ตอนที่ 5 นวดไม่ถนัด

1882 Words

วันถัดมา วันนี้เราออกมามหาลัยตั้งแต่เช้าเพราะว่าวันนี้เรามีเรียน ตอนนี้เราเรียนอยู่มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่งคณะศิลปกรรมศาสตร์ปีที่สอง เราเข้าเรียนช้ากว่าเพื่อนในวัยเดียวกันหนึ่งปี เราเรียนคณะศิลปกรรมศาสตร์เพราะเราชอบวาดรูปแล้วเราก็มีความฝันอยากเป็นนักวาดชื่อดังที่สามารถสร้างรายได้ให้กับตัวเองเป็นหมื่นเป็นแสนต่อเดือน การได้เป็นนักวาดชื่อดังคืออาชีพในฝันของเราเลย เรานั่งเรียนจนถึงประมาณสิบโมงครึ่งก็เลิกเรียนแล้ว เวลาเลิกตามตารางเรียนจริง ๆ คือสิบเอ็ดโมงแต่วันนี้เนื้อหาที่อาจารย์สอนค่อนข้างรวบรัดและไม่ได้ลงลึกมากเท่าไหร่จึงทำให้คลาสวันนี้เสร็จสิ้นไปอย่างรวดเร็ว ในตอนนั้นเราจึงรีบคว้ากระเป๋าสะพายของตัวเองและเดินทางกลับหอพักเพื่อไปเอาของใช้ส่วนตัวที่เราได้เตรียมไว้บางส่วนไปเก็บที่กาสิโน ใช้เวลาไม่นานเราก็ขนของใช้ของตัวเองและเดินทางไปที่กาสิโน เราแจ้งเรื่องย้ายออกกับทางหอพักแล้ว ซึ่งมันเป็นช่วงสิ้นเดือนพอดีทำให้เราต้องย้ายออกภายในสามวันนี้ แต่โชคดีที่ของใช้ของเราไม่มีอะไรมากมาย เราสาวเท้าเข้ามาในกาสิโนของคุณฟาริคและเดินไปยังโซนที่แสนจะส่วนตัว เป็นโซนที่คุณฟาริคพาเราไปเมื่อวาน เราหยิบคีย์การ์ดที่คุณฟาริคให้เรามาสแกนประตูด้านนอกก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไป ตึกตึก แต่ทันใดนั้นเองเราก็ชะงักเมื่อเห็นว่าคุณฟาริคกำลังสาวเท้าเดินออกมาจากห้องตรงข้ามห้องที่คุณฟาริคจะให้เราอยู่ ด้วยชุดคลุมสีดำแถมยังเปิดโชว์แผงอกด้วย เรารีบก้มหน้างุดก่อนจะเอ่ยสวัสดีค่ะคุณเขา "คุณฟาริค…สวัสดีค่ะ" "เธอย้ายมาวันนี้เหรอ" เขาเอ่ยถาม "ยังค่ะคุณฟาริค เลย์ลาทยอยเอาของมาไว้ค่ะ แต่เลย์ลาจะย้ายเข้ามาในอีกสองวันข้างหน้าค่ะ" เราเอ่ยตอบคุณฟาริคก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าไปมองก็เห็นว่าคุณฟาริคจ้องหน้าเราอยู่ด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนเคย คุณฟาริคคงถาม ๆ เราไป ไม่ได้สนใจและอยากรู้เท่าไหร่หรอก แต่เราคิดว่าควรจะบอกคุณฟาริคไว้ "ทำไมไม่ย้ายมาวันนี้เลย" "เลย์ลายังเก็บของไม่เสร็จค่ะ…" "…คุณฟาริคเพิ่งตื่นเหรอคะ เอากาแฟมั้ยคะ เดี๋ยวเลย์ลาไปเอามาให้ค่ะ" เรารีบเอ่ยถามคุณฟาริคเมื่อสังเกตเห็นว่าคุณฟาริคน่าจะเพิ่งตื่นนอน คงทำงานทั้งคืนแล้วไม่ได้กลับบ้านรึเปล่านะ ไม่แปลกใจแล้วที่คุณฟาริคสร้างห้องแบบนี้ไว้ที่กาสิโนของเขา เพราะเวลาทำงานดึกดื่นคุณฟาริคก็สามารถนอนที่นี่ได้นั่นเอง แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าคุณฟาริคให้เราอยู่ห้องตรงข้ามเขาเลยเหรอ? "เอามาให้ฉันที่ห้อง" เสียงคุณฟาริคเอ่ยตอบกลับมาทำให้เราที่กำลังอยู่ในความคิดตัวเองได้สติขึ้นมา "ได้ค่ะคุณฟาริค" เราเดินเอาของของเราไปเก็บไว้ที่ห้อง ก่อนจะสาวเท้าออกไปโซนคล้าย ๆ กับห้องรับแขกเพื่อทำการชงกาแฟ ใช้เวลาไม่นานเราก็เดินออกมาพร้อมกับแก้วกาแฟในมือ เราเดินตรงไปที่ห้องของคุณฟาริคก่อนจะเห็นว่าประตูหน้าห้องถูกเปิดแง้มไว้อยู่ ก๊อก! ก๊อก! แต่เราก็ใช้มือข้างหนึ่งเคาะประตูเพื่อขออนุญาตคุณฟาริคก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปในห้อง ในห้องของคุณฟาริคกว้างขวางกว่าห้องของเรามาก ภายในห้องตกแต่งเป็นสีดำซึ่งเข้ากับบุคลิกคุณฟาริคเป็นอย่างดี เราเห็นคุณฟาริคนั่งมองเราอยู่ที่โซฟากลางห้องโถงขนาดใหญ่ คุณฟาริคยังใส่ชุดคลุมสีดำเหมือนเดิมเราจึงเดินเข้าไปพร้อมกับค่อย ๆ วางถาดกาแฟลงที่โต๊ะกระจกสีดำตรงหน้าของคุณฟาริค "กาแฟมาแล้วค่ะคุณฟาริค" เราเอ่ยบอกคุณฟาริคก่อนจะค่อย ๆ ถอยหลังออกมาก้าวหนึ่ง "นั่งลงสิเลย์ลา" "ไม่เป็นไรค่ะคุณฟาริค เดี๋ยวเลย์ลาต้องออกไปข้างนอกต่อ" เรายิ้มบาง ๆ พร้อมกับเอ่ยบอกคุณฟาริค "ไปเรียน?" คุณฟาริคเลื่อนสายตาไล่มองชุดนักศึกษาที่เราสวมใส่และเอ่ยถามเรากลับมา "เลย์ลาไปเรียนมาเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะคุณฟาริค วันนี้เลย์ลามีเรียนแค่ช่วงเช้าค่ะ" "ฉันทำงานมาทั้งคืน รู้สึกปวดคอ" คุณฟาริคพูดขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นไปบีบที่ต้นคอของตัวเองด้วยสีหน้าปวดเมื่อย "งั้นเลย์ลานวดให้มั้ยคะ" เมื่อได้ยินคุณฟาริคพูดแบบนั้น เราก็รีบเสนอตัวทันที วิชานวดที่ฝึกมาทั้งคืนจะได้ใช้จริง ๆ แล้ว "อืม มาสิ" คุณฟาริคเอ่ยตอบเรากลับมา ทำให้เรายกยิ้มขึ้น ก่อนจะค่อย ๆ สาวเท้าหมายจะเดินไปด้านหลังของคุณฟาริค "จะไปไหน" คำถามของคุณฟาริคทำให้สองเท้าของเราที่กำลังก้าวเดินอยู่หยุดชะงัก "คะ? เลย์ลาจะเดินไปนวดให้คุณฟาริคค่ะ" "นวดจากข้างหน้าก็ได้" นวดจากข้างหน้าเหรอ แล้วเราจะนวดอย่างไง เราต้องเดินอ้อมไปข้างหลังถึงจะนวดให้คุณฟาริคได้ถนัด เพราะตอนนี้คุณฟาริคนั่งอยู่ที่โซฟา นึกภาพไม่ออกเลย นวดจากข้างหน้าคุณฟาริคหมายถึงแบบไหน "มาสิ" "อะ เอ่อ เลย์ลาน่าจะนวดไม่ถนัดนะคะ" "มานั่งบนตักฉันสิ" "คะ!?" คำพูดของคุณฟาริคที่เราได้ยินเมื่อกี้ทำเราชะงัก "ต้องให้ฉันพูดย้ำอีกรอบมั้ย?" น้ำเสียงและสีหน้าของคุณเขาทำให้เรารีบส่ายหน้าออกมา "ละ เลย์ลาเข้าใจแล้วค่ะคุณฟาริค" เราเม้มปากตัวเองแน่น ก่อนจะเดินไปยืนอยู่ข้างหน้าคุณฟาริค เรายังคงยืนนิ่งอย่างไม่กล้าที่จะหย่อนก้นนั่งลงไปบนตักของเขาแต่สายตาบีบบังคับของคุณฟาริคมันกดดันเราเหลือเกิน "เลย์ลาขออนุญาตนะคะ" พรึบ สุดท้ายเรากัดปากตัวเองเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ นั่งลงไปบนตักแกร่งของคุณฟาริค เรานั่งหันข้างออกเพราะว่าเราใส่กระโปรงนักศึกษา แต่เรารู้สึกเกร็งมากจนทำอะไรไม่ถูก "เธอจะนั่งอยู่เฉย ๆ เหรอ นวดให้ฉันสิเลย์ลา" "ค่ะคุณฟาริค" เราเงยหน้าขึ้นมองคุณฟาริคและพยายามใช้สายตาของตัวเองมองไปที่บ่าของคุณฟาริค ก่อนจะเอื้อมมือของตัวเองไปวางบนบ่าของคุณฟาริค ลมหายใจของเราติดขัดเพราะว่าหน้าเรากับคุณฟาริคใกล้กันมาก แต่มือเราก็พยายามบีบนวดให้คุณ ฟาริคอยู่อย่างตั้งใจถึงแม้เราจะประคองสติตัวเองไม่ค่อยได้ก็ตาม จบแล้วทุกอย่างที่เราตั้งใจเรียนมา ให้เลย์ลานวดด้วยท่าแบบนี้ สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย "…" เราเม้มปากแน่นกว่าเดิมเมื่อเลื่อนสายตาไปมองหน้าคุณฟาริคและเห็นว่าคุณฟาริคกำลังจ้องเราอยู่ เหมือนกับว่าที่คุณฟาริคให้เรานวดท่านี้เพราะเขาอยากจะมองหน้าเราเลย "ถะ ถ้าพอแล้วบอกเลย์ลานะคะ" "ยังไม่พอ" "ค่ะคุณฟาริค" เราพยายามบังคับสายตาของตัวเองให้หยุดมองแค่ตรงบ่าของคุณฟาริคเท่านั้นแต่ทว่าสายตาของคุณฟาริคที่เอาแต่จับจ้องเรามามันทำให้เราควบคุมสายตาของตัวเองที่จะไม่มองเขากลับไปไม่ได้ "อ๊ะ!" เราถอยหลังตกใจเพราะเห็นว่าหน้าเรากับคุณ ฟาริคใกล้กันมากขึ้น แต่นั่นมันทำให้เราเกือบได้หงายท้องลงไปนอนกับพื้น หมับ คุณฟาริครีบคว้าเอวเราไว้และดึงเราเข้าหาตัวเขา มือของเราก็รีบจับบ่าคุณฟาริคแน่นอย่างไม่ได้ตั้งใจแต่เมื่อเราได้สติเราก็พยายามที่จะขยับตัวออก "ขยับมานั่งดี ๆ นั่งแบบนั้นถ้าหงายไปอีกรอบฉันไม่จับแล้วนะ" "เลย์ลานั่งดี ๆ แล้วค่ะ แต่คุณฟาริคขยับมาใกล้เลย์ลาเกินไป" "ฉันใกล้เธอไม่ได้อย่างนั้นเหรอ" "…" เรากัดปากเบา ๆ แต่ไม่กล้าเอ่ยตอบอะไรกลับไป เหมือนคำพูดของเราจะถูกคุณฟาริคดักคอได้ทุกประโยคเลย สุดท้ายเราก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากขยับไปนั่งในตักแกร่งแบบเต็มก้น มือของคุณฟาริคก็ยังคงประคองเอวเราไว้ตั้งแต่ที่เราจะล้มจนตอนนี้ยังไม่ปล่อยเลย "เมื่อเช้าไปเรียนมากี่โมง" "เลย์ลาไปเรียนตอนแปดโมงครึ่งค่ะ สิบโมงกว่า ๆ อาจารย์ก็ปล่อยแล้วค่ะ" "เรียนอะไรอยู่" "เลย์ลาเรียนคณะศิลปกรรมศาสตร์ค่ะ ตอนนี้ เลย์ลาอยู่ปีสองแล้วค่ะ" "ชอบวาดรูป?" "ค่ะ เลย์ลาชอบวาดรูป ชอบออกแบบค่ะ คุณ ฟาริคว่าที่เลย์ลาเรียนคณะนี้มันจะไร้ประโยชน์มั้ยคะ" "ไร้ประโยชน์ยังไง" "บางทีเลย์ลาก็รู้สึกว่าถ้าเลย์ลาไปเรียนคณะที่เป็นวิชาชีพ อาจจะมีประโยชน์กับงานในอนาคตของเลย์ลามากกว่านี้" "แล้วเธอชอบมันเหรอ มันไม่ไร้ประโยชน์หรอก ถ้าเธอชอบมัน เพราะอย่างน้อยก็ได้ทำสิ่งที่ชอบไม่ใช่รึไง…" "…เลย์ลา ถ้าเธอบอกว่าชอบมัน ก็ชอบมันให้มากแล้วตั้งใจทำมันให้ประสบความสำเร็จ" มือของเราที่กำลังบีบนวดบ่าคุณฟาริคอยู่ชะงัก ดวงตากลมของเราคงกำลังลุกวาวเป็นประกาย เมื่อได้ยินคำพูดคล้ายจะปลอบประโลมความกังวลของเรา มันกอดรัดหัวใจของเราอย่างไม่เคยมีใครทำให้เรารู้สึกแบบนี้มาก่อน เรารู้สึกอบอุ่น "ค่ะคุณฟาริค เลย์ลาจะตั้งใจค่ะ" เรียวปากของเราฉีกยิ้มกว้างอัตโนมัติ เราจ้องมองดวงตาสีฟ้าที่เหมือนสายน้ำของคุณฟาริค "…" แต่ดวงตาของเราเริ่มสั่นไหวเมื่อเห็นว่าคุณ ฟาริคกำลังจ้องกลับมาที่เรา เรารับรู้ได้ถึงทุกสัมผัสของคุณฟาริค มือแกร่งของเขาที่กำลังจับเอวเราไว้อยู่ แล้วตอนนี้คุณฟาริคก็ใช้มือข้างหนึ่งยกขึ้นมาสัมผัสที่แก้มของเรา เราเบิกตาของตัวเองกว้างพร้อมกับเกร็งตัวอย่างทำอะไรไม่ถูกกับสัมผัสพวกนั้น มือแกร่งของคุณฟาริคที่สัมผัสแก้มเราอยู่มันใหญ่จนกอบกุมได้ตั้งแต่ใบหูเราจนมาถึงแก้ม คุณฟาริคใช้สายตาเรียบนิ่งของเขาจ้องมาที่ ริมฝีปากของเราครู่หนึ่งและเหมือนว่าใบหน้าหล่อคมคายกำลังขยับโน้มเข้ามาหาเรา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more