บทที่ 5 ไม่สบาย

1199 Words

บรรยากาศค่ำคืนนี้เหน็บหนาวกว่าปกติ ภายนอกคฤหาสน์มีอากาศเย็นจัด และละอองน้ำบนฟ้าเกิดการจับตัวกันเป็นก้อนน้ำแข็ง เริ่มโปรยลงมาจากท้องฟ้าลงสู่พื้นดิน นั่นคือฤดูกาลหิมะตกเข้ามาถึงแล้ว ทำให้ห้องชั้นใต้ดินอากาศเย็นกว่าปกติ ร่างบางนอนขดตัวอยู่บนพื้น ร่างกายเริ่มอ่อนแอลงเรื่อยๆ เพราะปรับตัวไม่ทัน เพราะย้ายมาจากเขตเมืองร้อนที่ประเทศไทย มายัง เขตเมืองหนาวที่ประเทศอิตาลี บวกกับเสื้อผ้าชุดนักศึกษาของเธอที่ไม่สามารถบรรเทาความหนาวให้อุ่นขึ้นมาได้เลย ตอนนี้ภายในร่างกายของเธออุณหภูมิในร่างกายเริ่มสูงขึ้นอย่างเรื่อยๆ “ช่วยด้วยค่ะ ช่วยหนูด้วย” เธอพยายามเปล่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากด้านนอก “หนูหนาว ขอผ้าห่มคลุมตัวหน่อยได้ไหมคะ” แต่ไร้เสียงตอบรับจากภายนอกเหมือนเดิม หญิงสาวได้แต่พยายามข่มตัวเองและข่มตานอนเพื่อให้ถึงเช้าของอีกวันเพื่อจะได้ขอผ้าห่มหนาๆ ประทังความหนาวและข้าวอีกสักมื้อ ณ ห้องทำงาน ก๊อก!! ก๊อก!! “เข้ามา” “นายครับ คนที่ยืนเฝ้าหน้าประตูบอกว่า หญิงสาวร้องขอความช่วยเหลือ เพราะอากาศหนาวครับ” ฟิลิปยืนรายงานเจ้านายของตัวเอง “นายเป็นห่วงเธอ???” ชายหนุ่มเงยหน้าออกมาจากกระดาษที่กำลังจดจ่อบริเวณด้านหน้าของเขา “เออ แต่วันนี้หิมะตก อากาศก็หนาวเย็นกว่าทุกวัน ผมว่าน่าจะเอาผ้าห่มให้เธอสักผืนก็ยังดีนะครับ” บอดี้การ์ดหนุ่มยังใจแข็งเพื่อพูดให้เจ้านายของเขาได้ใจอ่อนลงบ้าง “ไม่ต้อง ถ้าเธอเป็นห่วงเธอมาก ฉันจะให้นายไปนอนกับเธอ” ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบออกมา “เออ เกรงว่าจะไม่ดีครับ” ฟิลิปก้มหน้าลงอย่างกล้าๆ กลัวๆ “ออกไปได้แล้ว ฉันจะทำงาน” “ครับนาย” ฟิลิปโค้งคำนับและเดินออกไปจากห้องทำงาน ชายหนุ่มมองออกไปนอกหน้าต่าง มองดูหิมะ กำลังโปรยปรายและนึกถึงหน้าหญิงสาวในห้องชั้นใต้ดิน ‘อวดดี เธอจะได้รู้บ้างว่าความทรมานมันเป็นยังไง’ ด้านนอกห้องทำงาน “เห้ย ฟิลิป เป็นนายว่ายังไงบ้าง” มิกซ์เดินเข้ามาถามฟิลิปเพื่อนของตน “นายไม่ยอมใจอ่อนเลยว่ะ” ฟิลิปส่ายหน้าอย่างช้าๆ “เห้อ คุณข้าวฟ่างแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ทำไมนายถึงใจร้ายขนาดนี้ว่ะ” มิกซ์บ่นออกมาเบาๆ “มึงลองให้คุณข้าวฟ่างทำร้ายพี่ชายของมึงดู ก็น่าจะเข้าใจความรู้สึกของเจ้านายบ้างนะ” ฟิลิปกวนประสาทมิกซ์ที่ยืนหน้าเคร่งเครียดอยู่ “ไอ้ฟิลิปปป มึงอยากโดนนนใช่ไหม” มิกซ์พูดออกมาผ่านไรฟันเบาๆ เพราะกลัวว่าเสียงพูดคุยกันจะดังเข้าไปในห้องทำงานของเจ้านาย “กูล้อเล่น แยกย้ายได้แล้ว อีกสักพักนายน่าจะเดินออกมา” “เออๆ” แล้วทั้งสองก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตน ชายหนุ่มเคลียร์งานเสร็จก็เดินเปิดประตูเดินออกมาจากห้องทำงาน มองลงไปยังทางลงชั้นใต้ดิน กำลังจะก้าวเดินไปทางนั้น แต่ฝีเท้าก็หยุดชะงัก หยุดคิดอยู่ครู่หนึ่ง และหันหลังเดินกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง ‘ฉันจะเป็นห่วงเธอทำไม นางแพศยา’ ชายหนุ่มมองผ่านหน้าต่างมองดูหิมะตกอีกครั้งแต่ก็กดรีโมทปิดหน้าต่างอัตโนมัติและห่มผ้านอนหลับตาลงในที่สุด เช้าวันรุ่งขึ้น ชายหนุ่มตื่นเช้ากว่าปกติและเดินออกมาจากห้องนอน