เช้าวันถัดมา...
ปึก แอ๊ด~
หลังจากที่เมื่อคืนได้นอนหลับอย่างเต็มอิ่ม เช้านี้ฉันก็ตื่นขึ้นมาด้วยความสดใสเตรียมพร้อมที่จะไปเรียนในตอนเช้า แต่จังหวะที่กำลังจะปิดประตูห้อง นักรบที่อยู่ห้องข้างๆ ของฉันก็เปิดประตูออกมาพอดี เช้านี้มันสวมชุดช็อปสีแดงประจำคณะวิศวะของมัน หน้าตาเช้านี้ก็ไม่ได้มีอะไรแตกต่างไปจากทุวันมากนัก หน้านิ่งเหมือนทุกวันเพิ่มเติมคือฉันมีความรู้สึกแปลกกับสายตาของมันที่มองฉัน ซึ่งการมองแบบนั้นของนักรบมันทำให้ฉันยืนทำตัวไม่ถูกเพราะยิ่งสบตานิ่งๆกับมันแบบนี้มากเท่าไหร่ งานสายตาและคำสั่งห้ามจากมันเมื่อคืนก็ผุดเข้ามาในหัวของฉันอีกครั้งทันที
และใช่ค่ะ ยิ่งสบตากับนักรบเท่าไหร่หัวใจของฉันจากที่เต้นเป็นปกติก็เหมือนจะเพิ่มความเร็วขึ้นมาเท่านั้น ที่สำคัญเต้นเสียงดังเป็นลำโพงงานบวชเลยด้วย คือกลัวว่าฉันจะไม่รู้ว่าตัวเองยังมีหัวใจอยู่มั้ง ถึงได้เต้นเสียงดังขนาดนี้ ไอ้หัวใจบ้า!
"เป็นอะไร" ฉัน
