"ถ้าของขาด งั้นเดี๋ยวสนองให้ถึงใจเลย อุตส่าห์มาเสนอให้ถึงที่ แต่รับให้ไหวก็แล้วกัน พอดีฉันเองก็ของขาดมานาน"
"...!!"
เรน่าได้แต่กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ลมหายใจสะดุด เมื่อเขาลงน้ำหนักปลายนิ้วลงบนบั้นเอวของเธอ กลิ่นบุหรี่หอม ๆ เจือมากับลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่าลงมา
ฝ่ามือเล็กของเธอดันอกเขาออกเล็กน้อย เมื่ออีกฝ่ายเริ่มใช้วงแขนเกี่ยวรัดเอวของเธอให้แนบชิดไปกับลำตัวแกร่งของเขา
นี่เขาตัวใหญ่มาก ตัวใหญ่มากจริง ๆ เธอแทบจะถูกกลืนกินไปกับลำตัวที่บดเบียดลงมา เส้นผมของเขาที่โผล่พ้นฮู้ดสีดำนั้นคลอเคลียอยู่ตรงหน้าผากของเธอ
ในตอนนี้ลำคอของเธอเหมือนจะแห้งผากไปหมด เขาไม่ได้ทำอะไรเธอไปมากกว่าการที่ให้เธอนั่งอยู่บนตักเขา มีเพียงปลายนิ้วที่ไล้วนอยู่ตรงบั้นเอวเท่านั้น
เธอขนลุกซู่เมื่อปลายนิ้วนั้นค่อย ๆ ไล้ขึ้นไปตามแผ่นหลังบางที่อยู่ภายใต้เสื้อเดรสรัดรูป
"นี่คุณ..." เธอเม้มปากเล็กน้อย เมื่อคิดว่าเขากำลังสัมผัสไปทั่วแผ่นหลังของเธอ ทั้งที่ในตอนนี้ทั้งคู่ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะ อีกทั้งยังมีพนักงานหลายคนเดินผ่าน ต่อให้ไม่มีใครสนใจก็ใช่ว่าเธอจะไม่อาย...
คนตัวเล็กที่กำลังจะลุกขึ้นจากตักแกร่ง แต่ก็โดนเขาจับยึดไว้อีกครั้ง พร้อมกับน้ำเสียงทุ้มต่ำที่เอ่ยถาม
"จูบเป็นหรือเปล่า"
ลมหายใจอุ่นร้อนนั้นปัดเป่าลงมาบนซีกแก้มข้างขวาของเธอ ปลายจมูกโด่งปัดเฉียดโดนผิวแก้มข้างนั้น เธอไม่รู้ว่าเขาแค่บังเอิญโดนหรือตั้งใจกันแน่ แต่ก็พยายามไม่สนใจมาก ได้แต่เอ่ยตอบประโยคคำถามของเขา
"เป็น..."
เมื่อได้คำตอบที่พอใจเขาก็เอ่ยถามอีก ซึ่งเป็นคำถามที่ทำเอาเธอหายใจไม่ทั่วท้อง
"ออรัลเซ็กซ์ล่ะ ทำเป็นหรือเปล่า"
เขาจงใจใช้น้ำเสียงแหบต่ำ พร้อมกับพ่นลมหายใจลงมากระทบซอกคอเธอ
"..." เรน่าเม้มปาก เพราะไม่คาดคิดว่าเขาจะถามคำถามนี้กับเธอ
เธอเคยจูบ แต่ไม่เคยใช้ปากทำอย่างอื่น...
และเมื่อเห็นว่าเธอเงียบไป คนตัวโตกลับหัวเราะผะแผ่วในลำคอ พร้อมกับฝ่ามือหนาที่บีบลงมายังผิวเนื้อช่วงเอวของเธอ เพื่อหวังให้คนตัวเล็กตอบคำถามที่เขาถามไปเมื่อครู่
"ทำไมคิดนาน ไม่ทำหรือทำไม่เป็น หรืออ่อน ?"
"เป็น..." เป็นก็ได้ในตอนนี้ ไม่ว่าเขาจะถามอะไรเธอก็จะตอบให้ตัวเองเก่งหรือดูดีไปก่อน ต่อให้ไม่เคยมีประสบการณ์ก็ใช่ว่าเธอจะทำไม่เป็นสักหน่อย เธอเคยดูเรื่องพวกนี้มาพอสมควร
ร่างแกร่งเมื่อได้คำตอบนั้นจากคนตัวเล็ก เขาเหมือนจะลมหายใจสะดุดไปเล็กน้อย... มีอารมณ์เพียงแค่เธอพูดประโยคนั้นใช่หรือเปล่า
เขาเลื่อนปลายนิ้วมาแตะริมฝีปากล่างก่อนจะขยี้ลงไปบนกลีบปากสีชมพูอย่างแผ่วเบา สายตาเขาหลุบมองริมฝีปากของเธออยู่อย่างนั้น
"อยากให้ฉันจูบให้ดูไหม" เธอเอ่ยเสียงแผ่ว เมื่อเห็นว่าเขาเอาแต่ใช้เรียวนิ้วลูบไล้ไปตามกลีบปากล่างอยู่อย่างนั้น
"หึ... ฉันไม่จูบ" ร่างแกร่งเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ สายตาเขาซุกซนไปทั่วกรอบหน้าของเธอ
"..." เรน่าเม้มปากเล็กน้อยกับประโยคถัดมาของเขา
"แค่เอากันแค่นั้น พอดีว่าไม่ชอบจูบกับใคร"
แล้วเขาจะถามเธอทำไมตั้งแต่แรก ในเมื่อเขาไม่อยากจูบเธอ และนั่นก็ทำให้เธอถึงกับเผลอถอนหายใจออกมาเล็กน้อย มือเล็กเอื้อมไปปัดเรียวนิ้วของเขาออกจากริมฝีปาก
"ฉันก็ไม่ได้อยากจูบ แค่ถามเฉย ๆ เอง ก็คุณถามเหมือนอยากให้ฉันจูบ"
เธอขมวดคิ้วมุ่น มองเขาในความมืดอย่างไม่พอใจ เมื่อกี้เธอเป็นคนเอ่ยชวนเขาก่อนด้วย แต่เขาเลือกที่จะปฏิเสธจูบจากเธอ
รู้สึกเหมือนเสียหน้าอย่างไรไม่รู้
"ฉันจะจูบก็ต่อเมื่ออยากจูบเท่านั้น และไม่ชอบจูบกับผู้หญิงพร่ำเพรื่อ..."
เขายักไหล่เบา ๆ อย่างคนไม่ซีเรียส หรือต้องการจูบใด ๆ
ทำอย่างกับว่าเธออยากจูบเขามากนั่นแหละ เธอเองก็ยังไม่ได้จูบ แต่กรณีที่ต้องมีเซ็กซ์กัน เธอมั่นใจว่ามันต้องจูบ... หรือที่เขาปฏิเสธเพราะจูบไม่เป็น ?
"มีเซ็กซ์กัน มันก็ต้องจูบกันอยู่แล้ว หรือตอนมีเซ็กซ์กับคนอื่น คุณไม่เคยจูบเหรอ หรือเป็นคุณที่จูบห่วย... คะ"
เธอเลิกคิ้วถามอีกฝ่ายไป เหมือนจะเป็นคำพูดธรรมดา แต่มันกลับเป็นการดูถูกอีกฝ่ายไปเสียอย่างนั้น
"หึ ! งั้นเดี๋ยวเจอกัน..."
เขาพ่นลมหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง ก่อนจะจับร่างเธอลงจากตักแกร่ง แล้วคนตัวโตกว่าจึงยืนขึ้นเต็มความสูง มือหนาคว้าข้อมือเธอต่อจากนั้น จนร่างแบบบางแทบจะปลิวไปตามแรงดึงของเขา
หมับ !
"อ๊ะ !" เธอแทบจะก้าวตามขายาว ๆ ของเขาไม่ทัน อีกฝ่ายขายาวมาก เขาตัวสูงมากจริง ๆ ในตอนนี้เธอแทบจะเป็นแค่หลักกิโลเมตรที่เดินตามเสาไฟฟ้าแบบเขา
"นี่คุณ จะไปไหน ฉันเปิดห้อง..." เธอที่กำลังจะบอกเขาว่าเปิดห้องไว้แล้ว แต่ก็ต้องหุบปากตัวเองเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็น ๆ
"เงียบ... แค่ตามมาก็พอ แล้วอย่ามาเรียกฉันว่า 'คุณ' ฉันไม่ชอบ"
อ้าว... ก็เธอไม่รู้จักชื่อเขานี่นา แล้วจะไปรู้ได้อย่างไรว่าเขาจะให้เธอเรียกเขาว่าอะไร
"แล้วจะให้ฉันเรียกว่าอะไรคะ"
เธอเอ่ยถามพร้อมกับขาเรียวสวยที่ต้องเดินตามเขาไปอย่างรวดเร็ว แต่แทนที่เขาจะบอกชื่อ อีกฝ่ายกลับไม่เอ่ยพูดอะไรออกมา ปล่อยให้เธอได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างของเขา...
☘︎☘︎☘︎