“อย่าค่ะ รินไม่ไหวจริงๆ” เมรินยังคงอ้อนวอนต่อ เขาชักจะหื่นเกินที่เธอจะรับไหว นี่ขนาดเธอป่วยอยู่แท้ๆ ยังจะหาเรื่องรังแกกันได้อีก
“นะริน แป๊บเดียว รินนอนเฉยๆ เดี๋ยวพี่ทำเอง” พูดจบก็ซุกไซ้ที่ซอกคอขาวเนียนของหญิงสาวอย่างห้ามใจไม่อยู่ เมฆินรู้ดีว่าสิ่งที่กำลังทำมันไม่ถูกต้อง แต่เขาไม่สามารถห้ามตัวเองได้อีกต่อไป เพราะร่างกายของหญิงสาวตรงหน้าช่างเย้ายวนใจเหลือเกิน
เมฆินซุกไซ้ซอกคอหญิงสาวอย่างหิวโหย ขบเม้มเนื้อนวลหนักสลับเบาจนเกิดรอยแดงหลายจุด ขณะที่มือทั้งสองข้างก็ไม่ได้อยู่นิ่ง ค่อยๆ ลูบไล้ไปตามกายสาวด้วยความหลงใหล มือข้างหนึ่งสอดเข้าไปในชายเสื้อยืดของเธอพร้อมกับจับหน้าอกเคล้นอย่างแรงจนร่างบางสะดุ้งเฮือก
“อ๊ะ…” เมรินครางออกมาด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน ใจอยากจะห้ามปรามอีกครั้ง แต่อีกใจก็อยากถูกเขาสัมผัสมากขึ้นเรื่อยๆ
เมฆินเคล้นหน้าอกของหญิงสาวอย่างมันมือ ก่อนจะถอดเสื้อออกจากกายบางอย่างรวดเร็ว เห
