หลังจากที่ฉันเผลอเรียกชื่อของนักรบและยืนอึ้งตาค้างเหมือนคนเป็นใบ้อยู่ตรงนี้ประมาณสามวินาทีได้ นักรบที่กำลังยืนจ้องหน้าลูกค้าร้านตัวเองด้วยสายตานิ่งๆ แต่แอบโหดเบาๆ ก็เอ่ยพูดออกมาอีกครั้ง แล้วประเด็นคือมันทำเหมือนฉันไม่ได้มีตัวตนอยู่ตรงนี้อะ
มองข้ามสุดไรสุด!
"ว่าไงครับ จะยังอยากมีเรื่องกันในร้านกูอยู่ไหม" ถามนิ่งๆ แต่น้ำเสียงและสีหน้าขณะที่ใช้มองผู้ชายสองคนที่จะต่อยกันเมื่อกี้ไม่ได้ดูซอฟลงเลยสักนิดโดยเฉพาะคำว่ากูที่ฟังดูดุดันมาก
แถมอารมณ์ที่สัมผัสได้ในตอนนี้ก็แบบว่า เอาดิอยากเปิดก็เปิดเลยแต่เดี๋ยวมันจะแจมด้วย แจมเสร็จมันจะโยนสองคนนี้ลงบ่อจระเข้ต่อด้วย ดูเฉยๆ นะแต่รังสีความโหดผ่านสีหน้าหล่อๆ นิ่งๆ ของมันตอนนี้คือพุ่งกระจายมาก รับรองเลยว่าถ้าสองคนนี้เปิดเมื่อไหร่ มันองค์ลงแน่นอน ยิ่งกว่าองค์เฮดว้ากวิศวะลงอีกบอกเลย
"...ถ้าไม่เปิดก็แยกย้ายไปครับ และถ้าออกไปจากร้านกูได้จะยิ่งดีมาก" นั่น...สะท
