ฟ้า
“ฮึก ฮืออ” ทำไมเขาทำร้ายฉันขนาดนี้ เขาจะทำให้ฉันอับอายไปถึงไหน แค่เขาทำร้ายจิตใจฉันที่ผ่านมาฉันก็เจ็บมากพอแล้ว แต่ฉันไม่คิดว่าเขาจะเกลียดฉันขนาดที่จะเปิดคลิปของฉันให้ใครต่อใครดูได้อย่างไม่รู้สึกอะไรแบบนี้ เขาจะทำให้ฉันไม่มีหน้าไปเจอใครเลยหรือไง เขาไม่รู้หรือไงว่าฉันเจ็บแค่ไหน อายแค่ไหน
แล้วหลังจากนี้ฉันจะทำยังไง ฉันกล้ามองหน้าใคร ตอนนี้เขายังกล้าทำขนาดนี้ แล้วฉันจะเชื่อได้ยังไง ว่าเขาจะไม่ปล่อยคลิปนั้น ถ้าเกิดเขาทำแบบนั้นจริงๆ ฉันคงไม่กล้าใช้ชีวิตในสังคมต่อไปแน่ๆ แต่ช่างเรื่องนั้นก่อนเถอะ ตอนนี้ฉันต้องคิดก่อน ว่าฉันจะไปไหน แล้วเอายังไงต่อ
ต่างจังหวัด...
“แม่พอแล้ว ไปพักเถอะ เดี๋ยวฟ้าทำเอง” ฉันบอกแม่ออกไปหลังจากทำกับข้าวเสร็จ
“ไม่เป็นไร แม่ก็ทำของแม่ทุกวัน” แม่พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม
“แต่ตอนนี้ฟ้าอยู่ไง เดี๋ยวฟ้าช่วย” ฉันยังคงไม่ยอมกับความดื้อของแม่
“ลูกคนนี้นี่ อยากทำก็ทำสิ ช่วยกันนี
