สายธารอุ่นๆ หลั่งเข้าสู่กายสาวจนมันท่วมท้นออกมา บอกให้รู้ว่าเขาต้องการเธอมากแค่ไหน ขณะที่หญิงสาวได้แต่นอนเหนื่อยหอบ ไร้เรี่ยวแรงจะผลักไสชายหนุ่มอย่างสิ้นเชิง
เวลาผ่านไปร่วมนาที เมฆินค่อยๆ ลุกขึ้นออกจากกายสาวพร้อมกับมานั่งข้างๆ เธอ ฝ่ายเมรินก็เริ่มได้สติลุกขึ้นนั่งพร้อมกับเอาผ้าห่มมาปกปิดร่างกายตนเองเอาไว้
“ไปเจอมันทำไม” เมื่อความโกรธหายไป คราวนี้ก็เริ่มสงบสติอารมณ์ได้ เมฆินจึงเริ่มถามคนตัวเล็กอีกครั้ง
“เขากลับมาจากอเมริกาก็เลยติดต่อรินมา รินเห็นว่าไม่เสียหายอะไรก็เลยออกไปเจอ” เมรินตอบจากใจ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มอารมณ์เย็นลงจากก่อนหน้านี้มากแล้ว ทำให้เธอก็อารมณ์เย็นลงเช่นกัน
“แล้วทำไมไม่บอกตรงๆ” เมฆินคิดในใจว่า หากเมรินเป็นฝ่ายบอกเอง เขาอาจจะไม่โกรธเท่ามารู้เรื่องจากญาดาก็เป็นได้
“ถ้าบอกแล้วจะให้ไปไหมล่ะคะ”
เจ้าของร่างบางพูดสวนทันควัน เธอไม่เคยอยากมีความลับกับเขา เพราะหากทำอะไรให้ชายหน
