น “นี่มันเรื่องอะไรกัน คุณป่านเป็นเมียแกไม่ใช่เหรอ ทำไมจู่ๆ ถึงกลายเป็นคนรักของไอ้ฉายไปได้”
พีรวัสเบือนหน้ามองไปทางอื่น ไม่ยอมสบตากับศาสตราวุธ พลางตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ...เฉยชา
“ฉันไม่รู้”
“อย่าสักแต่ตอบให้พ้นๆ ตัวแบบนี้นะโว้ย” ศาสตราวุธโวยวาย จ้องมองเพื่อนสนิทตาขวางด้วยรู้เท่าทันว่าอีกฝ่ายรู้...แต่กั๊กไว้ไม่ยอมตอบเขา
พีรวัสจ้องมองเพื่อนซี้ที่วันนี้ทำตัวแข็งกร้าวผิ