มุ่งหน้าเดินลงไปยังห้องชั้นใต้ดิน บอดี้การ์ดสองคนยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูหนย้าห้องชัดใต้ดินโค้งคำนับเจ้านายของตน “เปิดประตู” ชายหนุ่มสั่งลูกน้องของตัวเองให้เปิดประตูออก “ครับนาย” แกร๊ก!! แอ๊ดดดด!! ภาพที่ชายหนุ่มมองเห็น คือ หญิงสาวนอนขดตัวและกอดตัวเองไว้ “ตื่นได้แล้ว วันนี้เธอต้องออกไปทำงาน” ไร้เสียงการตอบรับ “ฉันบอกให้เธอตื่น ไม่ได้ยินหรือไง” “......” “ฟิลิปเอาตัวเธอขึ้นมา” “ครับนาย” บอดี้การ์ดหนุ่มเอามือจะยืนเข้าไปจับตัวของหญิงสาว แต่สัมผัสได้แค่นิดเดียว ก็ต้องสะดุ้งและดึงมือกลับมาเหมือนเดิม “นายครับ คุณข้าวฟ่างตัวร้อนจี๋ เลยครับ” ชายหนุ่มรีบก้าวเท้ายาวเข้าไปดูตัวเธออย่างรวดเร็ว และปรากฎว่าตัวหญิงสาวร้อนมากจริงๆ ถ้าปล่อยไว้คงช็อคและอาจถึงตายได้ “มิกซ์นายรีบไปตามหมอโรมมา!!” “ครับนาย” มิกซ์รีบวิ่งออกโทรศัพท์เพื่อติดต่อหมอโรมให้เข้ามาคฤหาสน์อย่างเร็วที่สุด “ฟิลิปนายไปเตรียมห้องรับรอง ฉันให้เวลาห้านาที!!” “ครับนาย” ฟิลิปวิ่งออกไปจากห้องเพื่อไปเตรียมกุญแจและบอกเหล่าแม่บ้านให้รีบมาทำความสะอาดห้องรับรอง แต่โชคยังเข้าข้างฟิลิปเพราะแม่บ้านเพิ่งทำความสะอาดห้องไว้เมื่อวานทำให้ไม่ต้องทำความสะอาดเพิ่มเติมมาก และรีบเปิดฮีสเตอร์ในห้องให้ทำความอุ่นเพื่อต้อนรับหญิงสาวที่จะมาจากห้องชั้นใต้ดิน ชายหนุ่มประคองหญิงสาวและมองหน้าเธออย่างโมโหที่ปล่อยตัวเองให้เป็นไข้สูงขนาดนี้ และพูดกับเธอว่า “ฉันไม่ได้เป็นห่วงเธอหรอกนะ แต่สมเพชเธอมากกว่า เธอยังจะตายตอนนี้ไม่ได้ เธอต้องได้รับผลกรรมที่เธอทำไว้กับพี่ชายของฉัน” ชายหนุ่มช้อนร่างหญิงสาวขึ้นเพื่อเดินมุ่งตรงไปยังห้องรับรองแขก “เชิญครับนาย” เหล่าบอดี้การ์ดก้มหัวให้นาย และแอบแปลกใจเล็กน้อยทำไมไม่ให้บอดี้การ์ดคนอื่นอุ้มเธอมา “หนาว หนาวจัง พ่อจ๋า แม่จ๋า หนูหนาว” ชายหนุ่มห่มผ้าหนาให้เธอ และสั่งให้แม่บ้านเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมกับเดินมารอยังหน้าประตู “หมอโรม มาแล้วยัง” “อีก 15 นาที ถึงครับนาย” “ทำไมชักช้าอย่างนี้วะ วันนี้ที่บริษัทมีงานอะไรบ้าง” “ช่วงเช้ามีประชุมกับผู้ถือหุ้นรายใหญ่ ช่วงบ่ายมีนัดทานข้าวกับผู้ถือหุ้นรายใหญ่ครับ” ฟิลิปรายงานชายหนุ่ม “ยกเลิกนัดให้หมด และนายไปเอางานบริษัทวันนี้เข้ามาให้ฉันที่ห้องทำงานด้วย” “รับทราบครับนาย” บอดี้การ์ดแปลกใจเพิ่มขึ้นอีก ต่อให้มีเหตุการณ์ร้ายแรงขนาดไหนแต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยยกเลิกนัดสำคัญขนาดนี้ แต่ก็รีบทำตามคำสั่งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เอี๊ยดดด!! ล้อรถคันหรูมาจอดหน้าคฤหาสน์อย่างเร่งรีบ “ไอ้แดเนียลเป็นอะไร” หมอโรมถามไปยังเหล่าบอดี้การ์ดที่ยืนต้อนรับ “คุณแดเนียลสบายดีครับ” “ห๊ะ แล้วมันจะให้ฉันมาหามันทำไม” ชายหนุ่มแปลกใจและพูดออกมาอย่างสงสัย “เออ…คนที่ไม่สบายคือคุณข้าวฟ่างครับ หมอโรม” บอดี้การ์ดรายงานข้อสงสัยให้หมอโรมฟังเบาๆ “อะไรนะ???” หมอโรมแปลกใจเพิ่มขึ้น เมื่อบอดี้การ์ดเอ่ยชื่อผู้หญิงออกมา เพราะเพื่อนของตัวเองไม่เคยพาผู้หญิงที่ไหนเข้าบ้านเลยแม้แต่คนเดียว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more