บทที่ 7 โมโห nc18+

1269 Words

เช้าวันต่อมา… “สวัสดีค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้หมอหนุ่มที่เข้ามารักษาเธอ “สวัสดีครับ ผมชื่อโรม เป็นหมอประจำคฤหาสน์แห่งนี้ครับ” หมอโรมกล่าวทักทายหญิงสาว “หนูชื่อกอหญ้านะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” เมื่อชายหนุ่มได้ยินชื่อหญิงสาวก็คิ้วขมวดเล็กน้อย เพราะจำได้ว่าแดเนียลบอกว่าคนที่ทำร้ายพี่ชาย ชื่อว่า ข้าวฟ่าง “อ๋อ เอ่อ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณกอหญ้า” “เรียกกอหญ้า เฉยๆ ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวยิ้มตาหยีส่งให้หมอหนุ่ม ‘เชี้ยแล้วไหมล่ะ ไอ้โรม ทำไมเธอน่าตาน่ารัก น่าทะนุถนอมขนาดนี้ว่ะ’ หมอหนุ่มคิดอยู่ในใจ “เออ หมอโรมคะ อาการกอหญ้าเป็นอย่างไงบ้างคะ” “เรียกผมพี่โรมก็ได้ครับ ตอนนี้อาการน้องกอหญ้าดีขึ้นมากๆ เลยครับ นอนพักอีกสักวันน่าจะหายดีแล้วครับ” “ขอบคุณมากค่ะ พี่โรม” “ครับ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกนะครับ” หญิงสาวยิ้มให้ชายหนุ่มด้วยนัยตาเศร้าเมื่อได้ยินว่าจะต้องอยู่ที่นี่ต่อไป “ไม่เจอกันเลยน่าจะดีกว่านะคะ ถ้าพี่โรมมาแสดงว่ากอหญ้าจะต้องป่วย กอหญ้าไม่ชอบฉีดยาค่ะ” หญิงสาวทำจมูกย่นอย่างน่าเอ็นดู หมอหนุ่มยื่นมือไปลูบศรีษะของกอหญ้าเบาๆ “หึ เด็กน้อย วันหน้าถ้าพี่ว่างพี่จะพาน้องกอหญ้าไปเที่ยวนะครับ” “หืม จริงเหรอคะ” “จริงสิครับ” “เย้ๆๆ!!” การกระทำสองคนนั้นตกอยู่ในสายตาของชายหนุ่มที่ยืนแอบมองอยู่หน้าประตูทั้งหมด ‘นังแพศยา’ ณ ห้องรับแขก “ไอ้แดเนียล กูกลับก่อนนะเว้ย” “อืม ขอบใจมึงมาก” “เออ ไม่เป็นไร ถ้าวันไหนว่างๆ กูขอมารับน้องกอหญ้าไปเที่ยวข้างนอกนะโว้ย คนอะไรน่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ” “น้องกอหญ้า???” “เออ กูสงสัยมึงบอกว่าจับตัวคุณข้าวฟ่างมา แต่ทำไมน้องเขาแทนตัวเองว่าชื่อกอหญ้าวะ หรือว่า??” “หรือว่าอะไร???” “ลูกน้องมึงจับมาผิดตัว???” “เป็นไปไม่ได้” “ช่างเหอะ แต่วันหน้ากูขอมารับน้องกอหญ้าไปเที่ยวนะเว้ย” “ไม่ได้ กูไม่อนุญาต” ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดที่เพื่อนตนสนิทกับหญิงสาวขนาดนั้น “หวง??” “กูไม่ได้หวง!!!” “อ้าว ทำไมมึงไม่ให้กูพาน้องเขาออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง” “กูจับเธอมาเพื่อแก้แค้น ไม่ได้มาให้มึงพาไปเที่ยว” “ระวังเถอะ จะหลงเสน่ห์น้องเขาเข้าสักวัน” หมอหนุ่มยักคิ้วให้ชายหนุ่มอย่างอารมณ์ดี “ไม่มีทาง!! เสร็จธุระก็กลับไปได้แล้ว” “ไล่กูอีกแล้วนะมึง เดี๋ยวกูจะแวะมาหาบ่อยๆ ฮ่าๆ” “ไม่มีธุระก็ไม่ต้องมา” “กูจะมา ฮ่าๆ แล้วก็มึงอย่าทำน้องเขารุนแรงนะเว้ย กูสงสารน้องกอหญ้าของกู” หมอหนุ่มทำท่าบีบน้ำตาเพื่อขอความสงสารจากชายหนุ่ม “ไปไกลๆ” “เออๆ ไว้เจอกัน” “อืม” หมอหนุ่มก็เดินออกไปที่รถเพื่อกลับไปทำงานของตัวเองต่อ ณ ห้องรับรอง หญิงสาวกำลังยืนหันหลังมองหิมะตกริมหน้าต่าง แอ๊ด!!! “พี่โรม ยังไม่กลับอีกเหรอ...