หลายชั่วโมงต่อมา...
หลังจากที่ฉันนั่งรอนักรบจัดการธุระของตัวเองที่ผับเสร็จจนเรียบร้อยดีทุกเรื่องแล้ว เราสองคนก็ลงมาด้านล่างของผับด้วยกันเพื่อเตรียมกลับคอนโด แต่ฉันขอบรรยายจังหวะนี้ก่อนหน่อยเถอะ คือตอนนี้ทำไมฉันมีความรู้สึกว่าตัวเองคล้ายจะเป็นเมียนักรบจริงๆ ว่ะ ก็ไอ้จังหวะที่ประตูลิฟต์เปิดออกแล้วเราสองคนก็ก้าวขาเดินออกไปด้วยกันประหนึ่งว่าเจ้าของผับและเมียเข้ามาตรวจกิจการยังไงยังงั้นมันทำให้ฉันอดรู้สึกว่าฉันเป็นเมียมันจริงๆ ไม่ได้อะ แล้วไหนจะพี่การ์ดชุดดำที่ยืนตามจุดต่างๆ ก้มโค้งให้เราสองคนตลอดทางเดินนั่นอีก
"เป็นอะไร ทำหน้าเหมือนกำลังคุยกับแม่สื่อยังไงยังงั้น" ทันทีที่นักรบหยุดเดินแล้วหันมาถามฉัน ฉันก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าหล่อๆ ของนักรบทันที แต่จังหวะที่ฉันกำลังจ้องหน้าหล่อๆ ของนักรบอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีภาพของฉันกับนักรบกำลังกะหนุงกะหนิงกันดั่งผัวเมียกันปรากฏขึ้นมาในหัวซะงั้น ทำเอาฉันที่รับไม่
