รมิตาหลบมานั่งรอที่ร้านกาแฟใต้ตึกของโรงพยาบาล ก่อนหน้านี้เคยทำงานมาตลอดจนกระทั่งท่านประธานประสบอุบัติเหตุก็ไม่ได้เข้าไปที่บริษัทอีก
ในส่วนของการทำงานรมิตาคิดว่าที่เตรียมงานเอาไว้ทั้งหมดน่าจะเพียงพอ เรื่องลาออกฝ่ายชยพลคงจัดการให้เรียบร้อยแค่เวลามันเร็วกว่าที่คิดเอาไว้มากก็เลยใจหายอยู่นิดหน่อย
ตอนนี่รมิตาเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วรอแค่เวลา ถ้าหากธรณ์ออกจากโรงพยาบาลวันไหนนั้นคือวันสุดท้ายที่เธอจะอยู่กับเขา
“คุณมิตา!”
“คุณชยุตย์ สวัสดีค่ะ”
ร่างสูงเจ้าของร้านอาหารยิ้มมาแต่ไกล ข้างๆ มีสาวสวยเดินเคียงข้างกันมา
“ไม่คิดว่าจะเจอกันอีก บังเอิญจังเลยครับว่าแต่คุณมิตาไม่สบายเหรอครับ”
เขาพูดรัวๆ น้ำเสียงเจือไปด้วยความตื่นเต้น
“มิตาสบายดีค่ะ อ๋อเรื่องครั้งก่อนขอบคุณมากๆ นะคะ”
“ยินดีครับ”
“นั่งด้วยกันไหมคะมิตามาคนเดียว”
“ครับ ลืมแนะนำนี่ชญาครับน้องสาวผม” รมิตายิ้มรับผู้หญิงที่อยู่ในชุดกาวน์สีขาวป้