อ้าวคุณ!! เข้ามาทำไมคะ??” หญิงสาวหน้ามาถามผู้ที่เข้ามาคิดว่าเป็นหมอโรมแต่กลายเป็นชายหนุ่มผู้ที่ชอบพูดจาทำร้ายจิตใจเธอนั้นเอง “คงจะสนิทกันมากสินะ พี่โรม กับ น้องกอหญ้า” ชายหนุ่มหงุดหงิดมากที่ได้ยินสองคนเรียกกันอย่างสนิทสนม “ก็พี่โรมเขาเป็นผู้ชายใจดี น่ารักแล้วก็อบอุ่นนี่คะ” ชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้นก็เดินเข้ามาประชิดตัวเธอและกระชากแขนเธออย่างแรง “โอ้ย!! คุณปล่อยนะ หนูเจ็บ” “อย่ามาอ่อยเพื่อนของฉัน อย่าหาว่าฉันไม่เตือน” “หนูไม่ได้อ่อยนะ” “อย่ามาตอแหล ต่อไปนี้ห้ามยุ่งกับเพื่อนของฉันอีก ผู้หญิงต่ำๆ อย่างเธอ ไม่คู่ควรกับเพื่อนฉันหรอก” “ฮึก!! ถ้าหนูต่ำ คุณก็ไม่ต่างจากหนูหรอกค่ะ อ๋อ ไม่สิคะ พฤติกรรมที่คุณทำตอนนี้มันต่ำกว่าหนูเสียอีก” “ปากดี!! คนชั้นต่ำอย่างฉันจะพาผู้หญิงต่ำๆ อย่างเธอไปลงนรกด้วยกันคงจะดีนะ” พลั่ก!! ตุ้บ!! ชายหนุ่มพลักหญิงสาวลงบนเตียง “โอ้ย!! คุณหนูเจ็บนะ” “หึ” ชายหนุ่มกระโดดคล่อมร่างหญิงสาวและจ้องหน้าเธอเอาไว้ “คุณจะทำอะไรหนู??” “ก็จะพาเธอลงนรกไงล่ะ” “ปล่อยหนูไปเถอะนะ อย่าทำแบบนี้เลย” หญิงสาวพนมมืออ้อนวอนชายหนุ่ม เพราะตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกกลัวชายหนุ่มตรงหน้ามากขึ้น “อย่ามาทำตัวเหมือนไม่เคย” แคว่กกกกกกกกกกก!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!! ชุดเดรสสีชมพูอ่อนโดนกระชากออกอย่างไม่ใยดี ทำให้เห็นบราเซีย และแพนตี้ตัวเล็กที่เธอใส่อยู่ตอนนี้ ‘พระเจ้า ทำไมถึงสวยขนาดนี้ แดเนียลเห็นเรือนร่างของหญิงสาว นึกขึ้นภายในใจ ทำไมผิวละเอียดเนียน หน้าอกสวยมากเหมือนไม่ผ่านชายใดมาก่อนและมองลงมาที่แพนตี้ตัวเล็กทำไมอวบอูมขนาดนี้’ แดเนียลคิดในใจ “กรี๊ดดดด!! หนูเจ็บนะ อย่าทำหนูเลย” ชายหนุ่มกระชากแพนตี้ออก ทำให้เห็นกลีบกุหลาบสีชมพูสวยไร้ที่ติ เมื่อกำลังครุ่นคิด หญิงสาวก็ขัดขืนพยายามขยับหนี ชายหนุ่มดึงข้อเท้าลงมาที่ปลายเตียงอีกครั้ง ถอดกางเกงของตัวเองและจับหญิงสาวอ้าขาและนำแดเนียลน้อยที่เกินขนาดเข้าไปในร่างบางทันที “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด หนูเจ็บบบบ ฮือๆ” หญิงสาวดิ้นขัดขืนร้องออกมาอย่างเจ็บปวด แต่เข้าไปได้เพียงครึ่งหนึ่งเท่านั้น ก็ปวดร้าวและแน่นไปทั้งลำ “นิ่งๆ อย่าขยับ” ‘เชี้ยเลือดออก ทำไมยังบริสุทธิ์ เป็นไปได้ยังไง’ ชายหนุ่มพลางครุ่นคิด “ฮือๆ หนูเจ็บ ฮือๆ ไอ้สารเลว” เมื่อชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้นก็โมโหและกระแทกอีกครั้งจนมิดลำ “กรี๊ดดดดดดดดดดดด” “อ่าส์!!! สารเลวอย่างฉันก็ผัวเธอไงล่ะ” และชายหนุ่มก็กระแทกจนไม่สนใจเสียงร้องขอของเธอ “โอ้ว อ่าส์ ร้องออกมา” “ไม่ อือ อย่า อ่าส์ ทำ อ๊ะ หนู อือ เจ็บ หนูเจ็บ” “ทนหน่อย เดี๋ยวก็เสียว ซี๊ด ทำไมมันแน่นอย่างนี้ โอ้วว” ร่างหนากระแทกใส่รัวๆ แม้จะเป็นครั้งแรกของหญิงสาว แต่พอนึกถึงความอวดดีของเธอทำให้เขารู้สึกโกรธคนตรงหน้า จึงไม่อ่อนโยนกับเธอ “กรี๊ด หนูเจ็บ ขอร้องล่ะ เบาๆ หน่อยได้ไหมคะ” “แพศยาอย่างเธอต้องเจอแบบนี้” ตับๆ ตับๆ หญิงสาวกัดริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงไม่ให้ร้องออกมา “อย่ากัดปาก!!” แต่หญิงสาวไม่ยอมฟัง ชายหนุ่มจึงก้มไปจูบริมฝีปากเธอให้เธอเผยริมฝีปากออกมา จ๊วบ!! จ๊วบ ‘โอ้ว พระเจ้า ปากหวานมาก’ ชายหนุ่มพอใจในตัวหญิงสาวไปทั้งหมด “อือ อ่ะ อ๊า อ่าส์ หนูเป็นอะไรไม่รู้ หยุดก่อน อ่ะ ได้ไหม” “ปล่อยออกมันออกมา!!” “อะ อ่ะ อ๊ายย กรี๊ดดดดด” หญิงสาวกระตุกร่างกายเบาๆ ชายหนุ่มเร่งกระแทกใส่รัวๆ เพราะเขาเองก็ทนไม่ไหวแล้ว “โอ้วๆ อ่าส์” ร่างหนาพ่นน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในร่างของหญิงสาวจนหมดทุกหยด “เชี้ย!! เวรชิบ ลืมใส่ถุง”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more