บทที่ 8 เป็นของฉันแค่คนเดียว nc18+

1326 Words

ชายหนุ่มลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าไม่สนใจหญิงสาว มองดูคราบเลือดที่เปื้อนบนที่นอนอย่างสงสัยและแอบดีใจที่เขาเป็นคนแรกของเธอ “ฉันให้เวลาเธอแต่งตัว 15 นาที เตรียมตัวไปทำงาน” “แต่หนูเจ็บตรงนั้น หนูลุกไม่ไหว” “โดนแค่นี้ อย่ามาสำออย เธอเป็นแค่เชลย ไม่มีสิทธิ์มาต่อรองกับฉัน” “ฮือๆ” “หยุดร้อง ฉันรำคาญ” “ฮึก!! ค่ะ” “ฉันจะไปรอข้างล่าง ถ้าช้า!!เธอโดนหนักกว่านี้แน่” แล้วชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องไป “เธอต้องเข้มแข็งนะ กอหญ้า” แล้วหญิงสาวก็ลุกขึ้นอย่างช้าๆ แล้วรีบเดินไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวชายหนุ่มจะโมโหอีก 15 นาทีต่อมา ณ หน้าคฤหาสน์ หญิงสาวแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีครีม เธอใส่ชุดนี้ทำให้เธอดูดีเป็นอย่างมาก และเดินขากะเผลกลงมายังประตูทางเข้าคฤหาสน์ ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงไม่พอใจขึ้นอีก “อ่อยเพื่อนฉันยังไม่พอ นี่ยังมาอ่อยบอดี้การ์ดของฉันอีกหรอ ห๊ะ” “หนูเปล่านะ หนูยังไม่ได้ทำอะไรเลย” หญิงสาวถามชายหนุ่มอยากสงสัย “ก็เธอใส่ชุดนี้ลงมายังไงล่ะ” “ก็ในตู้เสื้อ..” หญิงสาวกำลังจะบอกว่าในตู้เสื้อผ้ามีแต่ชุดเดรสจะให้เธอใส่อะไร แต่ชายหนุ่มก็ไม่สนใจคำอธิบายของเธอ “อย่ามาเถียงฉัน” “ค่ะ” หญิงสาวยืนก้มหน้าน้ำตาคลอ ไม่กล้าพูดอะไรมากเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะโมโหใส่เธออีก “งานของเธอวันนี้ ไปตักหิมะหน้าทางเข้าบ้านของเจ้าลูซออกซะ” พร้อมชี้ไปที่ประตูทางเข้าชั้นใต้ดินอีกฝั่งที่อยู่ด้านนอกมีหิมะปกคลุมหน้าประตูที่เริ่มหนาขึ้นเรื่อยๆ “รับทราบค่ะ” “เอาอุปกรณ์ให้เธอ” มิกซ์ยืนมองหญิงสาวก็สงสารอย่างจับใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ต้องทำตามคำสั่งผู้เป็นนายอย่างเดียว “ครับนาย” “นี่ครับคุณกอหญ้า” มิกซ์ยื่นอุปกรณ์ตักหิมะให้เธอ “ขอบคุณค่ะ คุณเออ..” “ผมมิกซ์ครับ” “จะยืนคุยกันอีกนานไหม ห๊ะ!!” ชายหนุ่มเห็นลูกน้องของตนเองกับหญิงสาวพูดคุยกันก็ยิ่งทำให้ไม่พอใจอีก “เออ ไม่ครับ/ไม่ค่ะ” “คุณแดเนียลคะ พอจะมีเสื้อคลุมให้หนูยืมหน่อยได้ไหมคะ พอดีในตู้เสื้อผ้ามีแต่ชุดเดรสค่ะ” “ไม่ต้องใส่” “แต่หนูหนาว” หญิงสาวพูดอย่างอ้อนวอน “อย่ามากระแดะ” หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็รู้ว่าตัวเองน่าจะพูดอะไรมากไม่ได้ จึงทำใจเดินกะเผลกขาที่ยังเจ็บอยู่ ไปยังหน้าประตูของลูซ และใช้อุปกรณ์ค่อยๆ ตักหิมะออกอย่างช้าๆ แต่ไม่ถึง 10 นาที ร่างกายเธอก็เริ่มทนสภาพอากาศไม่ไหวทั้งหิมะกำลังตกโปรยปราย อาการไข้ของเธอที่ยังไม่หายดี รวมถึงช่วงล่างของเธอที่ถูกรังแกเมื่อไม่ถึง 1 ชั่วโมงที่ผ่านมา ตามตัวเธอเริ่มมีรอยแดงเพิ่มขึ้นเพราะอากาศหนาวจัดและตัวเธอก็เริ่มร้อนรุมๆ ขึ้นมาอีกครั้ง แต่เธอก็ยังกัดฟันทนทำต่อไปให้เสร็จเร็วๆ ทุกการกระทำนั้นตกอยู่ในสายตาของชายหนุ่มทั้งหมด ‘หึ อวดดี’ ชายหนุ่มเดินมายังที่หญิงสาวทำงานอยู่ “เห้อ ฉันเปลี่ยนใจล่ะ” “คะ??” “เห็นเธอแล้วน่าสมเพช ฉันคิดว่าจะปล่อยเธอไปล่ะ” หญิงสาวหันหน้ากลับมามองอย่างมีความหวัง “จริงเหรอคะ??” “ใช่ แต่ฉันให้เวลาเธอแค่ 1 นาที วิ่งออกไปจากบ้านฉันทางประตูตรงนั้น ถ้าเธอรอด เธอก็จะเป็นอิสระ” ชายหนุ่มชี้ไปยังประตูทางเข้าที่ห่างจากที่เธอยืนอยู่ประมาณ 500 เมตร หญิงสาวมองดูประตูที่ไกลออกไป แต่เธอก็ไม่ท้อเพื่อความเป็นอิสระของเธอ หญิงสาวร้องไห้ออกมาอย่างดีใจ “เปิดประตู!!” ชายหนุ่มสั่งบอดี้การ์ดให้เปิดประตู และยกข้อมือดูนาฬิกาเพื่อจับเวลา หญิงสาวรีบทิ้งอุปกรณ์ที่ตักหิมะลงและรีบวิ่งไปยังประตูด้านหน้าอย่างรวดเร็ว แต่ตอนนี้ร่างกายเธอเหมือนจะไม่ได้เร็วอย่างที่เธอหวังไว้ เธอเจ็บบริเวณขาช่วงล่างเป็นอย่างมาก แต่ก็กัดฟันเดินกะเผลกไปให้เร็วที่สุดที่จะทำได้ “30 วินาที!!” “20 วินาที!!” “โอ้ยยย ฮือๆ” หญิงสาวสะดุดล้มลงกับพื้นและทำให้ข้อเท้าแพลง ทำให้เธอเดินไม่ไหว หญิงสาวกัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดและก้มหน้าลงเพื่อให้ตัวเองคลานต่อไปได้ “ฮือๆ กอหญ้า อีกนิดเดียว ฮือๆ อดทนไว้นะ ฮือๆ จะเป็นอิสระแล้ว” หญิงสาวร้องไห้และปลอบใจตัวเอง ทำให้เหล่าบอดี้การ์ดที่ยืนดูเบือนหน้านี้เพราะสงสารจับใจ ลุ้นให้เธอออกไปจากที่นี้ได้สำเร็จ ยกเว้นชายหนุ่มที่ยืมนิ่งมองดูเธอแต่ภายในใจนั้นร้อนรุ่มยิ่งหนัก “สิบ..เก้า..แปด..เจ็ด..” “จะถึงแล้ว อีกนิดเดียว นะกอหญ้า ฮือๆ” หญิงสาวบอกกับตัวเอง “หก..ห้า..สี่..