ตอนที่ 3 ให้ลินนอนกับคุณ
1258 Words
4 ปีที่แล้ว
23:45
ณ คาสิโนใหญ่กลางเมือง
“นายครับ เจ๊หวานขอพบครับ” บอดีการ์ดผู้ทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยบริเวณหน้าห้องทำงานส่วนตัวของนายใหญ่อย่าง ‘เพลิง อัคนี’ ที่ชั้นบนสุดของคาสิโน เข้ามาภายในห้องเพื่อเอ่ยบอกกับผู้เป็นนาย
“ให้เข้ามา” เสียงเข้มทรงอำนาจของผู้บริหารสูงสุดเอ่ยบอกกับลูกน้องในขณะที่ใบหน้าคมยังก้มจดจ่ออยู่กับกองเอกสารตรงหน้า จนกระทั่งคนที่การ์ดรายงานเดินเข้ามาภายในห้อง
เจ๊หวาน เป็นผู้จัดการที่ทำหน้าที่ดูแลเด็ก ๆ เอนเตอร์เทนแขกในคาสิโน เด็กที่ว่าหมายถึงเด็กที่คอยเอาอกเอาใจ เอนเตอร์เทนแขกให้มีความสุข กล้าได้กล้าเสีย กล้าลงเงินให้กับคาสิโน รวมไปถึงเป็นผู้จัดการคอยดูแลเด็ก ๆ บริการที่คอยเป็นบริการเสริมเรียกแขกเข้ามา
เด็ก ๆ บริการที่ว่ามีบริการทุกระดับ ตั้งแต่คอยดูแลตอนแขกเดินเล่นโซนต่าง ๆ เอาอกเอาใจ เชียร์ให้แขกลงเงินเยอะ ๆ หรือจะระดับขึ้นเตียง ให้พวกแขกที่ชนะเอาเงินมาลงกับเด็กของคาสิโน อย่างน้อยเงินก็ไม่ได้ออกไปแต่หมุนกลับมาให้กับเด็ก ๆ ของเขาที่รับทำมันด้วยความเต็มใจ
“ขออนุญาตค่ะนาย” เสียงเจ๊หวานเอ่ยขึ้นเรียกความสนใจให้เขาละสายตาจากกองเอกสาร สายตาคมมองไปหาเจ๊หวานที่ยืนอยู่ตรงหน้า และลอบหันมองไปหาผู้หญิงคนข้างๆ ที่เจ๊หวานพาเข้ามาภายในห้องด้วย.. “คนนี้คือน้องลิน ลลินน์ค่ะ น้องลินเป็นเด็กที่สมัครเข้ามาตอนเราเปิดรับเด็กบริการคาสิโนรอบที่แล้ว และเป็นคนเดียวที่ผ่านเข้ามาค่ะ” ในแต่ละรอบที่รับสมัคร มีคนสมัครนับร้อยคนเพราะมีคนมากมายที่เดือดร้อนเรื่องเงิน พร้อมและเต็มใจที่จะทำงานตรงนี้ แม้จะต้องขึ้นเตียง เพราะทุกคนที่มารับรู้ดีว่าที่คาสิโนของเพลิง อัคนี กฎเข้มงวดอันดับหนึ่ง ห้ามใครฝ่าฝืน และใครกล้าคือตายเท่านั้น
กฎของคาสิโน ทุกกฎเอื้อให้กับพนักงานทุกตำแหน่งของคาสิโน เด็กบริการทุกคนรู้ ถ้าขึ้นเตียง อันไหนที่เด็ก ๆ ไม่พอใจ แขกต้องห้ามทำ ต้องป้องกันทุกครั้ง และห้ามใช้ความรุนแรง เมื่อไหร่ที่เด็กไม่ไหว ต้องหยุดทันที และถ้ากล้าขัด เด็กสามารถตะโกนเรียกการ์ดที่เฝ้าประจำหน้าห้องทุกห้องเข้าไป หลังจากนั้นแขกคนนั้นก็จะถูกลากลงชั้นใต้ดิน และไม่มีทางได้กลับขึ้นมา
มันถึงเด็ดขาดว่า กฎคาสิโนมีไว้ห้ามฝ่าฝืน
เด็ก ๆ ถึงโอเคที่จะรับงานตรงนี้ แลกกับเงินที่คาสิโนปล่อยให้เด็กรับเต็ม 90% ในขณะที่คาสิโนหักไปแค่เศษเสี้ยว
และถ้าถามว่ากฎที่เข้มงวดขนาดนี้ ทำไมถึงมีแขกยอมเรียกเด็กและยอมใช้บริการ ส่วนนึงอาจจะมาจากเวลาที่แขกเล่นชนะแล้วหลงระเริง อยากใช้เงิน สนุกสนาน ส่วนนึงที่สำคัญที่สุดคือเด็กที่นี่ถูกคัดมาอย่างดี ทุกคนรูปร่างดี สวยสง่า เทียบเท่าดาราแถวหน้าทุกคน
รวมถึงคนตรงหน้าเขาตอนนี้ก็ด้วย
ลิน ลลินน์ อยู่ในชุดเดรสสีดำเข้ารูป โชว์ส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกาย ผมสีบลอนด์ขับผิวให้สว่างน่ามอง ใบหน้าสวยรับกับจมูกโด่ง ดวงตากลมโตมีเสน่ห์ มองมาที่เขาด้วยสีหน้าไร้เดียงสา
“นายใหญ่จะสัมภาษณ์อีกรอบไหมคะ แต่เจ๊ก็คุยมาแล้วประมาณนึงค่ะ”
“เชิญนั่ง” เสียงเข้มเอ่ยพลางผายมือเชิญแขกตรงหน้าให้เข้ามานั่งเก้าอี้หน้าโต๊ะ
แขกตรงหน้าที่ว่าก็คือลิน ลลินน์ แต่ลินกลับนิ่งเฉยจนเจ๊หวานต้องสะกิดบอก ถึงจะยอมเดินมานั่งลง
“แล้วเจ๊หวานไม่อยู่ด้วยเหรอคะ” เพราะเมื่อลินนั่งลง เจ๊หวานกลับเดินออกจากห้องไป คนตัวเล็กถึงเอ่ยถามขึ้นมา
“ฉันเป็นคนสัมภาษณ์ เจ๊หวานจะอยู่ทำไม” และเป็นเสียงเข้มที่เอ่ยตอบในขณะที่เจ๊หวานออกไปจนพ้นตัวห้อง เหลือไว้เพียงเขาและเธออยู่กันในห้องทำงานตามลำพัง
“ขอโทษค่ะ”
“ทำไมถึงจะมาทำงานนี้ รู้รายละเอียดงานดีหรือยัง” คำถามแรกที่เอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงกดต่ำ ใบหน้าคมจ้องไปหาคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเรียงนิ่งติดดุ ต่างกันกับลินที่เอาแต่เบี่ยงหน้าหลบ ไม่กล้าสบสายตา
“ฉันทำได้ค่ะ”
“ฉันถามอะไร?”
