ฟ้า
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง ไม่ใช่วันสำคัญอะไรหรอก ก็แค่วันเปิดเทอมเท่านั้นแหละ แต่ที่ฉันเครียด ก็คงจะเป็นเพราะเปิดเทอมนี้ พี่แตงค์ก็กลับมาเรียนแล้ว แต่ก็ดีอย่างน้อยเทอมนี้เขาก็เรียนเป็นเทอมสุดท้าย อีกแค่ไม่กี่เดือน เขาก็จะจบออกไปจากที่นี่ หลังจากนั้นฉันก็จะได้เรียนโดยไม่ต้องกังวลว่าจะเจอเขาอีก ถึงแม้ว่าเทอมนี้จะยังต้องเจอ...
แต่ไม่เป็นไร ในเมื่อหนีไม่พ้น ก็แค่เผชิญหน้าแค่นั้น แต่การเผชิญหน้าหลังจากนี้ มันจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป(ถึงแม้ในใจจะไม่เปลี่ยนไปก็ตาม) แต่ฉันจะเข้มแข็ง และอดทนต่อไป อีกแค่ไม่กี่เดือนในเทอมนี้ จะเจอกันสักกี่ครั้งเชียว
“เห้อ คิดว่าไม่ทันซะแล้ว” เสียงของไข่หวานพูดขึ้นด้วยท่าทางหอบเหนื่อยสงสัยจะวิ่งมา เพราะนี่ถึงเวลาเรียนแล้ว แต่ดีที่อาจารย์ยังไม่เข้า
“สายตลอดอ่ะ” ออมสินว่าให้ไข่หวาน
“เมื่อคืนนอนดึกอ่ะ”
“ก็ชอบหักโหมไง” ออมสินว่ากลับอย่างล้อๆ
“ทะลึ่งแล้ว ใครหักโหมกัน
