Chapter 4

3005 Words
~(VIEN YSABELLE ESQUIVEL POV) Kasalukuyan nitong tinutuyo ang buhok gamit ang tuwalya nang pumasok ako sa silid nito. He was only wearing his boxers. Iniwasan ko itong tingnan nang matagal. Dumiretso agad ako sa walk-in closet nito para ikuha ito ng suit. Lumapit ako rito. Nilagay ko muna sa armrest ng couch ang nakuha kong suit. Kinuha ko ang tuwalya mula sa kanya at ako na mismo ang nagpunas no'n sa buhok niya. Amoy na amoy ko rito ang sabong ginamit niya na madalas ko na ring maamoy simula pa noon. Kinuha ko na ang sleeves para isuot iyon sa kanya but he spoke up. "I don't want to wear red tonight." Huminto ako. Marahan na lang akong tumango rito. he would not choose his clothes in his walk-in closet pero sinasabi naman nito sa akin kapag hindi niya gustong magsuot ng partikular na kulay sa araw na iyon. I would rarely hear that from him. Kinuha ko ang coat pati na ang trousers at bumalik ako sa walk-in closet nito. Kumuha ako ng kulay abong suit. Nakaupo na ito sa couch nang makita ko. Humakbang ako palapit rito. Malapit na ako nang matapakan ko ang laylayan ng evening gown ko. Nabitiwan ko ang hawak kong suit at halos sumubsob ako sa... mga pandesal na nasa tiyan nito. Hindi ako nakakilos agad while looking at those perfect six-packs. Those were still a bit wet. Napalunok ako nang maramdaman ko na may kung anong tumitigas sa kamay ko. Sunundan ko iyon ng tingin. Muli akong napalunok nang makita ko kung saan nahawak ang kamay ko. I immediately removed my hand on his boxers. Mabilis akong tumayo. "I-I'm sorry..." Hindi ko nagawang tumingin rito. Hindi naman iyon ang unang beses na natapakan ko ang laylayan ng gown ko but it was the first na... hindi naging maganda ang binagsakan ko. Humigpit ang trousers rito dahil sa hindi ko sadyang pagbuhay sa ibaba nito. I couldn't looked into his eyes while I was buttoning his sleeves. "You're too red," bigkas nito na walang kahit anong ekspresyon sa tono. Pakiramdma ko lalong nag-init ang magkabilang pisngi ko. Ilang taon na ngunit hindi pa rin ako sa sanay rito lalong lalo na ang tumingin sa mga mata nito. Magkaharap kaming umupo sa sasakyan pagpasok namin sa loob. Habang nasa byahe nakatingin ito sa paanan ko. Mayamaya kinuha niya ang laylayan ng gown ko pagkatapos ay pinilas iyon. Hinagis nito kung saan nag nakuhang tela. Napaawang ang mga labi ko sa ginawa nito. "Walk properly the next time." Hindi ko nagawang magreklamo because I knew how he hated complaints. I didn't say anything. Katulad ng dati wala akong ginawa kung hindi ang maupo sa tabi nito. He was obviously in mood not until someone opened up about the guy who defeated him last time. Binagsak nito ang baraha na may dalawang alas sa mesa. "I said let's not talk about him," malamig na sabi nito. Napalunok ako sa pagtatangis ng mga bagang nito. "Woah!" rekasyon ng mga kalaban nito nang makita ang baraha niya. "You are really lucky, Mr. Dela Vega," ani Mayor Tobias. Kadalasang malalaking tao ang kalaban nito. Kung hindi mayor, senador o iba pang public servants. May mga may-ari rin ng kompanya at kilalang mayayaman sa bansa ang nasa mesa. Bumuntong hininga ako. Sa tuwing nakakakita ako ng malalaking tao, lalo akong nakakaramdam ng panliliit sa sarili ko. Lalo kong naiisip na hindi ako nababagay sa mundo nila. Wala sa loob na tumingin ako sa ibang direskyon. Napatigil ako nang makita ko ang dalawang pares ng mga matang nakatingin sa akin. He was at the counter holding a glass of wine in his hand. Hindi ko alam kung bakit nanuyot ang lalamunan ko. Kazter... "Let's have a drink," narinig kong sabi ni Mr. Lucban, ang CEO ng isang kilalang kompanya sa bansa. Tinanggal ko rin ang tingin ko kay Kazter. I didn't expect that I would see him here. Hindi ko na ito nilingon pa hanggang sa makarating kami sa isang malaking silid. Naglalakihan ang mga chandeliers doon. Magaganda ang mga gamit sa loob. Some were made of golds. Nasanay na rin ako sa mga ganoong silid hindi katulad noon na labis akong namamangha. There were some girls inside. Iyong iba, kilalang entertainer sa casino, ang iba naman ay kilalang mistresses, some were like me... escorts. Iilan lang ang pumasok na bodyguards sa loob, ang iba ay naiwan na