เมฆินใช้เวลาอาบน้ำไม่นาน แล้วรีบกลับมาที่ห้องของเมรินตามที่บอกจริงๆ แต่ปรากฏว่าหญิงสาวนอนหลับสนิทไปด้วยความอ่อนเพลีย เขาจึงได้แต่มองหน้านวลที่ตอนนี้ไร้เครื่องสำอางและซีดเซียวตามประสาคนป่วย แต่นั่นไม่ทำให้ชายหนุ่มมองว่าสวยน้อยลงไปเลยสักนิด เธอดูเหมือนเด็กสาวที่เพิ่งผ่านพ้นรั้วมหาวิทยาลัยออกมา หากบอกว่ามีลูกแล้วก็คงไม่มีใครเชื่อ ยิ่งหลับแบบนี้ยิ่งทำให้เขารู้สึกว่า เธอสวยบริสุทธิ์โดยไม่จำเป็นต้องแต่งเติมเครื่องสำอางใดๆ
ดวงตาคมเข้มมองรอบๆ เตียงของหญิงสาว เห็นว่าที่พื้นยังพอว่างให้ลงไปนอนได้อยู่ แต่มีหรือคนอย่างเขาจะลงไปนอน เมฆินค่อยๆ ขึ้นเตียงเบาๆ เพื่อไม่ให้เมรินตื่น แล้วทิ้งตัวลงนอนข้างร่างบางพร้อมกับสอดตัวเข้าไปใช้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ก่อนจะโอบกอดเธอจากข้างหลังอย่างแผ่วเบา
“รินตัวหอมจังเลย” แม้จะรู้ว่าคนตัวเล็กป่วยอยู่ แต่การได้สัมผัสอย่างใกล้ชิดก็ทำให้เสือร้ายอย่างเขาอดใจไม่ได้ที่จะสูดดมกลิ