สาม..” “ฮือๆ จะถึงแล้ว” หญิงสาวคลานจนเลือดที่หัวเขาเริ่มซึมออกมา “สอง..” หญิงสาวเอื้อมมือกำลังจะคลานข้ามอาณาเขตของเขา “ปิดประตู!!” “กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ฮือๆ เปิดประตู ฮือๆ” หญิงสาวร้องไห้เสียใจเป็นอย่างมากเพราะอีกเพียงแค่นิดเดียว นิดเดียวเท่านั้น เธอก็จะเป็นอิสระแล้ว ได้แต่เพียงเอื้อมมือจะจับประตูที่กำลังปิดลง แต่ชายหนุ่มก็วิ่งเข้ามากระชากร่างของเธอให้กลับเข้ามายังคฤหาสน์เหมือนเดิม “ฮือๆ คุณแดเนียล ปล่อยหนูนะ ปล่อยหนูไปเถอะ” หญิงสาวยกมือไหว้อ้อนวอนอย่างหน้าสงสาร “โอ้ย!! หนูเจ็บ ฮือๆ” ชายหนุ่มลากตัวหญิงสาวเข้ามายังคฤหาสน์ ขาของเธอสัมผัสกับพื้นปูนลากยาวมาจนเป็นแผลและเลือดก็เริ่มไหลออกมา หญิงสาวพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากมือของชายหนุ่มแต่ก็ไม่เป็นผล ตอนนี้เธอเจ็บปวดไปทั้งตัวเหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ และชายหนุ่มก็พาเธอเข้าไปยังห้องของเขาได้สำเร็จ “ตุ้บ!! พลั่ก!!” “โอ้ยยย” หญิงสาวถูกโยนมายังบนเตียง และชายหนุ่มกำลังยืนถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก หญิงสาวพยายามจะลุกวิ่งหนี เพราะรับรู้ได้ว่าชายหนุ่มกำลังจะทำร้ายเธออีกครั้ง แต่ก็โดนรั้งข้อเท้าไว้ แคว่กกกกกกกกกกก!! “กรี๊ดดดดดดดดดด ฮือๆ หนูขอร้องอย่าทำอะไรหนูเลย ฮือๆ” หญิงสาวยกไหว้อ้อนวอนชายหนุ่มอีกครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล ชายหนุ่มดึงแพนตี้กับบราเซียหญิงสาวออกอย่างรวดเร็ว “อวดดีนักใช่ไหม??” สวบ!!! “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด” ความเจ็บปวดเดิมยังไม่หาย แต่ก็โดนความเจ็บปวดใหม่เข้ามาเพิ่มอีก “ฮือๆ เบาๆ หน่อยได้ไหมคะ” ปั่กกๆๆๆๆ ชายหนุ่มไม่ฟังเสียงใดๆ ของหญิงสาวเลย และยังถาโถมแก่นกายเข้าไปในตัวเธออย่างไม่หยุด “ถ้าไม่อยากเจ็บตัว อ่าส์ อย่าดื้อกับฉัน โอ้ว” “อย่ามาอ่อยเพื่อนฉัน อ่าส์” “อย่าอ่อยผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น โอ้ว” ปั่กกๆๆๆๆ “ไม่อย่างนั้นเธอจะโดนแบบนี้ อีก” “ฮือๆๆ หนูยอมแล้ว ฮือๆ หนูยอมแล้วค่ะ” “จำเอาไว้เธอต้องเป็นของฉันแค่คนเดียว คนเดียวเท่านั้น” ชายหนุ่มกระแทกแก่นกายเข้าร่างหญิงสาวจนทนไม่ไหว ปล่อยน้ำขุ่นสีขาวเข้าไปในร่างของหญิงสาว “ฮือๆ หนูเจ็บเหลือเกิน” หญิงสาวเจ็บปวด ทรมานเป็นอย่างมาก จนตอนนี้ร่างกายรับไม่ไหว จนเป็นลมไปในที่สุด ‘เธอ” ชายหนุ่มเขย่าตัวหญิงสาวอย่างแรง แต่เธอก็ไม่ยอมตื่นขึ้นมา “นี่เธอ!!! เวรชิบ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more