“หมายถึงฉันรู้รายละเอียดงานแล้ว ฉันทำได้ค่ะ ฉันมาทำงานที่นี่เพราะรู้จักกับพี่หอมที่เป็นเด็กบริการของคาสิโนเหมือนกัน เขาแนะนำมาบอกว่ารูปร่างหน้าตาฉันน่าจะผ่านเข้ามาได้ เงินตอบแทนดีและกฎค่อนข้างปลอดภัย”
“เดือดร้อนเรื่องเงิน?”
“ค่ะ”
“จะเอาเงินไปไหน”
“อันนี้ต้องบอกด้วยเหรอคะ..” สายตาคู่สวยช้อนตามองมาหาร่างแกร่งตรงหน้า มือสองข้างที่หน้าตักกุมเข้าหากันแน่น ถามออกมาทั้ง ๆ ที่เกร็งจนกลัว ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ
“งั้นก็ออกไป”
ดุจริง ๆ ด้วย ไหนใคร ๆ ก็บอกว่าคุณเพลิงใจดี ดูแลลูกน้อง ไม่เคยให้ใครเป็นอันตราย แล้วนี่อะไร..น่ากลัวจนแค่จะสบตายังไม่กล้าเลย
“คุณจะไม่รับฉันเข้าทำงานเหรอคะ” และเป็นอีกครั้งที่เธอต้องกัดฟัน รวบรวมความกล้า เอ่ยถามออกไป
“คนที่ตอบคำถามเจ้านายด้วยคำว่าอันนี้ต้องบอกด้วยเหรอคะ..คิดว่าในตำแหน่งงานที่คนสมัครแย่งกันเข้ามาครั้งละเป็นร้อย ๆ คน ฉันต้องง้อเธอรึไง?” น้ำเสียงดุดัน สายตาคมจ้องไปที่ใบหน้าสวยเหมือนคนหงุดหงิดตลอดเวลา
“ฉันแค่ไม่อยากพูดถึงเรื่องอดีตที่ทำให้ฉันเดือดร้อนเรื่องเงินขนาดนี้ ฉันเองแค่กำลังพยายามหาเงินไปแก้ปัญหาตรงนั้น ถ้ามันทำให้คุณเพลิงไม่พอใจ ลินขอโทษค่ะ ลินแค่จำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ”
“…” เหมือนว่าคำพูดของเธอจะไม่ได้ผล คุณเพลิงไม่พูดตอบแถมยังก้มหน้าไปเซ็นเอกสาร ไม่สนใจ ทำอย่างกับเธอเป็นอากาศ
แต่แล้วยังไง มาถึงตรงนี้แล้ว จะให้เธอยอมแพ้แล้วกลับไปง่าย ๆ เหรอ ไม่มีทาง…
“ถ้าคุณเพลิงไม่เชื่อว่าลินทำได้ คุณเพลิงจะให้ลินนอนกับคุณก่อนก็ได้ ลินนอนกับคุณเพลิงได้นะคะ ขอโอกาสให้ลินได้ทำงานเถอะนะคะ ลินเดือดร้อนเรื่องเงินจริงๆ” และเหมือนคำพูดอ้อนวอนนี้จะได้ผล..คุณเพลิงละสายตาจากกองเอกสารตรงหน้า ช้อนสายตาคมมองมาที่เธออีกครั้ง
“นอนกับเธอ?”
“…” ลินพยักหน้าให้แทนคำตอบ เหมือนจะกล้ามากที่พูดออกไปแบบนั้น แต่พอเอาเข้าจริง ใจเธอเต้นแรง กลัวจนตัวสั่นแต่ก็ต้องเก็บอาการ
“ในบรรดาเด็กบริการ..รู้รึเปล่าว่าเธอคือคนแรกที่กล้าเสนอตัวขึ้นเตียงกับฉันแบบนี้”
“ลิน..ขอโทษค่ะ” ลินนะลิน ตกงานตั้งแต่ยังไม่เริ่ม คิดอะไรอยู่กันนะถึงไปเสนอตัวให้เขาแบบนั้น
“ที่พูดออกมา เธอแน่ใจ?”
“ค..ค่ะ”
“ถ้าแน่ใจแล้วก็เข้าไปในห้อง จัดการตัวเอง ถอดเสื้อผ้าแล้วนอนรอฉันบนเตียง”
- Writer
