“รินพูดจริงนะคะ ครั้งนี้รินขอ” เมรินเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน “นะคะพี่คิน” พอเห็นเมียเรียกว่าพี่ ทำตัวน่ารักแบบนี้เมฆินใจอ่อนยวย จนชายหนุ่มถอนหายใจยาวก่อนจะค่อยๆติดกระดุมกางเกงยีนกลับเข้าที่เดิมอย่างเสียดาพร้อมหันมามองหน้าหญิงสาวที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ จำใจต้องเลิกรังแกเมีย
“ทดไว้ก่อน เมนส์หมดเมื่อไหร่ห้ามปฏิเสธพี่อีกนนะริน” เมฆินพูดเสียงดุ ก่อนจะใจอ่อนเมื่อเห็นว่าหญิงสาวก้มหน้าเหมือนกลัวเขา แต่ที่จริงเมรินกำลังลอบยิ้ม นี่แหละนะที่เขาว่าผู้หญิมีมารยาร้อยเล่มเกวียน แค่หยิบมาใช้สักเล่ม
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ถ้ารินทำหน้าเศร้า พี่มีวิธีปลอบรินให้หายเศร้าไสตล์ของพี่” เมฆินขู่หญิงสาวด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง จนเธอต้องหันกลับมาทำหน้าเหลอหลา เหมือนจะทำอะไรยังไงเขาก็จะหาเรื่องจับเธอกินตับ ไม่รู้ว่าเขาโตมาแบบไหน ถึงได้หื่นเบอร์นี้ เมรินรีบจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่ทันทีกลัวเขาจะเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกแล้
