Treasure เด็กหวงเฮียฟาริค

ตอนที่ 4 หยุดปฏิเสธ

ถึงแม้สายตาของฟาริคที่จ้องมองเธออยู่นั้นราวกับว่าเขากำลังต้องการจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว แต่เลย์ลาเองไม่ทันได้สังเกตแววตานั้นเพราะสีหน้าราบเรียบของฟาริคปกปิดไว้ทั้งหมด

และเธอกำลังตกใจเพราะคิดว่าเป็นคนที่ทำให้เขาต้องตื่นขึ้นมา

"เลย์ลาไม่ได้ตั้งใจ คุณฟาริคกำลังได้พักผ่อนแท้ ๆ เลย์ลาทำให้คุณฟาริคตื่นเลย"

"ไม่เป็นไร" ฟาริคเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้หลับอย่างที่เธอคิดก็ตาม แต่เลย์ลาที่ยิ่งได้ยินแบบนั้นก็ยังคงทำหน้างอกล่าวโทษตัวเองในใจ

"ฉันบอกว่าไม่เป็นอะไรไง" ฟาริคเอ่ยย้ำอีกครั้งเพราะเห็นสีหน้าของเลย์ลาที่กำลังทำหน้างออยู่ ในตอนนั้นเลย์ลาจึงค่อย ๆ พยักหน้าให้เขาและแปรเปลี่ยนสีหน้ามาเป็นปกติ

"งั้นคุณฟาริคสะดวกคุยมั้ยคะ เลย์ลาจะถามว่าคุณฟาริคเรียกเลย์ลาให้มาหา มีอะไรรึเปล่าคะ"

"เธออยากย้ายมาอยู่ที่นี่มั้ย" ฟาริคเอ่ยพูดขึ้นอย่างไม่อ้อมค้อม เขาครุ่นคิดเรื่องนี้มาทั้งคืนหลังจากเห็นว่าหอพักที่เธออยู่ค่อนข้างอันตราย มันเป็นที่เปลี่ยวห่างไกลจากถนนหลักพอสมควร แถมเมื่อคืนเขายังสังเกตเห็นกลุ่มวัยรุ่นท่าทีไม่เป็นมิตรจับกลุ่มมั่วสุมกันอยู่บริเวณนั้นอีกด้วย

"ที่นี่หมายถึงที่ไหนเหรอคะ" เธอถามเพราะไม่รู้จริง ๆ เพราะที่นี่คือกาสิโนมันมีที่พักอยู่ด้วยแบบนั้นเหรอ

"ก็ที่นี่ มันมีห้องพักอยู่ถ้าเธอสนใจ"

"ไม่เป็นไรค่ะคุณฟาริค เลย์ลารบกวนคุณฟาริคมาหลายอย่างแล้วค่ะ"

แน่นอนว่าเลย์ลาเลือกที่จะปฏิเสธเพราะด้วยนิสัยขี้เกรงใจและอีกอย่างฟาริคก็ช่วยเหลือเธอมามากมายจนเธอไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณเขายังไงแล้ว

"อยู่ที่นี่มันสะดวกกว่าแล้วอีกอย่างเธอก็ทำงานที่นี่อยู่แล้ว ไม่ต้องเสียเงินและเสียเวลาเดินทางกลับบ้านตอนดึก ๆ ดื่น ๆ แถวนี้มันไม่มีรถประจำทางหรอกนะ"

เลย์ลาเงียบไปอย่างนึกคิด เพราะว่าตอนที่เธอเดินทางมาป้ายรถประจำทางอยู่ห่างจากกาสิโนเกือบหนึ่งกิโลเมตร เรื่องเดินมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเธอเลย แต่ปัญหาสำหรับเธอคือเธอเลิกงานช่วงเวลาเที่ยงคืนของทุกวันมันเลยทำให้เลย์ลาค่อนข้างกังวลเรื่องความปลอดภัย

"ไปดูห้องก่อนก็ได้เผื่อจะเปลี่ยนใจ"

"เลย์ลาไม่ได้กังวลเรื่องนั้นอยู่แล้วค่ะ เลย์ลาอยู่ได้ทุกที่ แต่เลย์ลาแค่ไม่อยากรบกวนอะไรคุณฟาริคมากไปกว่านี้แล้วค่ะ"

"ลุกมาสิ"

นอกจากฟาริคเหมือนจะไม่สนใจคำปฏิเสธของเธอแล้ว ตอนนี้มาเฟียหนุ่มยังเหมือนกำลังจะยัดเยียดที่อยู่ใหม่ให้เธออีกด้วย

เลย์ลายอมเดินตามฟาริคไปเงียบ ๆ ซึ่งเธอไม่รู้เลยว่ากาสิโนใหญ่โตจะมีโซนนี้ซ่อนอยู่อีกด้วย เป็นโซนที่ไม่มีคนหรือลูกน้องของฟาริคพลุกพล่านเพราะมันเป็นโซนส่วนตัวสำหรับฟาริคเอง มีเพียงลูกน้องคนสนิทไม่กี่คนที่จะได้รับอนุญาตมาที่โซนนี้ แต่ก็เมื่อฟาริคเอ่ยเรียกเพราะต้องการใช้งานเท่านั้น

ฟาริคเปิดประตูห้องห้องหนึ่ง ก่อนจะหันไปพูดกับเลย์ลาที่ยืนนิ่งอยู่ด้านหลัง

"เข้ามาสิ"

เลย์ลาสาวเท้าเดินตามเขาเข้าไป คนตัวเล็กกวาดสายตามองไปรอบห้อง เธออ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็นเพราะห้องกว้างขวางอย่างกับคอนโดหรูแถมยังมีเฟอร์นิเจอร์ครบครัน

"เลย์ลาขอบคุณ คุณฟาริคมากจริง ๆ นะคะที่ใจดีกับเลย์ลาขนาดนี้ แต่เลย์ลาคงรับไว้ไม่ได้ เลย์ลาอยู่หอพักแบบเดิมดีกว่าค่ะ เลย์ลาจะตั้งใจทำงานและไม่มาทำงานสายแน่นอนค่ะคุณฟาริค" เลย์ลายกยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเอ่ยบอกฟาริคด้วยท่าทีนอบน้อม

ฟาริคที่ได้ยินคำปฏิเสธของเธอก็ยังคงแสดงสีหน้าเรียบนิ่งออกมา เขาใช้ดวงตาคมจ้องมองไปยังคนตัวเล็กที่กุมมือตัวเองและก้มหน้าใส่เขาอยู่

"เลย์ลา…ที่ฉันพูดไปเหมือนกำลังขอร้องให้เธออยู่ที่นี่เหรอ" น้ำเสียงเย็นชาที่ถูกพ่นออกมาจากปากฟาริคทำให้เลย์ลาที่ได้ยินเม้มปากแน่น แน่นอนว่าเธอปฏิเสธเขาไปตอนนี้มันคงไม่เป็นผลดีกับเธอเท่าไหร่

"ถ้าฉันบอกให้เธออยู่ที่นี่ เธอก็ต้องอยู่"

"เลย์ลาเกรงใจจริง ๆ นะคะ เลย์ลาไม่ได้อยากรบกวนอะไรคุณฟาริคเลย"

"ถ้าเกรงใจก็เลิกปฏิเสธฉัน เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลังอ้อนวอนให้เธออยู่ที่นี่"

"ค่ะคุณฟาริค เลย์ลาเข้าใจแล้วค่ะ" เลย์ลาเอ่ยพูดเสียงเบาก่อนจะก้มหน้าลงราวกับเด็กกำลังโดนดุ ฟาริคหลุบมองคนตรงหน้าครู่หนึ่ง

"คีย์การ์ดใช้สแกนผ่านประตูด้านนอก ส่วนห้องนี้รหัสสามห้าสองห้า โซนนี้จะไม่มีใครนอกจากฉันและคนที่ฉันอนุญาต เพราะฉะนั้นมันปลอดภัยสำหรับเธอ" ฟาริคพูดขึ้นพร้อมกับยื่นคีย์การ์ดให้กับเลย์ลา มือเรียวของเธอจึงเอื้อมไปรับคีย์การ์ดมาอย่างปฏิเสธไม่ได้