sa labas. Umupo si Xander sa isang couch. Hindi ako sumunod rito dahil hindi nito gustong nakikinig sa kahit anong conversation niya with some business people. Hindi ko alam kung bakit. I felt like I was the only exception. Hindi ko maiwasang kwestyunin na lang ang sarili ko dahil madalas, hinahayaan naman nito ang ibang mga babae niya na makinig sa usapan nila ng mga kausap niya. Umupo ako sa couch hindi kalayuan mula sa kanila. Mayroon agad mga babaeng tumabi rito pressing their boobs against him. Hindi na iyon bago sa akin. Walang pakiaalam ang mga ito kung kanino sila lalapit. They didn't care kung pamilyado o hindi ang tao. What was important for them was money. Hindi ko na mabilang sa kamay ko kung ilang legal wife ang naka-huli sa mga asawa nila na may kayapos na ibang babae. Worst, mas matapang pa sa legal wife ang mga mistresses. Ganoon na ang kadalasang scenario sa loob ng casino at sa iba't iba pang mga leisure place na napupuntahan namin ni Xander. Napatingin ako sa baso ng wine na nasa harap ko. Bitbit iyon ng isang babaeng nakatayo sa harap ko. "Come on," bigkas nito waiting for me to get the glass. Kinuha ko iyon mula sa kanya. Umupo naman ito sa tapat ko. "How long have you been working as an... escort?" tanong nito and took a sip of her wine. Tiningnan ko lang ito. Makapal ang makeup nito at halos wala na itong saplot. She still looked young but I guess she was in her 40s. "6 years." She smirked. "You're enjoying it?" "What do you think?" She chuckled. "I wonder how much Mr. Dela Vega compensates you. You look young and intelligent. Mukhang may ibubuga," anito at hinagod ako ng tingin. Sa matagal na panahon, madalang lang ang lalapit sa akin for a small talk na hindi 'b***h' ang simula o dulo ng salita. Most girls here were competitive. Gustong gusto nilang ma-solo ang mayayamang lalaki para malaki ang kita nila sa buong gabi. Hindi na ako nagtataka na marami ang gustong magsimula ng away sa akin. I've learned to ignore them. "I bet you have enough money by now to stop your job, don't you want to leave this world? she again asked. "This... toxic world." Kung wala lang limang daang milyon na utang ang kapatid ko, baka may enough na pera ako para itaguyod ang sarili ko hindi dahil nagtatrabaho ako kay Xander kung hindi dahil sa marangal na trabahong mayroon ako... but then it was not the case. She laughed at pinaikot-ikot ang wine sa baso niya. "But even if you have enough money to leave this fancy life... they won't allow that." Nanatili akong nakatingin rito. I didn't know if she was devastated or what. "People in this world of ours have only two options... stay or die..." Napalunok ako. Nanatili itong nakangisi. She again took a sip of her wine. "Minsan mas mabuting wala kang alam, dahil baka hindi mo magustuhan ang malalaman mo." Ngumisi ito sa akin na tila ba may inggit sa mga mata. "Ang iba naman, alam mula sa simula pero kailangang kumapit sa patalim because life is unfair, some people really need to live unhappy, hindi masaya sa ginagawa. No goals, just waking up every morning just to die in the end. But you are lucky, he doesn't let you know something." Tumawa ito na parang wala sa sarili. Hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako ng lungkot para sa kanya. Para bang malalim ang pinamggalingan nito sa kabila ng tawang iyon. He stood up holding the glass of wine in her hand pagkatapos ay lumapit kay Mayor Tobias. Mayamaya nakita ko na lumapit kay Xander ang bodyguard niya. He said something to him bago lumapit sa akin ang bodyguard. "Ms. Vien, let's go outside." Sinulyapan ko si Xander. Panay pa rin nag dikit dito ng dalawang babae but he was too serious looking at Senator Basco na kasalukuyang nagsasalita. Hindi ko alam kung bakit nakaka-ramdman ako ng inis. Kahit kailan, hindi ito nagtaboy ng babae na gustong lumapit sa kanya. He would always let them flirt with him or even have s*x with him. I stepped outside the room. Alam kong libre lahat ng gusto kong kainin sa loob dahil sasagutin iyon lahat ni Xander pero kahit kailan ay hindi pa rin ako kumuha ng kahit anong pagkain. Water was enough and also some glass of wine. I told the 2 bodyguards na huwag na akong sundan dahil hindi naman ako lalayo. