โซฟากลางห้องนั่งเล่นกลายเป็นที่ทำงานของประธานหนุ่ม มีแฟ้มเอกสารกองพะเนินเทินทึกและแล็ปท็อปราคาแพงเครื่องหนึ่งวางอยู่ ร่างสูงของธรณ์อยู่ในชุดสบายแต่ราคาแพง เสื้อยืดสีดำกับกางเกงขาสามส่วนไม่ได้ทำให้ความหล่อเหลาลดน้อยลงไป
ตาคมมองจอแล็ปท็อปผ่านเลนส์แว่นสีใสตรวจสอบรายงานการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นเมื่ออาทิตย์ก่อน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูเรียกให้คนที่กำลังมีสมาธิต้องหันไปมองไม่แน่ใจว่าคนที่มาเป็นคนส่งอาหารจากทางโรงแรมหรือชยพลเลขาคนสนิทของเขากัน
ทว่าทันทีที่ธรณ์เปิดประตูใบหน้าคมมีอาการตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยังสามารถควบคุมสีหน้าได้เป็นปกติ ต่างจากแขกที่มามีสีหน้าร้อนใจปะปนกับความไม่พอใจอยู่ในที
“แม่มาได้ยังไง” ประโยคนี้ไม่ได้เอ่ยถามมารดาที่ยืนอยู่ตรงหน้า แต่เป็นชยพลที่ยืนหน้าซีดอยู่ทางด้านหลัง
“ขอโทษครับท่าน” ชพพลเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าโดนสะกดรอยตามมาตั้งแต่เมื่อไหร่แต่พอถึงหน้าประตูห้องของเจ้า
