บทที่ 10 ลำลึกความหลัง
“พี่ซื้อให้อีกเอาไหม? อยากได้คู่ไหนชี้เลยครับน้องขนมคนสวย”
“คุณ!”
ขยานีแหงนมองจนคอตั้ง ริมฝีปากของเธอเผยอขึ้น คนจ้องก็ตาปรอย อดใจไม่ไหวพระเพลิงเลยโน้มตัวลงมาใกล้ จนหน้าเกือบชิดกัน
“เรียกพี่เพลิงสิ” เมื่อคืนก็ยอมเรียก พอวันนี้กลับไม่เรียก
ขนมน้อยไม่น่ารักเลย
ขยานีพูดไม่ออกเพราะกำลังต้องมนต์สะกด เขาหล่ออย่างเหลือร้าย ผิวเนียนละเอียดยิ่งกว่าเธอเสียอีก พอคิดมาถึงตรงนี้ก็งุดหน้าลง รู้สึกอายที่หน้าตัวเองคงมันเยิ้ม
“ชอบรองเท้าแบบนี้เหรอ”
ร่างสูงยอบตัวนั่งชันเข่าบนพื้น ก่อนจะคว้าเท้าเล็กเอาไว้ตอนเธอขยับหนี นึกอยากแกล้งจึงไล้ปลายนิ้วไปตามหลังเท้าของเธอ
“อย่าทำค่ะ” พยายามสะบัดให้หลุดแต่ถูกจับไว้แน่น
“ยังไม่ตอบพี่เลยว่าชอบหรือเปล่า”
“ชอบค่ะ” พวงแก้มใสขึ้นสีระเรื่อ
“หมายถึงชอบพี่?”
“ไม่ใช่นะ!” เธอตวาดแว้ด ส่ายหน้าปฏิเสธจนผมที่มัดเป็นหางม้าส่ายไปมา
“ฮ่า ๆ รู