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. I just wanted to relax. Hindi rin ako sigurado kung gaano na ako katagal umiikot sa loob ng casino. Hindi ko alam kung paano nagiging masaya ang mga tao sa loob na para bang casino na ang naging tahanan nila. Nakakaadik nga siguro talaga ang sugal at ang mga babae na mas gugustuhin pa nilang ubusin ang oras nila doon kaysa sa pamilya nila. Malapit ko nang isiping karamihan sa mayayaman ay walang pakialam sa sariling pamilya, mas gusto nila ang panandaliang kaligayahan. Tamang tamang huminto ako sa harap ng fountain. "You look stunning." Napatigil ako sa boses na iyon sa likuran ko. I turned my back to see him. Muli ko na namang nakita ang mga matang iyon. "Have he even told you that even once?" Hindi ako naka-sagot agad ngunit gusto ko iyong sagutin sa isip ko. No... Xander would never say that to me. Araw-araw maraming iba't ibang magagandang babae sa mga casino at clubs pati na rin sa mga magagarbong lugar na napupuntahan namin. I wouldn't expect him to say that in front of my face even at least on his mind. Maraming mas magagandang babae kaysa sa akin because if I was pretty enough, he wouldn't find someone else. But he was not contented because. wasn't sure enough. "I didn't expect to... see you here," I said. "I told you. I'll see you." Ngumiti ako nang bahagya. Hindi ko pa rin mapigilan ang sarili kong hagurin ito ng tingin. "You're gown up now." "Do you like the me now?" "Of course..." "Better than him?" Hindi ko nakuhang sumagot agad. Pakiramdam ko ay nanunuyot ang lalamunan ko sa tanong nito. Matagal naming tinignan ang isa't isa. I hated that I couldn't see anything from his eyes, gusto kong malaman ang kwento ng mga matang iyon. Anong nangyari? Kumusta siya? Naging masaya ba ang teenage life niya katulad ng mga pinangarap niya noong gawin? Nakaramdam ako ng kabog sa dibdib ko nang humakbang ito palapit sa akin. He removed his coat in front of me not taking his eyes off me. Naamoy ko na naman ang pabango nito. He put his coat on my shoulder. I wasn't able to react dahil hinapit niya ako papunta sa gitna ng mga bisig niya. Lalo kong naramdman ang kabog ng dibdib ko. "I'm here..." Para bang martilyo ang mga salitang iyon na bumasag sa akin. Para bang gusto kong iiyak ang mahabang taong kinikmkim ko sa dibib ko habang mag-isa kong tinatanong ang sarili ko kung kaya ko pa bang harapin ang susunod na araw. Hindi ko napigilang kumapit sa likod ng sleeves nito. My eyes started to water. Hindi ko alam na ganito ko pala kailangan ng taong sasabihin iyon. Hindi ko namalayan ang paglapit sa amin ng mga bodyguards. Napatingin na lang ako sa dalawang pares ng mga matang nakatingin sa akin. Walang kahit ano mang mababakas sa mukha nito. Agad rin akong bumitaw kay Kazter. Hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako ng panlalamig ng kamay kahit pa wala naman akong nababakas sa mga mata ni Xander. Tahimik kami nito buong byahe pabalik ng mansion. Katulad ng dati nakatingin lang ito sa labas ng bintana. Kinuha ko ito ng damit sa closet bago ako humarap dito pagdating sa silid nito. I removed his coat pagkatapos at sinunod ko na ang suot nitong necktie. I was unbuttoning his sleeves when he asked something. "Is he your boyfriend?" Sandali akong napatigil. I continued to unbutton his sleeves. "He's... He's my... friend." Tuluyan ko nang tinggalan ang sleeves nito. "You have a friend?" Sinunod kong tanggalin ang sinturon nito. "He's an old friend. My only friend in Santa Clara before..." I get down para pulutin ang trousers niya sa sahig. Kinuha ko na rin ang sleeves niya para dalhin iyon sa lagayan ng maruming damit. I wonder why he was asking questions like that. Madalang itong magtanong sa akin. He was never interested about anything I do. Bumaling ako rito pagkatapos kong maitabi ang ginamit nitong mga damit. He was just looking at me. Pinigilan ko ang sarili kong hagurin ito ng tingin. He was only wearing boxers at ayokong isipin nitong pinagpapantasyahan ko siya. "Join me," anito bago humakbang patungo sa bathroom. Humugot ako ng malalim na hininga. Umupo ako sa gilid ng kama nito. Marahan kong tinggal ang suot kong heels. Pagkatapos, I slowly removed my