“นี่คุณพอเถอะ ผมไม่ได้สารเลวขนาดนั้นนะ บอกแล้วไงว่าจะรับผิดชอบ แต่คุณบ่ายเบี่ยงไม่อยากให้ผมรับผิดชอบเองนี่นา” เทพประทานยกมือขึ้นห้าม เมื่อเห็นหญิงสาวทำท่าจะพูดต่อ นี่เธอมองเขาเลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ
“ผู้ชายเผด็จการ ชอบใช้กำลังกับผู้หญิง พอไม่พอใจก็ทำร้ายร่างกาย ทำร้ายจิตใจ”
“จะไปกันใหญ่แล้วฟ้าใส ที่ผมทำไปเพราะอารมณ์ก็จริง แต่ผมก็ไม่ได้คิดทิ้งขว้างคุณจริงๆ นะ ผมชอบคุณอยู่เหมือนกัน ไม่งั้นไม่หน้ามืดขนาดนี้หรอก อารมณ์ บรรยากาศมันพาไป คุณเล่นมาแก้ผ้ากอดผมแบบนี้ ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะครับ คุณลองคิดดูว่าผู้ชายคนอื่นจะปล้ำคุณไหม ถ้าคุณเล่นไปแก้ผ้ากอดรัดเขาซะแน่นขนาดนั้น” เขาพูดเสียยาวยืด ปกติเขาไม่ชอบอธิบายหรือพูดอะไรซ้ำซาก แต่กับหญิงสาวในอ้อมแขน เขาอยากพูดๆๆ และพูดกับเธอ น่าแปลกที่เขาชอบให้เธองอน ให้เธอต่อล้อต่อเถียง แต่เถียงไม่ชนะเขา
“คุณว่าอะไรนะ” ฟ้าใสหน้าแดงเรื่อเมื่อเขาบอกว่าชอบ แต่พอคิดว
