หลายชั่วโมงต่อมา...
“เฟิร์น ฉันขอไปอยู่ห้องแกหน่อยดิ”
ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก ลูกพีชก็เปิดประโยคแรกระหว่างทางเดินขอเพื่อนที่เดินอยู่ข้างๆ ติดรถกลับไปที่ห้องด้วย ทำให้ใบเฟิร์นที่ได้ยินประโยคนั้นถึงกับต้องเลิกคิ้วถาม
“ห้องฉัน? ไปทำไมวะ”
“ขี้เกียจกลับไปเจอหน้านักรบอะ เมื่อเช้ามันเพิ่งไล่ฉันมาเอง”
“ไล่? ไล่ทำไมอะ” ใบเฟิร์นเลิกคิ้วถามอีกครั้ง ไม่เข้าใจกับประโยคที่เพื่อนพูดออกมา “ฉันเถียงมันอะ มันโมโหมั้งก็เลยไล่” แต่พอเธอได้คำตอบก็ต้องถอนหายใจออกมาทันทีเพราะสภาพของลูกพีชเพื่อนเธอกับหนุ่มวิศวะอย่างนักรบตอนนี้มันไม่ได้ต่างอะไรจากคำว่าแฟนเลย ปากบอกไม่ชอบกัน เกลียดกันแต่ท่าทางการกระทำทุกอย่างสวนกันทุกดอก คอยดูเถอะสองคนนี้มันจะไปจบกันที่ตรงไหน
“เออ ดูแกกับมันตอนนี้เหมือนผัวเมียงอนกันเลยเนอะ แล้วงอนกันแบบนี้ คืนนี้จะชวนฉันไปผับด้วยไหม”
“ไป”
“นั่นไง แต่ก็ยังปากแข็งว่าไม่ได้ชอบกัน คอยดู