"ขอบคุณค่ะคุณฟาริค ถ้าอย่างนั้นเลย์ลาขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ"

"เดี๋ยว"

"มีอะไรเหรอคะคุณฟาริค"

"จะย้ายเข้ามาวันไหน"

"เลย์ลายังไม่แน่ใจค่ะ เลย์ลาต้องทำเรื่องย้ายออกจากหอพักก่อน"

พอได้ยินคำตอบฟาริคไม่ได้เอ่ยถามอะไรต่อ

สองเท้าหนักของเขาสาวเท้าเดินผ่านร่างของเลย์ลาและเดินออกจากห้องไปด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

"…" เลย์ลาเองก็ได้แต่ใช้ดวงตากลมของตัวเองมองตามแผ่นหลังแกร่งนั้นไป เธอเม้มปากเข้าหากันแน่นพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องอีกครั้ง

"คุณฟาริคใจดีกับเลย์ลาอีกแล้ว"

สีหน้าเกรงใจถูกฉายขึ้นบนใบหน้าของเลย์ลา แต่ไม่นานเรียวปากสวยก็ยกยิ้มขึ้นมาด้วยความดีใจ การได้มาเจอกับฟาริคเหมือนจะเปลี่ยนชีวิตเธอแล้วจริง ๆ เธอได้งานประจำแถมยังมีที่พักให้เธออีกด้วย

"เลย์ลาจะตั้งใจทำงานแล้วก็เชื่อฟังคุณฟาริคทุกอย่างเลยค่ะ"

เลย์ลาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงและสีหน้าตั้งมั่น เธอฉีกยิ้มดีใจ หลังจากนั้นเลย์ลาก็รีบหมุนตัวออกจากห้องและสาวเท้ากลับไปทำงานดังเดิม

จนกระทั่งเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง

คนตัวเล็กกลับมาถึงหอพักของตัวเอง เธอสาวเท้าเข้าไปอาบน้ำเป็นอันดับแรก ก่อนจะออกมาด้วยชุดนอนสบายตัว เลย์ลาเดินไปหย่อนก้นลงที่เตียงนอนขนาดพอดี ในหัวพลางนึกถึงชายหนุ่มท่าทีน่าเกรงขามที่จิตใจดีตรงข้ามกับรูปลักษณ์ภายนอกอย่างน่าเหลือเชื่อ

เขาใจดีกับเธอจนเธออยากจะทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนเขา อยากทำทุกอย่างให้เขาประทับใจและสบายใจเพราะสำหรับเธอแล้วฟาริคคือผู้มีพระคุณสำหรับเธอ

บางทีการได้มาพบเจอกับเขาอาจจะทำให้ชีวิตเธอดีขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อก็ได้

"คุณฟาริคใจดีมากเลย โชคดีจริง ๆ ที่เราได้มาเจอผู้ใหญ่ที่ใจดีกับเราขนาดนี้ วันนั้นเรามองไม่ผิดจริง ๆ ว่าสายตาที่เรียบนิ่งของเขากำลังสงสารและเห็นใจเราอยู่"

เรียวปากสวยยกยิ้มเมื่อเอ่ยชื่อชายผู้มีพระคุณขึ้นในตอนนั้นมือเรียวของเลย์ลาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดค้นหา ‘วิธีนวดผ่อนคลาย’

เธอใช้สายตาไล่อ่านคำแนะนำมากมายที่แสดงอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ด้วยท่าทีตั้งใจ เพราะเลย์ลาตั้งใจไว้แล้วว่าครั้งหน้าจะต้องนวดให้คุณฟาริคแบบชำนาญ

"ทำแบบนี้หรือเปล่านะ" เลย์ลาพูดขึ้นเธอพลางยกมือขึ้นมาทำท่าตามตัวอย่างที่แสดงอยู่บนหน้าจอ แววตาของเธอเต็มไปด้วยความตั้งใจ