evening gown. Anim na taon na pero para bang hindi pa rin ako nasasanay. May kaba pa rin sa dibdib ko at nakakaramdam pa rin ako ng consciousness kahit pa nakita na nito ang lahat ng parte ng katawan ko. Everytime we would do it para bang unang beses iyon sa akin. I covered my chest with my arms nang makapasok ako sa loob ng malaking bathroom. Sampung beses yata iyong malaki sa kwarto ng aprtment na tinutuluyan ko. Nakita ko ito sa malaking bathtub. Lalo akong nakaramdam ng consciousness nang ibaling nito sa akin ang atensyon. I joined him in the bathtub. Pumesto ako sa kabilang dulo. He just remained looking at me. I didn't know what was with him. Hindi ako... hindi ako sanay. Nanunuyot ang lalamunan ko habang naka-tingin sa kulay abong mga mata nito. Nagsalin ito ng wine sa basong nasa tabi niya pagkatapos ay inabot iyon sa akin. Napa-lunok ako when he wet his lips with his tongue bago dalhin sa mga labi niya ang baso ng wine. His jaw line looked so... perfect. I took a sip of my wine. Halos mapa-singhap ako nang kuhanin nito ang kaliwang paa ko. He put it on his chest while slowly caressing it. Para akong dinaluyan ng ilang bultaheng kuryente. Inangat nito ang mga matang tumingin sa akin. "You know I won't stop you." Binaba ko ang baso sa tabi. I unintentionally sighed. "It's... complicated." Sa tingin ba niya ay mgwo-work ang relationship ko if ever I had any? Sino bang tanga ang papayag makipagrelasyon sa isang babaeng nakikipag-s*x sa isang lalaki tuwing gustuhin nitong may magpapainit sa gabi niya? "You could always say no," anito. Napalunok ako nang umangat ang hapos ng kamay nito sa binti ko. Yes, I could always say no. May utang akong kailangang bayaran sa kanya he didn't care kung sa anong paraan ko iyon babayaran. He would always let me do what I want. "W-What about you?" I asked... damn stuttering. Pakiramdma ko ay napigil ang hininga ko nang dumapi ang mainit na mga labi nito sa paa ko. Umangat iyon nang umangtat. I stopped myself from making any reaction lalo pa nang ingatan nito ang paningin. "Y-You don't have any plans of getting married yet?" I asked stuttering... again. Sinandal nito ang likuran but he didn't stop to touch my foot. Hindi ako mapakali doon but I had to show him that it was nothing to affect me. "What is the difference?" he asked unemotionally. I shrugged. "Masaya? Just like Nani and Tati, they were happy... kahit wala kaming pera." "How would you know if you are happy?" I felt quite happy that he cared to ask now lalo na ang ganoong tanong but I was a bit saddened na para bang tinatanong niya iyon dahil kailan man ay hindi niya pa naramdaman. I didn't know how to actually explain it to him. "Love will make you happy. You'll just feel it. Mararamdaman mo na magaaan 'yung dibdib mo. You'll feel it when you are no longer sad and upset. Mas makulay na ang mundo. Mas magaan. Just like when nani and tati were still alive. By just looking at them nararamdmaan ko na magaan ang dibdib ko. That no matter what happen, at the end of the day everything will be okay." Ilang sandali bago ito nagsalita. "It's been years since I last saw that smile." Napatitig na lang ako rito. Hindi ko namalayan na mayroon na palang ngiti sa mga labi ko while remembering Nani and Tati, kung gaano kasaya na nakikita ko sila noon. Siguro nga nakalimutan ko nang ngumiti simula noong mawala sila. Hindi nito tinanggal ang tingin sa akin. It was making me feel uneasy. I always feel overwhelmed whenever he would give me his attention. Gusto kong malaman ang nagtatago sa likod ng mga mata nito. Again, I could feel that weird heartbeat in my chest. Hindi ko napigilang mapa-lunok nang ilapit nito ang mukha sa akin. I could not take my eyes off him. Kusang pumikit ang mga mata ko nang maramdaman ko ang marahang halik nito sa likod nang tainga ko. Halos kumawala ang puso ko mula sa dibdib ko nang maramdaman ko ang paglapat ng mga labi nito sa mga labi ko. His kiss was too warm. Para akong napapaso rito ngunit hindi ko gustong lumayo iyon. I was like... going insane in every move of his lips against mine. Next thing I knew, we were kissing each other like it was the end of the world.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD